اهداف چندگانه رژیم صهیونیستی از به رسمیت شناختن «سومالی لند»؛ از سیطره بر آبراه‌های راهبردی تا طرح کوچاندن فلسطینیان

خبرگزاری قدس (قدسنا)، «نهاد ابوغوش» کارشناس امور رژیم صهیونیستی در خبرگزاری مسارنیوز نسبت به پیامدهای جدی به رسمیت شناختن منطقه «سومالی‌لند» توسط مقامات رژیم اشغالگر هشدار داد و این اقدام را تهدیدی استراتژیک برای امنیت منطقه‌ای با پیامدهای مستقیم برای آرمان فلسطین، به ویژه ترس از احیای برنامه‌های آواره سازی فلسطینی‌ها از نوار غزه و کرانه باختری، دانست.
 

در ادامه مهمترین بخش‌های این تحلیل را می‌خوانید؛
 

-مقامات رژیم صهیونیستی روز گذشته، منطقه «سومالی‌لند» که یک نهاد جدایی‌طلب از جمهوری سومالی برای بیش از سه دهه است، را به طور رسمی به رسمیت شناختند. این اقدام با مخالفت گسترده اعراب و برخی دیگر از کشورهای منطقه روبرو شده و نقض آشکار قوانین بین‌المللی و اصل حاکمیت دولت تلقی شده است.
 

-خطر این اقدام در موقعیت جغرافیایی حساس سومالی لند نهفته است، زیرا مسیرهای دریایی استراتژیک را که از دریای عرب تا خلیج عدن و تنگه باب المندب امتداد دارند و به دریای سرخ می‌رسند شامل می شود. این امر علاوه بر اینکه می تواند برای رژیم صهیونیستی به عنوان یک منطقه درگیری بالقوه با حوثی‌ها استفاده شود، به اشغالگران جای پای قابل توجهی در یکی از مهمترین خطوط کشتیرانی بین‌المللی می‌دهد.
 

-سومالی‌لند پیش از این به عنوان یکی از مناطقی که احتمالاً فلسطینی‌های آواره را جذب خواهد کرد، پیشنهاد شده بود. به رسمیت شناختن آن به عنوان یک کشور می‌تواند راه را برای سناریوهای آوارگی اجباری فلسطینیان هموار کند، به ویژه اینکه در هفته ها و ماههای اخیر شاهد تجاوز مداوم علیه نوار غزه و تشدید محاصره در کرانه باختری بوده ایم.
 

-اشغالگران  همواره سعی کرده اند از بحران‌های سیاسی و اقتصادی در برخی از کشورهای آفریقایی برای تثبیت نفوذ خود سوءاستفاده کنند. آنها سعی می کنند از رهاورد این گونه اقدامات از طریق برخی مشوق های برای تثبیت حضور سیاسی و امنیتی تأثیرگذار خود استفاده کنند، به ویژه اینکه در نتیجه این اقدامات با انزوای فزاینده بین‌المللی که در ماههای اخیر با آن روبرو بوده اند، مقابله کنند.
 

- تلاش‌های رژیم صهیونیستی برای نفوذ در آفریقا البته چیز جدیدی نیست، بلکه به دهه‌ها قبل برمی‌گردد. اشغالگران موفق شده‌اند حمایت برخی از کشورهای غرب آفریقا را برای حمایت از مواضع خود در مجامع بین‌المللی جلب کنند. با این حال، این امر، علیرغم تلاش‌های آنها برای بهره‌برداری از درگیری‌های محلی برای دستیابی به دستاوردهای استراتژیک، انزوای سیاسی مداوم آنها را نفی نمی‌کند.
 

انتهای پیام/م.ت/