فروپاشی از درون.. بحران بی‌سابقه در ارتش رژیم صهیونیستی (گزارش)

به گزارش خبرگزاری قدس (قدسنا) به نقل از الرساله نت، اسرائیل همواره به عنوان یک قدرت نظامی شکست ناپذیر به خود بالیده است، اما امروزه با بحرانی بی‌سابقه در جبهه داخلی خود مواجه است. این در حالی است که ناکامی رژیم اشغالگر از تحقق اهداف اعلامی خود در غزه، مؤید شکنندگی ارتش اسرائیل است.

واقعیتی که شاید به اندازه کافی مورد توجه قرار نگرفته، فروپاشی درونی ارتش رژیم صهیونیستی است؛ اتفاقی که اولین قربانیان آن نظامیان این ارتش هستند.

امتناع از خدمت

جامعه نظامی اسرائیل شاهد پدیده‌ای بی‌سابقه است: امتناع از خدمت. نظامیانی که در گذشته به عنوان ستون استوار ارتش اسرائیل توصیف می‌شدند، امروزه آشکارا از پیوستن به خدمت امتناع می کنند و ناخرسندی خود را پنهان نمی کنند.

اسحاق بریک، ژنرال ذخیره ارتش اسرائیل، که به نظر می‌رسد درک دقیقی از این واقعیت دارد، وضعیت را اینگونه توصیف می‌کند: "پاسخ ده‌ها درصد از نظامیان ذخیره به فراخوان‌های اعزام به خدمت منفی است".

این اظهارنظر زلزله‌ای در ساختار نظامی اسرائیل محسوب می‌شود و بیانگر عمق بحرانی است که دامن ارتش اشغالگر را گرفته است؛ بریک می گوید: "به بیان کاملا ساده، «سربازان» تمایلی به جنگ ندارند". این نافرمانی صرفاً یک اتفاق گذرا نیست، بلکه بیانگر یک بحران روانی حاد است.

حرکت به سمت فروپاشی

درشرایطی که فرماندهان ارتش درحال ارائه گزارش‌های بی پایه و بزرگ نمایی و فضاسازی دروغین درباره واقعیت های میدانی در نوار غزه هستند، اما واقعیت ماجرا با شانتاژ رسانه ای صهیونیست ها متفاوت و شرایط روانی ارتش اشغالگر از گذشته به مراتب بدتر شده است.

این ارتش که به عنوان نماد قدرت نظامی رژیم اشغالگر شناخته می شد، از یک آشفتگی و فروپاشی روانی رنج می‌برد. یک گروهبان ارتش اسرائیل در گفت‌وگویی به صراحت نسبت به وخامت اوضاع روحی روانی در ارتش اذعان کرده و می گوید: “هیچ‌کس به من اهمیت نمی‌دهد، هیچ‌کس به زندگی شخصی من اهمیت نمی‌دهد، همه تصمیمات از دور گرفته می‌شوند؛ به دور از واقعیت و رنج واقعی.” این ابراز نارضایتی تنها بخش کوچکی از یک تصویر بزرگ است؛ تصویری که روایتگر آشفتگی، فروپاشی و سردرگمی داخلی ارتش است.

در حقیقت نظامیان رژیم اشغالگر نه تنها از خدمت امتناع می‌کنند، بلکه از به جا آوردن وظایف اساسی خود عاجزند. ارتش با بحران کمبود نیروی رزمی مواجه است، به همین علت است که اغلب نظامیان در مشاغل غیر رزمی مانند فعالیت در آشپزخانه یا انجام وظایف خدماتی در پایگاه‌های نظامی به کار گرفته می‌شوند. آیا این همان ارتش اشغالگری است که روزگاری به توان نظامی تهاجمی خود شناخته می‌شد؟! شواهد و قرائن از جمله اخبار مربوط به نارضایتی و ناخرسندی و شکایت نظامیان ارتش اشغالگر نشان می دهد که پاسخ منفی است.

