عبد الباری عطوان تحلیلگر سرشناس عرب:
نشانه ها و مژده های پیروزی مقاومت در غزه روز به روز قطعی تر می شود

به گزارش خبرگزاری قدس (قدسنا)، عبد الباری عطوان تحلیلگر سرشناس عرب و سردبیر روزنامه اینترنتی رأی الیوم نوشت:  اینکه سه نفر از برجسته ترین وزیران کابینه بنیامین نتانیاهو علیه رئیس شان کودتا و دو نفر از آنان در تظاهرات درخواست برای سرنگونی وی با گذشت یکصدمین روز از آغاز جنگ علیه غزه شرکت کنند، نه تنها نشانه پیروزی نیست بلکه نشانه های شکست قطعی است چرا که پیروزمندان در جنگها جشن می گیرند نه آنکه دچار اختلاف شوند و بر علیه رئیسشان شورش کنند.

بیشتر توضیح می دهیم و می گوییم بنی گانتس و گادی آیزنکات دو وزیر در کابینه جنگ از جلسه امروز کابینه با خشم خارج شدند و فورا به تظاهراتی پیوستند که در آن شرکت کنندگان شعارهایی نوشته بودند. در این شعارها بر شکست کابینه در بازگرداندن اسیران تأکید شده بود. آنان با دادن شعارهایی خواستار سرنگونی نتانیاهو شدند که در حمایت از شهرک نشینان و برقراری امنیت و ثبات برای آنان شکست خورده و منافع شخصی اش را برای همه مسائل موجود مقدّم داشته است.

از هم پاشیدگی در کابینه نتانیاهو به اوج خودش رسیده است؛ آنگاه که ژنرال یوآف گالانت وزیر جنگ از نشست اضطراری کابینه جنگ پس از گذشت دست کم یک ساعت از برگزاری آن با خشم و پس از بگومگوی شدید با رئیسش یعنی نتانیاهو خارج شد و بعید نیست این خارج شدنها، مقدمه ای برای پیوستن وزیران دیگر به این حرکت باشد که در نهایت به فروپاشی کامل دولت نتانیاهو خواهد شد.

اینجا و از روز اول آغاز جنگ زمینی گفته ایم هر قدر این جنگ طول بکشد به همان اندازه نیز شکستهای اسرائیل وخیم تر و پیروزی های مردان مقاومت که این شوک را مهار و حملاتشان را به نیروهای مهاجم اسرائیلی تشدید کرده اند و همه نقشه هایشان را به شکست کشانده اند و پوزه شان را به خاک مالیده اند نیز بزرگتر خواهد شد.

خبرهایی که طی 24 ساعت گذشته از عقب نشینی های نیروهای اشغالگر از برخی شهرها و اردوگاهها در مرکز نوار غزه و  از شرق دیر البلح و خان یونس و قبل از آن از شجاعیه (نیروهای گولانی) منتشر می شود، تأیید کننده حجم خسارات وارده انسانی و افزایش تعداد خودروهای زرهی و نظامی و تانکهای منهدم شده است که این خودش، بیشتر از آنکه عقب نشینی باشد فرار از رویارویی و اعتراب عملی به ناتوانی در ادامه آن است.

شاید نگاه کردن به امور از زاویه برنده و بازنده در بررسی این جنگ و تحولات آن، اشتباه باشد و ما در برابر یک معامله تجاری نیستیم بلکه در برابر یک جنگ آزادیبخش بین یک طرف قدرتمند قلدر مورد حمایت آشکار ابرقدرتی مانند آمریکا با یک طرف اهل مقاومت پولادین هستیم که قوی ترین سلاحش اراده و ایمان و جنگ تا شهادت است اما اگر دست کم به نتایج نگاه کنیم، این پایداری همراه با جنگ بی امان در همه جبهه ها و انتقال نبرد به قلب سرزمینهای اشغالی فلسطین و ویران کردن اسطوره بازدارندگی دشمن که شماری از ارتشهای عربی را که صدها میلیارد دلار برای مسلح کردن و آموزش آنها هزینه شده، ترسانده است - این پایداری و نتایج اولیه آن - به مثابه اعلام آغاز فروپاشی طرح صهیونیستی اشغالگرانه و نژادپرستانه و چه بسا آغاز فروپاشی سلطه غرب بر خاورمیانه نیز باشد.

