آن عده از «علمای اسلام» که به مقاومت و حماس حمله می کنند اما در برابر جنایات صهیونیستها ساکتند، شیخ هستند یا خاخام؟!

به گزارش خبرگزاری بین المللی قدس (قدسنا) به نقل از نسخه اینترنتی روزنامه القدس العربی، احسان الفقیه نویسنده اردنی در مقاله اش با عنوان «شیخ هستند یا خاخام » نوشت:

سوریه توبه در قرآن کریم «سوره فاضحه» (رسوا کننده) نیز نامیده شده چرا که منافقین و ویژگی ها و خط و ربطهای آنان را بر ملا کرده است. غزه هم همین طور رسوا کننده است.

غزه، نقابها را از چهره ها انداخت و صف بندی ها را جدا و نقاب زده ها را مشخص کرد. یکی از قشرهایی که جنگ علیه غزه، آنها را رسوا کرد، شماری از کسانی هستند که به دروغ «علمای اسلام و مسلمان» نامیده می شوند. یک عالم مسلمان برای آنکه به حق لیاقت و شایستگی این لقب را داشته باشد می باید علمش برای هدایت باشد نه برای گمراهی و از دین برای تسویه حسابهای شخصی اش یا به دست آوردن مقاصد دنیوی یا نزدیک شدن به پادشاهان و قدرتمندان بهره برداری نکند چرا که او تبلیغ کننده خداوند و رسول خدا صلی  الله علیه (و آله) و سلم است و مسئولیت بزرگی برای زدون جهل و نادانی و یاری حق بر گردنش است اما این قشر در قبال حوادث کنونی در فلسطین، موضع عجیبی اتخاذ کرده اند که بر حمله به مقاومت مبتنی است و مقاومت را مسئول ویرانگری هایی می داند که دشمن صهیونیستی در نوار غزه مرتکب می شود.

در حالی که این قشر از «به اصطلاح علمای اسلام» به مقاومت حمله می کنند و می کوشند تا آن را شیطانی معرفی کنند، هیچ احساسی از آنان در قبال کشته شدن بیش از 20 هزار نفر از ساکنان غزه و ویران شدن بیش از نیمی از خانه های نوار غزه دیده  نمی شود و به صهیونیستها حمله نمی کنند و وحشی گری های آنها را محکوم نمی کنند و همه دغدغه شان ضربه زدن به حماس است.

در ادامه مقاله القدس العربی آمده است خطرناکی این قشر در آن است که به نام دین صحبت می کنند و از برخی متون قرآنی و نبوی به صورت نابجا استدلال می آورند و افراد ساده را که سر از علوم دینی در نمی آورند با این متون فریب می دهند. چیزی که غالباً درباره آن بلبل زبانی می کنند آن است که حماس را به فساد و مسئولیت کشته شدن دهها هزار غیر نظامی در نوار غزه متهم می کنند. از دیگر  اتهاماتشان به حماس آن است که حماس به «فقه وضع موجود» آگاه نیست و رعایت مصلحت و مفسده را نمی کند و منظورشان آن است که این مقاومت بود که صهیونیستها را برای حمله به غزه تحریک کرد به همین سبب حماس مسئول خونهای ریخته شده است.

از جمله شواهدی که برای مردم عوام می آورند آن است که به آیه «لاتُلقوا بِایدیکم الی التهلکه » سوره بقره آیه19 استناد می کنند.

مقاله نویس القدس العربی با استناد به تفسیری از تفاسیر اهل تسنن درباره این آیه شریفه که تفسیر به رأی عالم نماهای مسلمان را درباره این آیه رد می کند،  نوشت بنابراین اقدام و شجاعت برای اخراج اشغالگران غاصب و ستمکار، «تهلکه(خود را به هلاکت انداختن)» نیست و به هیچ وجه تفاوت در توان و قدرت، مانع جنگ با مهاجمان متجاوز نمی شود و تاریخ نیز بر این گفته، گواهی و شهادت می دهد و در جنگهای بدر و احد نیز تعداد مشرکان، سه برابر تعداد مسلمانان بودند و در جنگ موته نیز ارتش اسلام متشکل از سه هزار نفر با دویست هزار نفر از رومی ها مواجه شدند و قطعا این مدعیان تبلیغ دین، آیه شریفه قرآن کریم را از حفظ هستند که می فرماید « چه بسیار شده که گروهی اندک به یاری خدا بر سپاهی بسیار غالب آمده، و خدا با صابران است.  سوریه بقره آیه249».

