نقب کجاست و چرا از سوی رژیم صهیونیستی برای برگزاری کنفرانس انتخاب شد؟/ کارشناس فلسطینی: وزرای عرب در محضر «بن گوریون» روایت صهیونیستی را تایید کردند!

 

خبرگزاری قدس (قدسنا): صحرای نقب در جنوب فلسطین با مساحتی بالغ بر  14 هزار کیلومتر، وسیع ترین استان فلسطین محسوب می شود. از لحاظ جغرافیایی این منطقه بخشی از شبه جزیره سینا است.

نقب که از لحاظ هندسی منطقه ای مشابه مثلث وارونه متساوی الساقین است، در ضلع شرقی خود مرزهای طولانی با اردن و در ضلع غربی نیز مرزهای طولانی با مصر دارد. قاعده این مثلث که بخش شمالی صحرای نقب را تشکیل می دهد با کرانه باختری، قدس و غزه مرز مشترک دارد. نوک پیکان این مثلث نیز در جنوبی ترین نقطه نقب به خلیج عقبه می رسد.

در واقع منطقه نقب با وجود اینکه در چند دهه اخیر کمتر در بطن تحولات مهم فلسطین قرار داشته اما از لحاظ جغرافیایی و ژئوپلتیک یکی از مهمترین مناطق فلسطین اشغالی محسوب می شود.

جمعیت این منطقه بالغ بر 630 هزار نفر  است که از این میان آنها 317 هزار نفر از عرب های بدوی (فلسطینی) هستند و مابقی را نیز رژیم صهیونیستی در چند دهه اخیر در این منطقه ساکن کرده است.

مرکز و بزرگترین شهر منطقه نقب، شهر بئر السبع در شمال نقب است که 207 هزار و 551 نفر جمعیت دارد.

منطقه نقب از لحاظ آب و هوایی منطقه ای خشک و صحرایی است، تنها بخش شمالی نقب است که با توجه به نزدیکی دریای مدیترانه ( بئر السبع) آب و هوایی معتدل دارد.

از لحاظ جغرافیایی نقب به پنج منطقه وادی عربه، مرتفعات، مرکزی ، غربی و نقب شمالی تقسیم می شود.

نگاه تاریخی و پیشینه مبارزاتی علیه استعمار و اشغالگران

در دوران عثمانی منطقه نقب با نام «سبع جنوبی ولایت شام» شناخته می شد که حاکمیت آن در اختیار اهالی سینا یعنی قبیله الترابین و برخی دیگر از قبایل بدوی قرار داشت.

عثمانی ها تا سال 1900 سیطره ای بر این منطقه نداشتند اما در همان سال با ایجاد منطقه «بئر السبع» ، شیخ «حماد پاشا صوفی» امیر قبیله الترابین را به عنوان حاکم  بئر السبع و سینا به رسمیت شناختند. شیخ حماد پاشا صوفی در همان سالها با گسیل نیروهایش به سوی کانال سوئز در برابر نیروهای ارتش انگلستان صف آرایی کرد و نقش مهمی در این نبردها بر عهده داشت.

در نهایت در سال 1922 ارتش انگلستان منطقه بئر السبع و سینا (نقب کنونی) را اشغال کرد و این سلطه تا سال 1948 ادامه داشت.

اما سیطره ارتش رژیم صهیونیستی بر منطقه نقب قریب به یکسال و نیم به درازا کشید. ارتش رژیم صهیونیستی در جنگ سال 1948 در عملیاتی با عنوان عبری «عوبدا» که به فرماندهی اسحاق رابین آغاز شد، توانست سواحل «ام الرشراش» یا همان ایلات را اشغال کند. در ادامه این عملیات ارتش رژیم صهیونیستی در مارس 1949 توانست منطقه نقب را به اشغال خود درآورد. نکته قابل توجه اینکه سیطره ارتش رژیم صهیونیستی در عملیاتی پنج روزه از 5 مارس تا 10 مارس بر نقب تکمیل شد و نیروهای ارتش اردن که وظیفه دفاع از این منطقه را برعهده داشتند، فرار را بر قرار ترجیح داده و سیطره ارتش رژیم صهیونیستی را تسهیل نمودند. همچنین در جریان مذاکرات صلح در سال 1949 ، مدیریت این منطقه همچون قدس شرقی به پادشاهی اردن واگذار شد.

البته بر خلاف ارتش های عربی که به فلسطینی ها در جریان اشغال این سرزمین خیانت کردند، ساکنان نقب در چند دهه اخیر روحیه مبارزاتی خود را با تاسی به پیشینه مبارزاتی علیه استعمارگران انگلیسی حفظ کرده اند و هرگز در برابر صهیونیستها سرخم نکرده اند.

ساکنان النقب چند سال پیش حتی با طرح پیشنهادی رژیم صهیونیستی برای خودمختارشدن این منطقه موافقت نکردند؛ چون از آنها خواسته شده بود که تن به قرار گرفتن تحت اداره رژیم صهیونیستی بدهند.

