بازگشایی «مدارس بی‌دیوار» در غزه پس از شهادت بیش از 18 هزار دانش‌آموز
با گذشت بیش از دو سال از جنگ ویرانگر در نوار غزه و نابودی گسترده زیرساخت‌های آموزشی، آموزش حضوری در این منطقه از سر گرفته شده است؛ اما در مدرسه‌هایی بدون دیوار.
به گزارش خبرگزاری قدس (قدسنا) روزنامه «العربی الجدید»، امروز (شنبه)، گزارش داد در شرایطی که حملات اسرائیل از هفتم اکتبر سال ۲۰۲۳ بخش عمده مدارس و دانشگاه‌های غزه را به آوار تبدیل کرده بود و روند آموزش برای بیش از دو سال متوقف شد، حالا نشانه‌هایی از بازگشت آموزش حضوری دیده می‌شود؛ هرچند بسیار محدود و در فضایی دور از استانداردهای آموزشی.
براساس اعلام وزارت آموزش و پرورش فلسطین، این جنگ به شهادت بیش از ۱۸٬۳۴۶ دانش‌آموز و زخمی شدن ۲۷٬۸۸۴ نفر در غزه منجر شده است. در کرانه باختری نیز ۱۴۳ دانش‌آموز شهید و ۹۷۰ نفر مجروح شده‌اند. علاوه بر این، ۷۴۰ دانش‌آموز بازداشت شده‌اند. این وزارتخانه همچنین از شهادت ۹۷۰ معلم و کارمند آموزشی و زخمی شدن بیش از ۴٬۵۰۰ نفر خبر داده است.
این آمار سنگین، همراه با تخریب ۸۵ درصد مدارس غزه — از نابودی کامل ۱۶۰ مدرسه دولتی تا تخریب ۶۳ ساختمان دانشگاهی — تصویری روشن از خطر شکل‌گیری یک «نسل محروم از تحصیل» در غزه ارائه می‌دهد؛ وضعیتی که جنگ در صورت تداوم می‌توانست آن را به یک واقعیت ماندگار تبدیل کند.
کلاس‌ها در چادرها و مساجد
در چنین شرایطی، تلاش‌های محلی برای احیای آموزش شکل گرفته است.
«احمد النجار» مدیرکل روابط عمومی وزارت آموزش غزه به العربی الجدید می‌گوید: «نسل‌کشی و جنگ جنایتکارانه» اسرائیل باعث «تعطیلی تقریبا کامل فرایند آموزشی» شده؛ اما «هیچ‌گاه دست روی دست نگذاشتیم.» او توضیح می‌دهد که وزارتخانه طرحی برای تعلیم حضوری، مجازی و آموزش ترکیبی تدوین کرده است تا تا حد امکان، شکاف آموزشی دو ساله پر شود.
به گفته او، بخشی از مدارس که تخریب جزئی داشته‌اند در حال بازسازی اضطراری هستند و چادرهای آموزشی در فضاهای باز، حیاط‌های خالی یا خرابه مدارس برپا شده‌اند.
برخی اماکن تاریخی نیز به کلاس درس تبدیل شده‌اند؛ مانند مدرسه کمالیه از دوره مملوکی که چند اتاق آن بازسازی شده و مدرسه سید هاشم که در فضای یک مسجد تاریخی در غزه فعالیت خود را از سر گرفته است.
النجار تأکید می‌کند که «۸۴ درصد مدارس» هنوز نیازمند بازسازی عمیق‌اند و بسیاری از ساختمان‌های باقی‌مانده «هیچ امکاناتی ندارند؛ حتی میز و نیمکت و در و پنجره.» در برخی مناطق، دسترسی به مدارس به دلیل حضور ارتش اسرائیل «خطرناک یا ناممکن» است.
شرق غزه؛ جایی که ۹۰ درصد مدارس نیستند
اوضاع در شرق غزه وخیم‌تر است. «منیر ابو زعیتر» مدیر آموزش شرق غزه می‌گوید: «۹۰ درصد مدارس شرق کاملا نابود شده‌اند.» او می‌افزاید: «ما با همکاری نهادهای بین‌المللی مثل یونیسف، چادرهایی برای آموزش ایجاد کرده و حتی از محوطه مساجد و باشگاه‌ها برای برپایی کلاس‌ها استفاده می‌کنیم.»
او توضیح می‌دهد مدرسه تاریخی کمالیه و مدرسه سید هاشم اکنون پذیرای صدها دانش‌آموز آواره هستند، اما با همه این تلاش‌ها فقط «۱۰ درصد دانش‌آموزان منطقه توانسته‌اند به آموزش بازگردند.»
آموزش در میان دیوارهای بی‌دیوار
در اردوگاه مغازی، «یحیی ابومشایخ» مدیر مدرسه شهدای مغازی، بازگشت آموزش را «پایداری» توصیف می‌کند. او می‌گوید: «در اوج جنگ هم تدریس را برای دانش‌آموزان سال آخر قطع نکردیم. حالا با وجود نبود برق، در و پنجره و حتی دیوار سالم، هر روز سه ساعت آموزش حضوری ارائه می‌کنیم.»
به گفته او، حدود دو هزار دانش‌آموز در مدرسه‌ای درس می‌خوانند که «دیوار آن خراب است و هیچ امکانات پایه‌ای ندارد»، اما «امید چیزی است که سعی می‌کنیم در دل دانش‌آموزان زنده نگه داریم.»
چادری که مدرسه شد
در اردوگاه البریج نیز «عدنان المبحوح» مدیر مدرسه دخترانه البریج، قطعه زمینی خالی را به کمک نهادهای حمایتی به «مدرسه‌ای متشکل از چادرها» تبدیل کرده است. این مدرسه تازه‌تأسیس اکنون ۲۴۰۰ دانش‌آموز را در دو نوبت صبح و عصر می‌پذیرد.
او مهم‌ترین چالش‌ها را «کمبود شدید فضا، گرانی لوازم‌التحریر، نبود کتاب‌های درسی و فشار روانی سنگین بر خانواده‌ها» می‌داند، اما باور دارد که این تلاش‌ها «پیامی از امید برای نسلی است که دو سال در تاریکی زندگی کرده است.»
انتهای پیام /ی.ح/26
صفحات اجتماعی
اینستاگرام تلگرام توییتر آر اس اس