مقاله نویس القدس العربی نوشت مدعیان علم در حمله شان به مقاومت همچنین به روایت رسول خدا صلی  الله علیه (وآله) سلم استناد می کنند که می فرماید « نابود شدن دنیا نزد خدا، سبک تر از کشتن مردى مسلمان است ». این اتفاق نظر وجود  دارد که منظور از این روایت، کشتن او از روی ظلم و ستم است و جرم به گردن قاتل اوست آیا مقاومت با دفاع از سرزمین فلسطین و مبارزه برای اخراج اشغالگران غاصب، به خودش و مردمش ظلم و ستم کرده است؟  این پرسش ما را به حدیث شریف نبوی ارجاع می دهد که فرمود «هر کسی که به خاطر دینش کشته شود شهید است هر کسی که به خاطر حفظ خونش شهید شود شهید است هرکسی که به خاطر دفاع از مالش کشته شود شهید است هر کسی که به خاطر دفاع از اهلش شهید شود شهید است» بنابراین چرا این قوم به چنین متون و روایتی اعتنا نمی کنند.

مقاله نویس القدس العربی افزود شریعت، بر اهل سرزمین اشغال شده واجب کرده است که از سرزمینشان دفاع کنند و اگر دفاع آنان کفایت نکرد و جواب نداد باید کشورهای همسایه از آنان دفاع کنند بنابراین برای آنان که خودشان را  عالم می دانند سزاوارتر است برای یاری اهل غزه دعوت کنند نه اینکه کسانی را که به نمایندگی از امت در دفع دشمنانش می جنگند شیطان معرفی کنند. آنها (علمای مسلمان نما) در تبلیغاتشان علیه مقاومت ادعا می کنند مقاومت، اخوانی است (گروه اخوان المسلمین) که به چند علت، این امری زشت و احمقانه است:

یکی آنکه ریشه های فکری جنبش حماس و  خط مشی آنها، اخوانی است اما جزو شبکه اخوان المسلمین  نیست و یک گزینه راهبردی دارند که در خارج از مرزهای فلسطین علیه صهیونیستها کاری نکنند. علت دومش آن است حتی اگر حماس، خط مشی دعوت اخوانی ها را در پیش می گرفت آیا قضیه یک ملت و مقدسات می باید نادیده گرفته می شد آن هم فقط به این دلیل که اخوانی ها زمام دار عرصه هستند؟ آیا عقلانی است گفته شود که گوینده چنین سخنی و انسانی، ذره ای عقل و فهم دارد؟

این عده از مدعیان تبلیغ در کنار نظامهایی هستند که جریان اخوان را تعقیب می کنند و به خودشان اجازه می دهند یکی از ابزارهایی باشند که نظامها از آنان علیه این گروه استفاده کنند و علت دشمنی شان با جنبش حماس نیز همین است حال آنکه جنبش حماس فقط با دشمن اشغالگر صهیونیست سر جنگ و دشمنی دارد.

با وجود آنکه این جریان به واقعیت جاهل است اما حماس را به جهل و نادانی در ارزیابی نادرست منافع و مفاسد متهم می کنند حال آنکه گفته می شود «اهل هر منطقه ای به حال و روز آن منطقه آشناترند » و یک قاعده نیز می گوید « حکم و قضاوت در مورد چیزی شاخه ای از ادراک آن است» و آنها درباره اوضاعی حکم می کنند که به خوبی درک نمی کنند و به بالشها تکیه کرده اند و زیر کولرها فتوا می دهند حال آنکه حتی یک لحظه اوضاع غزه را ندیده اند.

آنها را می بینی که به مقاومت حمله می کنند اما در برابر جنایات دشمن صهیونیست همانند مرده ها کر و لالند و حتی یک صدا از آنان در قبال این حملات وحشیانه چیزی نمی شنویم و صدایی جز صدای حملاتشان به مقاومت شنیده نمی شود و معلوم نیست این علمای ( به اصطلاح ) اسلام در کدام سنگر ایستاده اند؟ آیا شیوخ هستند یا خاخام؟ آنان با معنای آزادی کاملا بیگانه اند و برایشان معنایی ندارد که خاک وطن در نزد دشمنانشان اسیر باشد و مبارزه برای آزادسازی خاک نیز در پیش آنان ارزشی ندارد. این حقیقت را نادیده می گیرند که آزادسازی به تاوان نیاز دارد و دفاع از سرزمین، دفاع از دین است و جانفشانی و فداکاری برای این هدف نیز از نظر شرعی و عرفی و منطقی پسندیده است و تاریخ هرگز خودداری آنان از یاری رسانی و تنها رها کردن مردم فلسطین را فراموش نخواهد کرد و «خدا بر کار خود غالب است ولی بسیاری مردم (بر این حقیقت) آگاه نیستند».

انتهای پیام/ ع.ج/26