درست است که ملت فلسطین بیش از 24 هزار شهید و 66 هزار زخمی تقدیم کرده و دو میلیون نفر از مردمانش در نوار غزه آواره شده اند و 86 درصد از خانه هایشان ویران شده است و اینها آمارهای هولناکی است اما این نیز درست است که خسارات دشمن به هیبت و بازدارندگی اش و کشته شدن بیش از 1700 نفر از سربازان و افسرانش زخمی شدن دهها هزار سرباز دیگر و آواره سازی بیش از 500 هزار شهرک نشین خواه از شهرکهای شمال فلسطین یا از جنوب آن به علت عملیات مقاومت؛ همه و همه اینها دستاوردهای بزرگی است که انتظارش نمی رفت.  دشمن به این خسارات و ورود به جنگ در «زمینش» طی 75 سال گذشته عادت نکرده بود بلکه به رویارویی هایی آسان با برخی ارتشهای عربی شکست خورده و شکم گنده که در اصل به خاطر فساد، پول و شرکت در رژه های نظامی گمراه کننده تأسیس شده اند، عادت کرده بود.

دولت اشغالگر همه سنگینی و امکانات نظامی اش را به امید فیصله دادن سریع به این جنگ به نفع خودش و محقق کردن همه اهداف که برجسته ترینش نابودی مقاومت است به میدان آورده است تا به شهرک نشینان وحشت زده اش اطمینان خاطر بدهد و همه اسیران را بازگرداند و آمریکا نیز از اشغالگران به صورت مستقیم حمایتهای مالی و بشری و تجهیزات کرده است اما با گذشت 100 روز آنان به هیچ یک از اهدافشان با وجود جنگ نسل کشی و پاکسازی قومیتی نرسیده اند و این جنگ به تاریخ به عنوان طولانی ترین جنگ دولت اشغالگر از زمان غصب فلسطین وارد شده است.

نقطه تحول اساسی در این جنگ وجود دارد:

1-وجود یک رهبری فلسطینی شجاع و مؤمن که از دشمن و حامیانش نمی هراسد و بدون تردید قادر است تصمیم جنگ و آمادگی برای تبعات آن را بگیرد.

2-وجود پایگاه مردمی حامی که به رهبری فلسطینی در میدان باور دارد.

3-ارتباط رهبری فلسطینی در میدان با محور مقاومت که دارای صبر است به خصوص در یمن، عراق و جنوب لبنان.

همه ملتهایی که با استعمارگران جنگیدند و در مقابل اشغالگران با شجاعت، مقاومت و جنگها را به آنان تحمیل کردند متحمل خسارات بزرگی شدند و هر قدر حجم هدف والا و بزرگ باشد، خطرات و خساراتش نیز بزرگ است. رواندا که یک کشور کوچک آفریقایی است دو میلیون نفر از فرزندانش را در یک جنگ داخلی قبیله ای از دست داد و الان جزء ببرهای آفریقا شده است و عراقِ برادر هنوز از عوارض تجاوز آمریکا رنج می برد که دو میلیون شهید داده است و همان صحبت درباره افغانستان نیز مصداقیت دارد اما ملت فلسطین، سرنوشتش را انتخاب نکرده بلکه جنگ به آن تحمیل شده است.

برادران در یمن، آمریکا را به شکارگاه جنگ فرسایشی نظامی و اقتصادی و راهبردی کشانده اند و یک دو دستگی تاریخی در اردوگاه غرب به وجود آورده اند و بیشتر کشورهای اروپایی با مشارکت در پیمان آمریکایی استعمارگرانه در دریای سرخ مخالفت کرده اند و همین حرف درباره برخی هم پیمانان عرب و آفریقایی در کشورهای هم ساحل عربی گفته می شود و شاید پیروزی هایی که ارتش روسیه در جنگ «فراموش شده» اوکراین این روزها کسب می کنند به ولادیمیر پوتین رئیس جمهور روسیه واجب می کند که نمک شناسی و از اعراب و مقاومت فلسطینی و حماس قدردانی و از مقاومت حمایت می کرد زیرا مقاومت برای یک آرمان عادلانه می جنگد و جانفشانی می کند اما متأسفانه این اتفاق نیفتاد. این را با تلخی تمام می گوییم چرا که روسیه از حق وتو در شورای امنیت سازمان ملل متحد استفاده نکرد و همین زمینه را برای تجاوز آمریکا به یمن –این کشور برادر و اصیل عرب - فراهم کرد.

تا زمانی که شلیک موشکها از نوار غزه به تل آویو ادامه دارد و خسارات بشری و نظامی اسرائیل روز به روز بیشتر می شود و همه تلاشهای آمریکا و اسرائیل در رسیدن به رهبری مقاومت و اتاق عملیات و کارخانجات زیر زمینی اش شکست می خورد و طرح مهاجرت اجباری نیز تاکنون شکست خورده است؛ نشانه ها و مژده های پیروزی نیز قطعی تر می شود و روزهای آینده خواهیم دید.

انتهای پیام/ ع.ج/24