استراتژی رژیم صهیونیستی در قبال فلسطینیان در سال 2021

به گزارش خبرگزاری قدس (قدسنا)، «حمزه اسماعیل ابوشنب» تحلیلگر فلسطینی در یادداشتی نوشت: کانون مطالعات امنیت قومی رژیم صهیونیستی چند روز پیش برآورد راهبردی سال 2021 را منتشر کرد. کانون مذکور از جمله مهم ترین نهادهای صهیونیستی است که دیدگاه و استراتژی سران و مقامات رژیم صهیونیستی را منتشر می کند. همچنین این برآورد نیز از جمله مهم ترین برآوردهای سالانه ای است که از سوی صهیونیستها صادر می شود و طی آن چالش ها و خطرات پیش روی رژیم صهیونیستی بررسی می شود.

خطرات و تهدیدات فراروی رژیم صهیونیستی در سال 2021 با آنچه در سال گذشته یا حتی سال های قبل از آن ترتیب بندی شده بود، تفاوتی ندارد؛ چه در رابطه با جریان های مقاومت در فلسطین یا لبنان، یا تهدید ایران که به گفته تهیه کنندگان برآوردهای راهبردی صهیونیست به ویژه پس از خروج آمریکا از برجام و افزایش غنی سازی اورانیوم از سوی تهران و ادامه فعالیت های این کشور در سوریه، همچنان به قوت خود باقی است.

در عرصه فلسطین، برآورد مذکور همانند همیشه بین جنبش مقاومت اسلامی فلسطین حماس که اداره امور غزه را بدست دارد و در کنار دیگر گروه های مقاومت در این باریکه قدرتی نظامی را در این منطقه برای مقابله با رژیم صهیونیستی تشکیل داده و تشکیلات خودگردان که حاکمیت کرانه باختری را در دست دارد و برای خنثی کردن هرگونه عملیات مقاومتی با این رژیم همکاری می کند و به گزینه سازش سیاسی با "اسرائیل" و صلح با آن ایمان دارد، تفاوت قائل شده است.

در این برآورد بر ضرورت جلوگیری از قدرت گرفتن بیشتر حماس در نوار غزه تاکید شده، حتی اگر این امر با حمله نظامی به گردان های قسام شاخه نظامی این جنبش محقق شود، زیرا دشمن صهیونیستی افزایش قدرت مقاومت در نوار غزه را چالش و تهدیدی جدی برای خود می داند، به ویژه در شرایطی که این رژیم فاقد یک رویکرد و برنامه خاص برای تعامل با این باریکه است و هر روز نیز ترس و نگرانی صهیونیست ها از اینکه در هر درگیری دیگری با حماس در آینده، این جنبش بر تاکتیک موشک باران مناطقی خاص همانند حملات ماه می سال 2019 متمرکز شود، بیشتر و بیشتر می شود.

ارتش رژیم صهیونیستی با این پرونده بر اساس سیاست تضعیف توان نظامی حماس از طریق بهره برداری از برخی حوادث و اتفاقات فردی و هدف قرار دادن زیرساخت های حیاتی مقاومت فلسطین تعامل می کند، همانگونه که آویو کوخاوی رئیس ستاد مشترک ارتش این رژیم یک استراتژی جنگی مبتنی بر قتل و کشتار بیش از نیمی از نیروهای مقاومت در هر جنگی در آینده را از طریق بمباران پایگاه هایی که نیروهای مقاومت در آن متمرکز شده اند، در پیش گرفته تا اینگونه قدرت و توانمندی مقاومت را که مستقیما بر جبهه داخلی تاثیرگذار خواهد بود، تضعیف کند.

به اعتقاد نگارنده این چالش نمی تواند موجب ایجاد تغییری ریشه ای در سیاست های رژیم صهیونیستی در قبال نوار غزه همچون اقدام به حمله یا آغاز عملیات نظامی گسترده علیه این باریکه شود و دشمن به گزینه های دیگری چون تفاهمات و ارائه تسهیلات به این باریکه روی می آورد که این سیاست مورد توافق مقامات سیاسی و نظامی اسرائیلی است و در این بین صرفا حوادث و تحولات میدانی و موضع رهبران مقاومت است که می تواند تکلیف هرگونه تغییر و تحولی را مشخص کند.

اما در رابطه با تشکیلات خودگردان نیز برآورد مذکور بر ضرورت کشاندن این تشکیلات به سمت ائتلاف ها و همکاری های منطقه ای و تقویت آن به عنوان یک تشکیلاتِ معتقد به گزینه سازش تاکید دارد. این رویکرد نیز در این چارچوب و راستا مطرح است که کشورهای همجوار رژیم صهیونیستی که با این رژیم توافقنامه هایی را به امضا رسانده اند، در مقابل عادی سازی برخی کشورهای عربی با آن احساس انزوا و در حاشیه قرار گرفتن دارند. بسیاری از چهره های رسانه ای و سیاسی معتقدند که نقش مصر به عنوان دروازه صلح و سازش در منطقه به نفع کشورهای عادی کننده روابط با رژیم صهیونیستی به طرز قابل ملاحظه ای کم رنگ شده است.

برآورد ارائه شده در قبال تشکیلات خودگردان، با رویکرد و موضع دستگاه اطلاعات عمومی رژیم صهیونیستی "شاباک" که حامی گزینه تقویت تشکیلات خودگردان از ترس فروپاشی آن و به تبع آن تقویت گروه های مقاومت است، کاملا همخوانی و همسویی دارد، اما محافل سیاسی اسرائیلی چنین رویکردی ندارند، زیرا آن ها محمود عباس را شریکی برای صلح نمی دانند و معتقدند که هرگونه همکاری با تشکیلات خودگردان در پرونده سازش موجب تضعیف طرح های شهرک سازی این رژیم خواهد شد. همچنین مقامات سیاسی اسرائیلی به تغییرات در سیاست های رژیم صهیونیستی در مرحله آتی اعتقادی ندارند، زیرا اگر هم در انتخابات پیش رو نتانیاهو پیروز نشود، افرادی روی کار خواهند آمد که به مراتب تندروتر از او خواهند بود، چرا که همه صهیونیست ها کرانه باختری را بخشی جدایی ناپذیر از "اسرائیل" می دانند (و تحت هیچ عنوانی حاضر به چشم پوشی از آن نیستند).

در کل، تغییری ریشه ای در سیاست های رژیم صهیونیستی در قبال مقاومت فلسطین و در راس آن جنبش مقاومت اسلامی حماس به وجود نخواهد آمد، کما اینکه فرصت تحقق صلح و پیشبرد پرونده سازش ـ حتی با وجود روی کار آمدن بایدن که از حامیان گزینه سازش است ـ با وجودی که قدرت و حاکمیت همچنان در قبضه جناح راست افراطی صهیونیستی است، تقریبا صفر خواهد بود.

انتهای پیام/م.ت/