چرا طرحی برای حمله
به ایران وجود ندارد؟

به گزارش خبرگزاری قدس (قدسنا)، «احمدرضا روح الله زاد» تحلیلگر مسائل غرب آسیا در یادداشتی نوشت:  چند سالی است بحث احتمال و امکان حمله به ایران توسط امریکا و اسرائیل رسانه ای شده است. البته قبلا این موضوع از سوی امریکا مطرح بود و پیوسته شنیده می شد؛«گزینه نظامی در ارتباط با ایران روی میز است». اما همانطور که برخی از شخصیت های امریکایی تاکید کرده اند وقتی رسما اعلام می شود که «گزینه نظامی روی میز است» و وقتی این موضوع مکرر مطرح می شود در واقع به معنی آن است که «هیچ گزینه نظامی اساسا مطرح نیست».

در یکی دو سال اخیر امریکا بحث «گزینه نظامی» را در ارتباط با ایران دیگر مطرح نمی کند و آن جای خود را به «گزینه های دیگر» داده است. مسئولین امریکایی هم صراحتا اعلام کرده اند که منظور آنها از «گزینه های دیگر»، گزینه نظامی نبوده بلکه تاکید دارند «تنها» راه حل مشکلاتشان با ایران، «دیپلماسی» همراه با متراکم کردن فشارها به ایران است.

 در دور جدید گفتگوهای وین که بر اساس خواست مؤکد ایران با هدف تعیین تکلیف «لغو تحریم ها» علیه این کشور در حال انجام است، به نظر می رسد ؛ موضوع افزایش فشار هم در حال رنگ باختن باشد. موضوعی که رژیم صهیونیستی را به شدت نگران کرده است.

کارشناسان معتقدند صهیونیست ها از اینکه ایران ابتکار عمل را در گفتگوهای وین در دست گرفته و طرف های گفتگو با ایران به دلایل مختلف «ناتوان از گام زدن در خارج از چارچوب ابتکار ایران» هستند به شدت نگران هستند و به همین دلیل مجموعه ای از تحرکات را برای تاثیر گذاری بر روند گفتگوها دنبال می کنند. موضوع حمله به تاسیسات هسته ای ایران در راس این تحرکات قرار دارد که مسئولین رژیم صهیونیستی در روزهای اخیر مکرر آن را مطرح می کنند. البته این ادبیات از سوی مسئولین سیاسی و نظامی ایران بی پاسخ نمانده و صراحتا صحبت از «تحقق یافتن»دستور دینی، سیاسی و ملی امام خمینی(ره) مبنی بر « اسرائیل باید از صفحه روزگار محو شود» در صورت هر اقدام احمقانه صهیونیست ها کرده اند.

اما واقعیت آن است که نه امریکا و نه اسرائیل و نه هیچ رژیمی قادر به حمله به ایران نیست و اساسا چنین چیزی در راهبردهای آنها وجود ندارد. ( این به معنی آن نیست که آنها آرزوی حمله به ایران را نداشته باشند بلکه این آرزو وجود دارد اما امکان آن وجود ندارد). چرا؟

1-  ایران یک کشور پهناور با یک جمعیت 85 میلیونی با روحیه انقلابی است که حاضر است برای اهداف و آرمان هایش هزینه های لازم را بپردازد.

2-  نظام اسلامی برآمده از اراده مردم است و برخلاف همه نظام های موجود در جهان، مردم در حوزه های تصمیم ساز و تصمیم گیر آن بیشترین نقش ممکن را دارند. خبرگان رهبری با انتخاب مردم است. رهبرش با انتخاب مردم است. مجلس با انتخاب مردم است. رئیس دولت با انتخاب مردم است. شوراهای اداری شهر و روستا با انتخاب مردم است. شهرداران با انتخاب مردم است. هرچند مشکلاتی در حوزه مدیریت اجرایی وجود دارد و مورد اعتراض ومطالبه مردم است اما این به معنی گسست مردم از نظام نیست. لذا نظام با اتکاء به پشتوانه مردم، اهداف و آرمان های عالیه ایران را دنبال می کند. این همبستگی ملی بر خلاف افغانستان است که در آن شبه نظامیان طالبان قدرت را به زور در دست گرفته بودند و قاطبه مردم با آن مخالف بودند. موضوعی که حمله امریکا به این کشور و اشغال آن را بی هزینه ساخت. همچنین شرایط فعلی ایران آن را از عراق دوره صدام حسین متفاوت کرده است. حکومت بعث به دلیل اعمال دیکتاتوری سنگین علیه مردم، عملا فاقد پایگاه مردمی بود و در شمال و جنوب آن هم مردم علیه دیکتاوری قیام کرده بودند. لذا حمله به آن و اشغالش هزینه ای در بر نداشت. هر چند بعدها هم در افغانستان و هم در عراق با شکل گیری مقاومت مردمی، ادامه اشغال هزینه زا شد.