برتری نظامی… توهم است یا واقعیت؟

اسحاق بریک، ژنرال ذخیره ارتش اشغالگر، ازفرسایش توان نظامی ارتش اسرائیل می گوید: "ارتش در وضعیتی بسیار دشوارتر از دوران ریاست هرزی هالوی (رئیس ستادکل ارتش) به سر می ربرد". فرسایش نظامی در ابعاد گسترده ای رخ داده است به گونه ای که ارتش با دشواری زیادی در تحقق اهداف اعلامی خود در غزه مواجه است.

بسیاری از کارشناسان نظامی صهیونیست اذعان دارند که نبرد با حماس پیچیده‌تر از گذشته شده است و ارتش در شبکه‌ای از تونل‌های پیچیده می‌جنگد، در حالی که نظامیان آن توسط گروه‌های کوچکی هدف قرار می‌گیرند؛ گروه هایی که به رغم عدم برخورداری از سلاح‌های پیشرفته، قادر به زمین گیر کردن خط مقدم ارتش اسرائیل هستند.

از سوی دیگر، در حالی که ارتش به ادعاهای مربوط به برخی دستاوردها در غزه ادامه می دهد، نتیجه واقعی ادامه جنگ افزایش تلفات و فرسیاش بیشتر نیروهای ارتش است. در رژیم صهیونیستی نیز همه می دانند که نظامیانی که در جنگ کشته می شوند، نه برای یک آرمان مقدس می‌میرند، بلکه برای ادامه و بقای حکومت نتانیاهو تلف می شوند.

در حالی که بنیامین نتانیاهو، پیوسته ادعاهای مبنی بر “دستیابی به اهداف” و اعمال “فشار نظامی” مطرح می کند، اما وضعیت و شرایط نظامیان ارتش اشغالگر در میدان نبرد بسیار وخیم است.

از سوی دیگر، بحران نظامی با یک بحران اقتصادی همراه است. با افزایش تعداد نظالمیان مفقود و کشته شده و افزایش هزینه‌های جنگ، به نظر می‌رسد که اقتصاد اسرائیل در مسیر فروپاشی قرار دارد. به گفته ژنرال اسحاق بریک، وضعیت اقتصادی در اسرائیل “به لبه پرتگاه خواهد رسید.” عواقب اقتصادی جنگ، از دست دادن مشاغل تا تحریم‌های بین‌المللی، بمبی ساعتی است که ممکن است هر لحظه منفجر شود. همزمانی این فشارهای اقتصادی با افزایش اختلافات و بحران های اجتماعی در داخل اسرائیل، شکنندگی وضعیت داخلی رژیم صهیونیستی را افزایش می‌دهد.

فشار بین‌المللی: اسرائیل در انزوای فزاینده

در حالی که سیاستمداران اسرائیلی تلاش می‌کنند تا تأثیر فشارهای بین‌المللی را کم اهمیت جلوه دهند، اما واقعیت چیز دیگری می‌گوید. جهان از نزدیک نتایج جنگ فعلی را دنبال می‌کند و با تشدید بحران‌های انسانی در غزه، درخواست‌های بین‌المللی برای توقف جنگ افزایش یافته لاست. با گذشت هر ساعت، به نظر می‌رسد که ارتش اسرائیل نه تنها قادر به حل و فصل نبرد نیست، بلکه در موضع دفاعی در برابر جهان قرار گرفته است.

در پایان، یک سوال حائز اهمیت مطرح می‌شود: آیا ارتش اشغالگر همان ارتشی است که روزگاری مدعی شکست ناپذیری بود؟! نظامیان اسرائیلی پاسخ می‌دهند: "ما نمی خواهیم بجنگیم". طوفان الاقصی اینگونه افسانه شکست ناپذیری ارتش اشغالگر را در هم شکست.

با فروپاشی روحی روانی، امتناع فزاینده از خدمت و فروپاشی اجتماعی جامعه صهیونیستی، به نظر می‌رسد که ارتش اسرائیل با چالشی تاریخی بزرگ‌تر از همیشه مواجه است. جنگ علیه غزه ممکن است تنها چالش پیش روی ارتش اسرائیل نباشد. مشکل بزرگ‌تر و جدی تر صهیونیست ها این است که آنها اکنون از یک جنگ داخلی رنج می برند. از سوی دیگر، ارتش رژیم اشغالگر که به عنوان ستون اصلی بقای این رژیم است، در حال فروپاشی است.