نقب کجاست؟ ؛ نگاهی به
پیشینه تاریخی و مبارزاتی

گزارش قدسنا/ (بخش اول)

نقب کجاست و  چرا از سوی رژیم صهیونیستی برای برگزاری کنفرانس انتخاب شد؟

خبرگزاری قدس (قدسنا): صحرای نقب در جنوب فلسطین با مساحتی بالغ بر  14 هزار کیلومتر، وسیع ترین استان فلسطین محسوب می شود. از لحاظ جغرافیایی این منطقه بخشی از شبه جزیره سینا است.

نقب که از لحاظ هندسی منطقه ای مشابه مثلث وارونه متساوی الساقین است، در ضلع شرقی خود مرزهای طولانی با اردن و در ضلع غربی نیز مرزهای طولانی با مصر دارد. قاعده این مثلث که بخش شمالی صحرای نقب را تشکیل می دهد با کرانه باختری، قدس و غزه مرز مشترک دارد. نوک پیکان این مثلث نیز در جنوبی ترین نقطه نقب به خلیج عقبه می رسد.

در واقع منطقه نقب با وجود اینکه در چند دهه اخیر کمتر در بطن تحولات مهم فلسطین قرار داشته اما از لحاظ جغرافیایی و ژئوپلتیک یکی از مهمترین مناطق فلسطین اشغالی محسوب می شود.

جمعیت این منطقه بالغ بر 630 هزار نفر  است که از این میان آنها 317 هزار نفر از عرب های بدوی (فلسطینی) هستند و مابقی را نیز رژیم صهیونیستی در چند دهه اخیر در این منطقه ساکن کرده است.

مرکز و بزرگترین شهر منطقه نقب، شهر بئر السبع در شمال نقب است که 207 هزار و 551 نفر جمعیت دارد.

منطقه نقب از لحاظ آب و هوایی منطقه ای خشک و صحرایی است، تنها بخش شمالی نقب است که با توجه به نزدیکی دریای مدیترانه ( بئر السبع) آب و هوایی معتدل دارد.

از لحاظ جغرافیایی نقب به پنج منطقه وادی عربه، مرتفعات، مرکزی ، غربی و نقب شمالی تقسیم می شود.

نگاهی به پیشینه تاریخی و مبارزاتی علیه استعمار و اشغالگران

در دوران عثمانی منطقه نقب با نام «سبع جنوبی ولایت شام» شناخته می شد که حاکمیت آن در اختیار اهالی سینا یعنی قبیله الترابین و برخی دیگر از قبایل بدوی قرار داشت.

عثمانی ها تا سال 1900 سیطره ای بر این منطقه نداشتند اما در همان سال با ایجاد منطقه «بئر السبع» ، شیخ «حماد پاشا صوفی» امیر قبیله الترابین را به عنوان حاکم  بئر السبع و سینا به رسمیت شناختند. شیخ حماد پاشا صوفی در همان سالها با گسیل نیروهایش به سوی کانال سوئز در برابر نیروهای ارتش انگلستان صف آرایی کرد و نقش مهمی در این نبردها بر عهده داشت.

در نهایت در سال 1922 ارتش انگلستان منطقه بئر السبع و سینا (نقب کنونی) را اشغال کرد و این سلطه تا سال 1948 ادامه داشت.

اما سیطره ارتش رژیم صهیونیستی بر منطقه نقب قریب به یکسال و نیم به درازا کشید. ارتش رژیم صهیونیستی در جنگ سال 1948 در عملیاتی با عنوان عبری «عوبدا» که به فرماندهی اسحاق رابین آغاز شد، توانست سواحل «ام الرشراش» یا همان ایلات را اشغال کند. در ادامه این عملیات ارتش رژیم صهیونیستی در مارس 1949 توانست منطقه نقب را به اشغال خود درآورد. نکته قابل توجه اینکه سیطره ارتش رژیم صهیونیستی در عملیاتی پنج روزه از 5 مارس تا 10 مارس بر نقب تکمیل شد و نیروهای ارتش اردن که وظیفه دفاع از این منطقه را برعهده داشتند، فرار را بر قرار ترجیح داده و سیطره ارتش رژیم صهیونیستی را تسهیل نمودند. همچنین در جریان مذاکرات صلح در سال 1949 ، مدیریت این منطقه همچون قدس شرقی به پادشاهی اردن واگذار شد.

البته بر خلاف ارتش های عربی که به فلسطینی ها در جریان اشغال این سرزمین خیانت کردند، ساکنان نقب در چند دهه اخیر روحیه مبارزاتی خود را با تاسی به پیشینه مبارزاتی علیه استعمارگران انگلیسی حفظ کرده اند و هرگز در برابر صهیونیستها سرخم نکرده اند.

ساکنان النقب چند سال پیش حتی با طرح پیشنهادی رژیم صهیونیستی برای خودمختارشدن این منطقه موافقت نکردند؛ چون از آنها خواسته شده بود که تن به قرار گرفتن تحت اداره رژیم صهیونیستی بدهند.

رژیم صهیونیستی در سالهای اخیر شهرک سازی در نقب را به طور جدی دنبال کرده و اخیرا نیز طرح ساخت چهار شهرک جدید در نقب را به تصویب رسانده است.

در بخش دوم این گزارش از نگاه کارشناسان به این مساله می پردازیم که چرا به تازگی رژیم صهیونیستی نقب را به عنوان میزبان نشست خود با کشورهای عربی انتخاب کرده است.

انتهای پیام/م.ت/