3-  این همبستگی ملی در کنار گسترش توان نظامی ایران، این کشور را به یک قدرت نه تنها منطقه ای بلکه فراتر از آن تبدیل کرده است. توان نظامی که عمدتا بر اساس دانش بومی شکل گرفته و این استقلال نظامی، تضمینی برای رشد هرچه بیشتر در این ابعاد  و افزایش امنیت و همبستگی ملی نیز محسوب می شود.

4-  امکان اشغال کشور مانند آنچه که در باره افغانستان و عراق رخ داد اساسا قابل تصور نبوده و نیست. زیرا جامعه ایران یک جامعه انقلابی و قدرتمند بوده و اجازه این کار را نخواهد داد. حتی اشغال بخشی از جغرافیای ایران هم نمی تواند مطرح شود.

5-  پس تنها بحثی که باقی می ماند، انجام حملاتی به مراکز خاصی در جغرافیای ایران است. اما دشمنان می دانند که ایران با توجه به روند احیاء تاریخی تمدن ایرانی – اسلامی که با انقلاب اسلامی در ایران شروع شده است و این ملت در حال ایفاء نقش تاریخی خود در جهت مطالبات نسلی و تاریخی است، نمی تواند در مقابل حملات به منافع خود منفعل باشد، لذا واکنش ایران حتمی و جدی است. اما این سوال مطرح است که دامنه این واکنش چقدر است و حدود آن کدام است؟ تردیدی نیست که مطالبه مردم از نظامی که مبتنی بر اراده یک جامعه انقلابی و اسلامی شکل گرفته است، واکنش محدود به تجاوزات دشمن نبوده بلکه مطالبه انها «ضربه نهایی» است. پس این تصور که ایران مانند غزه و یا حزب الله لبنان و یا حتی دولت سوریه و یا هر دولت منطقه ای، در صورت حمله به منافع اش به واکنش محدود بسنده کند و روند آتش بس با متجاوز را در پیش بگیرد، یک اشتباه مرگبار از سوی دشمنانش محسوب می شود.

6-  قدرت پاسخگویی ایران را نباید منحصر به ایران کرد بلکه همپیمانان منطقه ای ایران که از آن با عناوینی چون«محورمقاومت» و یا جبهه مقاومت» یاد می شود، تشنه ورود به مرحله« ضربه نهایی» هستند و همانطور که بارها هم تاکید کرده اند مترصد فرصت ورود به این مرحله هستند. در کنار این ظرفیت ها توان خیزش های مردمی منطقه نیز افزوده می شود که منافع امریکا و اسرائیل و همپیمانان آنها در منطقه و جهان را مورد هدف قرار خواهند داد. خیزش هایی که امکان سرکوب آنها خصوصا در منطقه وجود ندارد. زیرا ساختارهای سرکوب در حملات اولیه ایران از معادله خارج خواهند شد.

7-  هرچند با توجه به اشراف اطلاعاتی که ایران به تحرکات دشمنانش در منطقه دارد، نیز تغییر راهبرد نظامی ایران از پدافندی به آفندی و نیز راهبرد پیش دستانه، بعید است دشمنانش امکان حمله به ایران را داشته باشند. هرچند عقل هوشمند ایرانی ایجاب کرده است که ساختار اطلاعاتی و نظامی ایران به صورت یکپارچه در آمادگی کامل و مستمر باشند.

8-  دشمنان ایران خوب می دانند و اگر نمی دانند، بدانند که جامعه ایران گذشته اش در کربلا و عاشورا تعریف شده است و آینده اش را در حکومت مهدوی(عج) ترسیم کرده و انتخابش از این گذشته به سمت آن آینده،«شهادت طلبی» است. جامعه ای که گذشته اش عاشورا و آینده اش«عدالت مهدوی(ع) » و مسیر انتخابی اش شهادت طلبی است، محکوم به پویایی و پیروزی است و هیچ قدرتی قادر به مهار آن نیست.

انتهای پیام/م.ت/