«ادیسون غزه» در جست‌وجوی نور و زندگی

به گزارش خبرگزاری قدس (قدسنا) به نقل از الجزیره، ارتش رژیم صهیونیستی از هفتم اکتبر(15 مهر) تاکنون با حمایت آمریکا و غرب به تجاوزات خود به نوار غزه ادامه داده و در عین حال جنگنده‌های این رژیم ساختمان‌ها، برج‌ها و منازل غیرنظامیان فلسطینی را بمباران می‌کنند و این رژیم هم‌چنین مانع ورود غذا، آب، دارو و سوخت به این باریکه شده است.

طبق گزارش میدل ایست مانیتور، پیش از آغاز حمله بی‌امان رژیم صهیونیستی در تاریخ هفتم اکتبر «حسام العطار» دانش‌آموز مدرسه جبل المکبر در شمال غزه بود و پس از کوچ اجباری به همراه خانواده‌اش از منطقه بیت لاهیا به النصر بی‌خانمان شدند.

آن‌ها سپس با پای پیاده به خان یونس کوچ کردند و در نهایت به رفح در نزدیکی مرز با مصر رسیدند.

اما این نوجوان فلسطینی در میان دشواری‌ها و ظلمی که به او تحمیل شده، روزنه امیدی را پیدا کرده تا بلکه شادی را برای خانواده‌اش به ارمغان بیاورد.

«حسام العطار» به خبرگزاری قدس پرس گفت: «به برادرزاده‌های دو قلویم نگاه کردم و فقط ترس را در چشمان آن‌ها دیدم. آن‌ها در تاریکی داخل چادر حس تنهایی می‌کردند. بنابراین فکر کردم باید شادی و نور را به اینجا بیاورم.»

هوای سوزناک سرد زمستان که به مغز استخوان کودکان غزه نفوذ می‌کند، منبع الهامی شد برای این نوجوان فلسطینی تا گرما و نوری را به آن‌ها هدیه دهد. «حسام العطار» که می‌توان او را نابغه فلسطینی نامید، موفق شده با حداقل امکاناتی از طریق ژنراتورها، برق تولید کند.

رژیم صهیونیستی تاکنون آرزوها و شوق هزاران کودک فلسطینی را با جنایت‌های بی‌امانش نابود کرده؛ کودکانی که عاشق زندگی هستند و مسلماً هر کدام در گوشه‌ای از ذهن و قلبشان آرزوهایی دارند. این نوجوان ۱۵ ساله فلسطینی از امیدها و آرزوهایش این چنین می‌گوید: «من عاشق زندگی و جزئیاتش هستم. آرزو دارم روزی مخترع و کاشف شوم اما اینکه فلسطین در من بمیرد، غیرممکن است.»

مادر حسام که به فرزندش افتخار می‌کند، امیدوار است روزی برسد که حسام مخترع قهاری شود و بتواند نقش سازنده و مفیدی برای جامعه‌اش ایفا کند.

این نسل فلسطینی شکست نخواهد خورد. این نسلی است که در میان تاریکی و مرگ، در جست‌وجوی زندگی هستند.

«نیوتن غزه» طی مصاحبه‌ای با الجزیره این گونه خود را معرفی می‌کند و دستاوردش را شرح می‌دهد: «اسم من حُسام العطار است و اهل شمال نوار غزه هستم. آن‌ها من را نیوتن فلسطینی خطاب می‌کنند. به خاطر جنگ، برق نیست بنابراین به فکر روشنایی این مکان افتادم.

رفتم مغازه و دینام خریدم. هنگامی که دینام را بچرخانید، برق تولید می‌کند. سپس آن را روی سقف قرار دادم.

بعدش پره‌ای خریدم و بالای هرکدام گذاشتم و سپس شروع به تولید برق کرد. اکنون در طول روز یا شب، هر وقت باد بوزد، برق تولید می‌شود.

ای کاش باتری هم داشتم و آن وقت می‌توانستم برق را هم ذخیره کنم. این ایده خیلی به من کمک کرد زیرا برادرم دو فرزند دوقلو دارد که هر وقت بیدار می‌شوند، اتاق تاریک است. اکنون آن‌ها که بیدار می‌شوند، اتاق را در روشنایی می‌بینند و دیگر نمی‌ترسند.»

«حُسام العطار» در ادامه توصیف وضعیت دردناک خود افزود: «ما پتو یا چیزی دیگری نداریم. ما روی زمین می‌خوابیم. ما از شمال غزه به رفح آمدیم.

ما هیچ چیز جز لباسی که پوشیده‌ایم، نداریم. هواپیماها طی شب صداهایی ایجاد می‌کنند و کودکان می‌ترسند.

حتی صدای هواپیماها خود من را هم می‌ترساند. صدای قایق‌های موشک‌انداز در شب به گوش می‌رسد که مثل این می‌ماند که دریا کنار ماست و آن‌ها شلیک می‌کنند. ما جداً وحشت‌زده می‌شویم. افراد خلاق زیادی مثل من در غزه هستند اما هیچکس به اختراع آن‌ها توجهی نمی‌کند. من از کشورهای عربی و کل جهان می‌خواهم که به این جنگ پایان دهند زیرا در این صورت من می‌توانم رویاهایم را دنبال کنم و کودکان زیادی هستند که آن‌ها هم می‌توانند همین کار را انجام دهند.»

انتهای پیام/ی.ح/25