روز غزه؛روزِ خُرد شدن
استخوان رژیم اشغالگر

خبرگزاری قدس-29 دی ماه روز پایان جنگ 22 روزه غزه است جنگی که تاثیر قابل توجهی بر معادله درگیری با رژیم صهیونیستی نهاد. جنگی که مقاومت فلسطین توفیقی کسب کرد که حتی مجموعه کشورهای عربی در چندین جنگ با رژیم صهیونیستی قادر به انجام آن نشده اند و تنها حزب الله لبنان بود که چنین موفقیتی را بدست آورد.

رژیم صهیونیستی به دلیل حمایت های لجستیکی و تسلیحاتی که از غرب دریافت می کند به یکی از قدرتمندترین ارتش های دنیا معروف بود. تاجاییکه این ارتش در تمامی درگیری ها در سطح منطقه به عنوان مهمترین مولفه یکسره ساز تحولات مطرح بوده است.این ارتش مکانیزه و مدرن در همه جنگ ها با مجموعه کشورهای متخاصم -پیروز- از میدان بیرون آمده بود و همین موضوع موجب شد تا کلیه معادلات منطقه به نفع این رژیم رقم خورده و رژیم های منطقه ای و حتی گروه های فلسطینی ناامیدانه به روند سازش و تسلیم در برابر این رژیم ورود ادامه دهند.

انقلاب اسلامی در ایران، روح تازه ای در کالبد نومید فلسطینیان و جوامع منطقه ای دمید. ملت ایران با تأسی از آموزه های اسلامی موفق شد قدرتمندترین همپیمان رژیم صهیونیستی و مهمترین پیمانکار امریکا در منطقه یعنی رژیم پهلوی را سرنگون کرده و نظامی بر پایه اسلام و مبتنی بر اراده مردم در ایران ایجاد کند. شکست این پایگاه مهم امریکایی – صهیونیستی توهم شکست ناپذیری اسرائیل را در افکار عمومی جوامع منطقه به چالش کشید.

شکل گیری جریان های مردمی و دینی در حوزه فلسطین مانند «جهاد اسلامی» و «حماس» در چنین بستری رخ داد و نوع جدیدی از مبارزه به معادله درگیری با اشغالگران صهیونیستی وارد شد که پشتوانه آن جدای از آموزه های دینی -مردم- بودند. این گروه ها منحصر کردن مبارزه با دشمن در چارچوب جنبش و گروه را در هم شکستند و بر مسئولیت آحاد مردم در مبارزه برای رهایی وطن به عنوان یک تکلیف ملی و دینی تاکید کردند. نتیجه شکست این انحصار شکل گیری انتفاضه های اول و دوم بود که عملا صهیونیست ها را در جغرافیای فلسطین محدود کرد و آنها را وادار نمود تا هم هویت فلسطینی را که تا قبل از آن منکر بودند را بپذیرند و هم عقب نشینی های دردناکی را انجام دهند. خروج از غزه در سال 2005م پس از 38 سال اشغال، نتیجه راهبرد جدید ملت فلسطین در مبارزه بود.

با خروج صهیونیست ها از غزه عملا غزه به یک کانون مهم مقاومت ملت فلسطین تبدیل شد این درحالی بود که حزب الله هم در شمال فلسطین اشغالی یکی از مهمترین کانون های مقاومت ضد صهیونیستی بود. عقبه حمایتی این کانون های مقاومت در ابعاد مختلف ایدئولوژی و تسلیحاتی جمهوری اسلامی ایران بود.

با اشغال افغانستان و بعد عراق توسط امریکا و حضور حجم وسیعی از امکانات نظامی (اعم از تسلیحات و نیروی انسانی) در منطقه و نیز رفتار تهاجمی امریکا که پس از حادثه مشکوک 11 سپتامبر و اشغال دو کشور منطقه، این احساس ایجاد شده بود که بهترین فرصت برای خلاصی از مقاومت ضد صهیونیستی بود که از تهران تا فلسطین امتداد داشت و هر روز توانمندتر می شد.

