سرنوشت بوش پسر
در انتظار نتانیاهو

به گزارش خبرگزاری بین المللی قدس (قدسنا) به نقل از روزنامه اینترنتی رأی الیوم،

عطوان تحلیلگر سرشناس عرب با طرح این مقدمه که «چگونه رهبری حماس اسرائیلی ها را با انداختن آنان در تله آتش بسهای موقت فریب داد؟ و چگونه نتانیاهو اشتباه الگویش بوش پسر را در تجاوز به افغانستان و با همان علل مرتکب شد؟ بهایی که به زودی پرداخت خواهد کرد چیست؟» نوشت:

موضع رهبری جنبش حماس و مشخصا آقای یحیی سنوار فرمانده آن در نوار غزه در قبال مسئله مذاکرات برای تمدید آتش بسها و آزاد کردن اسیران تعیین کننده بود که همین نشانگر اعتماد به نفس و آمادگی برای همه احتمالات از جمله طولانی شدن زمان جنگ است.

رهبری جنبش حماس در نوار غزه زمانی که نتانیاهو و دولت و ژنرالهایش را به میز مذاکرات در دوحه کشاند، فریب داد و به سه علت از نقطه ضعف آنان در قبال اسیران غیر نظامی به سبب فشارها و تظاهرات بستگان و حامیانشان برداری کرد:

نخست: مذاکرات غیر مستقیم درباره اسیران که بین جنبش حماس و دولت  اشغالگر اسرائیل و زیر نظر آمریکا انجام شد و این به معنای به رسمیت شناسی جنبش حماس به عنوان یک طرف اساسی و یک قدرت نظامی سیاسی و اداره کننده و حاکم بر نوار غزه از طرف آمریکا و اسرائیل است. همین هم همه حرف و حدیثهای آمریکایی ها درباره فروپاشی حکومت حماس و خارج شدن نوار غزه از کنترل آن و آغاز عملی یافتن جایگزین حماس را تکذیب می کند و مهر بطلانی بر از بین رفتن همه تشیبه هایی است که درباره حماس به کار می بردند و آن را به داعش یا القاعده تشبیه کردند.

دوم: جنبش حماس و رهبران نظامی و سیاسی در نوار غزه می خواستند از بار امنیتی و هزینه های سنگین معیشتی اسیران کودک و زن خلاص شوند. تعداد زنان و کودکان اسیر دهها نفر بود و به غذا، دارو و رسیدگی پزشکی نیاز داشتند و مرگ هر یک از آنان نیز از نظر رسانه های و تبلیغاتی بسیار سنگین بود و برگ برنده ای برای رسانه های اسرائیلی و همچنین بین المللی بود.

سوم: نفس گیری و بازآرایی و دستیابی به آتش بس برای دستیابی به سوخت و دارو و رصد و پایش کردن مواضع نظامی دشمن در داخل نوار غزه با هدف تدوین نقشه های لازم به منظور مقابله با آنها.

عطوان در ادامه نوشت : این سنوار بود که به ادامه مذاکرات و آتش بسها پایان داد چون خواستار توقف کامل آتش بس است و اینکه مذاکرات درباره اسیران نظامی آغاز نشود مگر آنکه آتش بس کامل حاصل شود و آتش بسهای کوتاه مدت یک مرحله اولیه و محدود به آزادسازی غیر نظامیان و زنان و کودکان دو طرف و برای تثبیت مشروعیت رهبری حماس بود اما مرحله دوم یعنی مبادله نظامیان در کل متفاوت است و بر تحقق شرط مقاومت یعنی همگان در برابر همگان و پاکسازی کامل زندانهای اسرائیل از اسیران فلسطینی، متمرکز خواهد شد.

ملت فلسطین با خلائی مواجه بود که برجسته ترین سرفصلش نیز نبود یک رهبری پولادین و آگاه است که طرف اسرائیلی را به خوبی از داخل بشناسد و به نقاط قدرت و ضعفش آگاه باشد و به نظر می رسد رهبری کنونی نوار غزه یعنی آقای سنوار و همراه او ژنرال محمد الضیف این رهبری را تشکیل داده اند و این خلاء را پر کرده اند  و برجسته ترین ویژگی آنان نیز علاوه بر ویژگی های گفته شده آن است که این دو مرد به خوبی اسرائیل را می شناسند و نمی خواهند طرف عربی و رهبرانش را بشناسد به خصوص آنکه آنان به ندرت از نوار غزه خارج شده اند. سنوار یک بار  به قاهره سفر کرده است آن هم قبل از رهبری حماس در نوار غزه بود. این دو تحت تأثیر هیچ پایتخت عربی نیستند و اینها صفات پسنده ای است که شاید از علل مدیریت خوب جنگ کنونی علیه اشغالگران در نوار غزه است.

