فرانسه؛ آزادترین کشور
جهان در اسـلام ستیزی

به گزارش گروه بین الملل خبرگزاری قدس (قدسنا) "سید هادی برهانی" استاد مطالعات رژیم صهیونیستی در دانشگاه تهران در اشاره به سخنان اهانت آمیز رئیس جمهور فرانسه درباره حضرت محمد (ص) پیامبر عظیم الشان اسلام تاکید کرد که تقریبا همه کشورهای غربی از درجات بالایی از آزادی بیان برخوردار می باشند و این کیفیت مورد رشک و غبطه ملتهای بسیاری در جهان است. همواره مسافرانی که از کشورهای غربی بازمی گردند با آب و تاب از این کیفیت غربی تعریف می کنند و احتمالا این ارزش است که دلیل اصلی مهاجرت نخبگان جهان به کشورهای غربی می باشد.

تصویر بالا از جهان غربی و غیرغربی از نظر جغرافیایی احتمالا تصویر دقیقی است اما عده ای مایلند آن را به ادعایی تاریخ شمول نیز تبدیل کنند. یعنی آزادی از غرب شروع و در غرب شکوفا و حاکم شد. از این منظر غرب زادگاه، گهواره و خانه واقعی ارزش آزادی قلمداد می گردد. این ادعای تاریخی به دلیل ضعف تمدن اسلامی در عصر حاضر و فقر علمی و آگاهی حاکم بر جوامع اسلامی بدون مخالفت جدی در حال ترکتازی و تسخیر قلوب و عقول است در حالیکه شواهد تاریخی بسیاری وجود دارد که موید وجود درجه بالایی از آزادی،به ویژه آزادی سیاسی و اجتماعی، در حکومت پیامبر و جانشینان او و خلفای راشدین است. این شواهد نه تنها می تواند با داستان های مسافران غرب از آزادی موجود در سوئد و سوئیس (برای مثال) برابری کند بلکه در مواردی حیرت انگیزتر و آموزنده تر است. این داستان (پر از آب چشم) بماند برای فرصتی دیگر و اما غرب و فرانسه!

ارزش آزادی بیان در مواردی با ارزشهای مدرن دیگری مانند امنیت و حقوق بشر و حتی دموکراسی اصطکاک و تزاحم دارد. در این حوزه اندیشمندان رهیافت های مختلفی را مورد توجه قرار داده و در عمل نیز راهکاری مختلفی اجرا شده است. برخی از این رهیافتها و راهکارها متمایل به آزادی بیان و برخی به رعایت ارزشها و اولویتهای دیگر گرایش دارند و این موضوع کشورهای غربی (و سطح آزادی در آنها) را به طبقه بندیهای مختلفی تقسیم کرده است.

فرانسه یکی از کشورهای غربی است که زادگاه بسیاری از ارزشهای مدرن تلقی می شود و درجه بالایی از آزادی بیان در این کشور وجود دارد اما آزادی در این کشور مطلق و بی حد ومرز نیست. این حق فرانسه، و سایر کشورهای جهان، است که درجه مطلوب و موردنظر خود از آزادی را تصویب و اجرا نمایند.

برهمین اساس دولت فرانسه مدعی است انتشار کاریکاتورهای توهین آمیز (به پیامبر اسلام) در قانون اساسی فرانسه و تعریف فرانسه از آزادی بیان تضمین شده و آزاد است. براساس این تعریف فرانسویها آزاد هستند هرگونه نقد و نظری را در حوزه دین و ارزشهای دینی، صرفنظر از ابعاد توهین آمیز آن، مطرح نموده و منتشر نمایند.

اجرای این تعریف از آزادی بیان در فرانسه شاید برای بسیاری غیرقابل قبول اما برای بسیاری قابل فهم می باشد: فرانسه انتخاب کرده است در این حوزه، حوزه نقد ارزشهای دینی، حد و مرزی نپذیرد. اما نگاهی گذرا به اوضاع فرانسه، در این حوزه، نشان می دهد موضع دولت فرانسه در این زمینه حتی با این تعریف سازگار و هماهنگ نیست: دولت فرانسه از هرگونه نقد و انتقادی از اسلام و ارزشهای اسلامی (حتی توهین آمیز) دفاع می کند اما آنجا که کار به یهودیت و ارزشهای یهودی می رسد تبدیل به موجودیت و جنبده دیگری می شود.

در واقع اگر از این چشم انداز به فرانسه نگاه کنیم و آن را در جغرافیای کشورهای آزاد جهان ببینیم نکته مهم و تعیین کننده ای قابل تشخیص است: «فرانسه یکی از آزادترین کشورها در توهین به ارزشهای اسلامی و اسلام ستیزی و یکی از بسته ترین کشورها در توهین به ارزشهای یهودی و یهودستیزی است.»

این در حالی است که جمعیت یهودیان فرانسه یک دهم تعداد مسلمانان این کشور است. از این چشم انداز توهین به عقاید و ارزشهای دینی پانصدهزار فرانسوی (یهودی) ممنوع اما توهین به ارزشهای دینی پنج میلیون فرانسوی (مسلمان) آزاد است. اگر نسبت جهانی جمعیتهای مسلمان و یهودی در نظر گرفته شود وضع از این هم فاجعه بار و غیرعادلانه تر قلمداد می شود: توهین به ارزشهای دینی ۱۵ میلیون یهودی جهان ممنوع اما توهین به ارزشهای یک و نیم میلیارد مسلمان جهان آزاد است. و این یعنی از نظر دولت فرانسه حقوق دینی مسلمانان جهان به اندازه یک درصد حقوق (دینی) یهودیان نیست!

فرانسه در گرماگرم ماجرای کاریکاتورهای توهین آمیز مرتب از آزادی بیان در فرانسه دم می زند و کشورها و ملتهای مسلمان را متهم می کند آزادی بیان و آزادی فرانسوی را نمی فهمند. کاش جهان اسلام صدایی واحد داشت و می توانست با صدای بلند به ماکرون بگوید: جهان اسلام موضع فرانسه را می فهمد و برای آزادی در فرانسه احترام قائل است اما این آزادی بیان نیست. این آزادی نفاق است!

انتهای پیام/م.ح