 

رژیم صهیونیستی در سالهای اخیر شهرک سازی در نقب را به طور جدی دنبال کرده و اخیرا نیز طرح ساخت چهار شهرک جدید در نقب را به تصویب رسانده است.

در بخش دوم این گزارش از نگاه کارشناسان به این مساله می پردازیم که چرا به تازگی رژیم صهیونیستی نقب را به عنوان میزبان نشست خود با کشورهای عربی انتخاب کرده است.

 

در همین رابطه، «حسن لافی» تحلیلگر فلسطینی در یادداشتی نوشت: برای کسانی که پیشینه کیبوتس «سدیه بوکر» در نقب را نمی دانند، شاید فهم دلیل اینکه سران رژیم صهیونیستی چرا نشست نقب را در این منطقه برگزار کردند نیز سخت باشد.

 

باید تاکید کنم که وزرای عرب عادی ساز روابط در کیبوتسی حضور به هم رساندند که در آن دیوید بن گوریون نخستین نخست وزیر رژیم صهیونیستی  در آن زندگی کرد و البته بعدها دفن شد.

 

نخست وزیری که رهبری عملیات پاکسازی نژادی فلسطینی ها را در سال 1948 برعهده داشت، همچنین بنیانگذار اصلی جنبش صهیونیسم بود که با اخراج 800 هزار فلسطینی از خانه و کاشانه شان و تخریب 530 شهرک و روستای فلسطینی در جریان اشغال فلسطین نقشی اساسی در درد و رنج چند دهه اخیر این ملت داشته است.

 

در واقع سران رژیم صهیونیستی با دعوت وزرای عرب به این نشست، تلاش می کنند نگرش نمادین و ابعاد تاریخی صهیونیستی را به افکار عمومی تحمیل کرده و از این رهاورد نتایج مدنظر خود را حاصل کنند.می توان گفت دولت رژیم صهیونیستی فراتر از اینکه صرفا بدنبال برگزاری نشست نقب باشد، به طور ویژه با برگزاری آن در این منطقه خاص تلاش کرد که وزرای عرب را با روایت تاریخی مجعول و تحریف شده صهیونیستی همراه کرده و در واقع از کشورهای عرب شرکت کننده در این اجلاس برای این امر یک تاییدیه رسمی دریافت نماید.

 

حضور وزرای عرب در نشست نقب و دقیقا کیبوتس سدیه بوکر یعنی مکانی که در آن نشست برگزار شد، به منزله به رسمیت شناختن روایت صهیونیستی درباره مساله فلسطین از سوی اعراب است که وزیران عرب دانسته یا ندانسته بر آن مُهر تایید زدند!

 

نکته مهم دیگر اینکه در جریان این نشست دولت رژیم صهیونیستی از نمادهای صهیونیستی، پرچم و حتی غذاهای اسرائیلی از جمله برنجی که به شیوه بن گوریونی برای میهمانان طبخ شده بود استفاده کرد، حتی از میهمانان خواسته شد که دسته گل هایی را روی قبر بن گوریون قرار دهند که این اوج حقارت برای وزرای عرب بود.

 

البته ملت فلسطین با عملیات های شهادت طلبانه اخیر به خوبی نشان داد که هرگز تن به کوتاه آمدن از کمترین حقوق خود نمی دهد و تا پای جان برای تحقق آرمانهای خود ایستاده است.

 

از سوی دیگر، «خالد قدومی» نماینده جنبش مقاومت اسلامی فلسطین حماس در گفتگو اختصاصی با خبرنگار قدسنا تاکید کرد: من در ابتدا برگزاری چنین کنفرانسی در فلسطین اشغالی را محکوم می کنم. برگزاری این کنفرانس به چند دلیل مختلف غیر قابل تصور بود؛ نکته نخست این است که طرف میزبان این نشست در واقع یک رژیم اشغالگر محسوب می شود و میهمانانی را به این نشست دعوت کرده که در اراضی غصب شده حضور پیدا کرده اند. وزرای شرکت کننده در این نشست باید در نظر می گرفتند که حتی براساس قوانین بین المللی در سرزمینی اشغالی حضور پیدا کرده اند. آنها به جای اینکه رژیم صهیونیستی را تقبیح کنند متاسفانه به تکریم اشغالگران پرداختند.

 

من معتقدم حضور رژیم های عربی در این نشست هیچ توجیهی ندارد. این رژیمها باید بدانند که با مشارکت در این نشست ریسمانی را به ته چاه انداخته اند تا رژیم صهیونیستی را که در معضلات مختلف دست و پا می زند نجات دهند و این واقعا شرم آور است. رژیمی که حرمت مسجدالاقصی را زیرپا نهاده و فلسطینیان بی گناه را به شهادت می رساند و هیچ ابایی از ادامه جنایات خود ندارد.

 

من معتقدم رژیم های عربی با این اقدامات خود در واقع در حال خنجر زدن از پشت به ملت فلسطین هستند. متاسفانه آنها در برابر برخی مشوق های اقتصادی اقدام به مشارکت در نشست نقب کرده اند که این مساله ننگین برای آنها محسوب می شود.

 

انتهای پیام/م.ت/