نبرد پس از فروپاشی آتش بس با ارتکاب جنایات خونین علیه غیر نظامیان و همزمان در مناطق شمالی و جنوبی به خصوص در نصیرات, بریج, دیر البلح, خان یونس و رفح آغاز شده است و اینها مناطقی است که انتظار می رود بر اساس وعده های اسرائیلی امن باشد اما «اسرائیل» به توافقنامه ها و وعده ها با حمایت آمریکا و هماهنگی کامل با آنتونی بلیکن وزیر خارجه یهودی آن که به نتانیاهو در نخستین سفرش پس از حمله هفتم اکتبر گذشته برای آغاز جنگ علیه نوار غزه و در چهارمین سفرش یعنی دو روز قبل از بازگشت اسرائیل به جنگ و پس از فروپاشی آتش بس چراغ سبز نشان داد و در سفر اخیرش نیز گفت با بازگشت عملیات نظامی علیه حماس مخالف نیست و همه خواسته اش آن است که به مهاجرت جمعی ساکنان منجر نشود تا آمریکا، مصر و اردن به عنوان دو هم پیمان نزدیک در منطقه و نظامهای حاکم بر آنها را از دست ندهد. ادعای بلینکن مبنی بر اینکه آمریکا به غیر نظامیان در نوار  غزه اهمیت می دهد برای کاستن از انتقادات فزاینده جهانی کنونی علیه واشنگتن است.

اسرائیل غرق در باتلاق غزه شده است و خودش و ارتش آن جز با شکست از آن خارج نخواهند شد. تنها ما این را که ناشی از شناخت مان ازنوار غزه و گروههای فلسطینی است نمی گوییم بلکه لوید اوستن وزیر دفاع آمریکا نیز همین را گفته و توماس فریدمن نویسنده روزنامه آمریکایی نیویورک تایمز و کارشناس امور خاورمیانه که سالها در بیروت، خبرنگار این روزنامه بوده بر این موضوع تأکید کرده است.

مناطق حائلی که دولت اشغالگر می کوشد در طول مرزها با نوار غزه ایجاد کند یکی از شواهدی است که نشانگر تلاش بی وقفه دولت نتانیاهو برای دستیابی به یک دستاوردی است تا به افکار عمومی وحشت زده که بیشترشان مخالف این جنگ هستند عرضه کند. اگر دیوار بتونی و الکترونیکی مرزی با نوار غزه که ساخت آن دو میلیارد دلار هزینه داشت مانع نفوذ حمله تاریخی هفتم اکتبر نشد و جلوی آزادسازی بیش از 50 شهرک و منطقه صهیونیست نشین را نگرفت و مانع کشته شدن 1200 سرباز و شهرک نشین و به اسارت در آمدن 250 نفر از جمله تعدادی ژنرال و سرباز نشد؛ در آن صورت آیا مناطق حائل مانع تکرار چنین حمله ای در آینده خواهند شد؟ یا مانع بادبادکها و بالنهای آتشزا خواهد بود، چه برسد به موشکها و پهپادها و حتی گلایدرها؟

جنگ ژوئیه سال 2006 میلادی به فرماندهی مقاومت لبنان علیه دولت اشغالگر، ارتش اسرائیل را خوار و ذلیل و نقاط ضعفش را بر ملا کرد و صفت ارتش شکست ناپذیر را از آن گرفت و جنگ کنونی در نوار غزه نیز بازدارندگی و برتری و باقیمانده وجهه اش را برای همیشه از آن گرفت.

جنبشهای مقاومت اسلامی در نوار غزه یکشنبه (دوازده آذر )دلاوری های اعجاز آمیزی را محقق و به ارتش اشغالگر خسارات بشری و مادی فراوانی وارد کردند و سخنگویان ارتش اشغالگر با شرمساری و قطره چکانی به این خسارات اعتراف کردند علاوه بر اینکه مناطق الشجاعیه، بیت حانون، دیر البلح و خان یونس به گورستان تانکها و خودروهای زرهی ارتش اشغالگر تبدیل شده اند.

اسرائیل همان اشتباهی را مرتکب شد که حامی اش آمریکا در افغانستان مرتکب شد زمانی که افغانستان با منطق انتقامجویی از «تهاجم» به نیویورک در یازده سپتامبر سال 2001 میلادی به افغانستان یورش برد و همچنانکه آمریکا از آن شکست خورده و خوار و ذلیل خارج شد و زیباترین تصویر شکست نیز در فرودگاه کابل هنگام فرار بزرگ اتفاق افتاد؛ ارتش اسرائیل نیز از نوار غزه با کوله باری از شکستها و خسارات خارج خواهد شد و این خروج نیز مقدمه خروج نهایی و پایان همه طرح صهیونیسم خواهده بود و خواهیم دید.

انتهای پیام /ع.ج