بر این اساس رژیم صهیونیستی به عنوان مامور جریان سلطه ماموریت پیدا کرد تا یک به یک به کانون های مقاومت حمله کرده و آنها را نابود کند و در نهایت متوجه ایران به عنوان کانون اصلی مقاومت شود. آنها مطمئن بودند که به دلیل حضور حجم سنگین نظامی غرب به رهبری امریکا در منطقه و رفتارهای تهاجمی و تهدیدگرانه آن محور مقاومت منفعل و مقهور بوده و عملا پیروزی با آنها است.

حمله به لبنان با این هدف انجام شد اما نتیجه خلاف همه تصورات آنها بود و اسرائیل در این جنگ شکست سنگینی متحمل و عملا توان نظامی آن به چالش کشیده شد. طی دو سال پیامدهای این شکست ابعاد وسیع تری پیدا کرد. بی اعتمادی به ارتش، بی اعتمادی به سیاسیون، موج مهاجرت معکوس از جمله این پیامدها بود.

رژیم صهیونیستی پس از دو سال تصمیم گرفت به غزه حمله کرده و ضمن اشغال مجدد آن، مقاومت فلسطین را از این منطقه حذف کرده و به هم امنیت را در جنوب تامین کند و هم پیامدهای جنگ با لبنان را به نوعی تحت شعاع قرار دهد و آن را تا حد یک اتفاق تنزل دهد. اما برای تضمین موفقیت در این جنگ برخی تمهیدات را هم در نظر گرفت . "تیزبی لیونی" وزیر امور خارجه وقت رژیم صهیونیستی رسما اعلام کرد با توجه به موج اعتراضات افکار عمومی در جهان علیه صهیونیست ها در جنگ 2006، با حدود 170 کشور هماهنگ شد تا به مدت دو هفته افکار عمومی خود را کنترل کنند تا به زعم آنها کار غزه را یکسره کنند. اما بازهم شرایط آنگونه که آنها تصور می کردند پیش نرفت و غزه چنان قدرتی از خود نشان داد که عملا ماشین جنگی رژیم صهیونیستی دومین شکست تاریخ خود را تجربه کرد. دو شکستی که نه از یک ارتش رسمی یک کشور بلکه از دو گروه مقاومتی به آن تحمیل شد.

غزه در سال 1967 در کنترل ارتش بزرگ مصر بود اما ظرف نیم ساعت اشغال شد اما در سال 2008 رژیم صهیونیستی طی 22 روز نتوانست آن را مجدد اشغال کند و این خود یک شکست سخت تر از جنگ لبنان محسوب می شد.

پیامدهای جنگ غزه تنها در ابعاد نظامی و منطقه ای باقی نماند بلکه افکار عمومی غرب شدیدا نسبت به اقدام رژیم صهیونیستی علیه غزه واکنش نشان داد و سازمان ملل متحد نیز با تشکیل کمیته حقیقت یاب به ریاست قاضی ریچارد گلدستون به نقض مقررات حقوق بشر دوستانه در این جنگ اقدام کرد. گزارشی که در پایان رژیم صهیونیستی را به ارتکاب جنایت جنگی متهم کرد.

در واقع ناکامی صهیونیست ها در اشغال مجدد غزه و نابودی مقاومت در آن ثابت کرد که شکست آن در مقابل حزب الله یک اتفاق نبوده و همانگونه که سید حسن نصرالله نیز گفته بود اسرائیل سست تر از خانه عنکبوت است. در واقع این جنگ معادله جدیدی در ارتباط با رژیم صهیونیستی ایجاد کرد و همه اقدامات این رژیم برای تغییر این معادله نه تنها موفق نبوده است بلکه شرایط را به نفع محور مقاومت تقویت کرده است. معادله ای که به اعتراف استراتژیست های صهیونیستی به نظر نمی رسد که اسرائیل توان تغییر در آن را به نفع خود داشته باشد.

انتهای پیام/الف.س/