جمعه ۱۰ فروردین ۱۴۰۳ 
qodsna.ir qodsna.ir
کارشناس روابط بین الملل و ارتباطات انستیتو تحقیقاتی و امنیتی «جروزالم» بررسی کرد؛

4 چالش کلیدی مکرون و نتانیاهو برای گسترش روابط فرانسه و رژیم صهیونیستی/ «امارات» گرین کارت گسترش روابط با پاریس

راوویتز در مقاله خود نوشت دوراهی فرانسه در مسئله هسته ای ایران و حزب الله؛ پاریس مانند اسرائیل و دولت کنونی ترامپ در مقابل برنامه هسته ای ایران جدی و قاطعانه عمل نکرده و این دقیقا موضوعی است که به مثابه استخوانی در گلوی روابط اسرائیل و فرانسه گیر کرده است.

 

"اولیویر راوویتز" کارشناس مسائل بین الملل و ارتباطات در انستیتو تحقیقاتی و امنیتی «جروزالم» واقع در اراضی اشغالی در پرداخت به روابط فرانسه و رژیم صهیونیستی:

 

 

راوویتز پیشتر به عنوان سخنگوی رسانه ای ارتش رژیم صهیونیستی و چند سالی هم به عنوان رئیس نمایندگی رژیم اشغالگر در پاریس پایتخت فرانسه فعالیت داشته است.

 

متن مقاله به شرح ذیل است:

 

امروز بیش از هر زمان دیگری فرانسه به اسرائیل به عنوان یک شریک احتیاج دارد اسرائیل میتواند به عنوان یک شریک منطقه‌ای برای تکمیل کمربند ارتباطاتی فرانسه از ابوظبی تا پاریس با پاریس همکاری کند. سیاست های قاطعانه امانوئل مکرون در مدیترانه و رویارویی کشورش با ترکیه و هژمونی خطرناک آن در منطقه فرصتی را برای فرانسه و اسرائیل فراهم آورده است تا با استفاده از همکاری های عمیق اطلاعاتی و امنیتی تسلط خود را بر منطقه غرب آسیا به شکل اساسی ارتقا دهند.

 

اسرائیل و فرانسه می‌توانند با همکاری با یونان و مصر مشکلات سلسله وار منطقه ای از لیبی و لبنان گرفته تا ایران و دیگر کشور های عربی را حل و فصل نمایند.اشتراکات منافع میان اسرائیل و فرانسه بایستی نسبت به اختلافات این دو کشور نسبت به مسئله فلسطین تأثیرگذارتر باشد و روابط را بیش از پیش عمق و گسترش دهد.

 

روابط دیپلماتیک جدید اسرائیل و فرانسه

 

در خلال یک سال گذشته فرانسه خود را به عنوان یک بازو و موازنه قدرت در منطقه معرفی کرده است شاید هم به عنوان یک رهبر؛ این کشور سعی دارد تا موازنه قدرت میان ترکیه و خود را در دریای مدیترانه برقرار سازد امری که به شدت اردوغان رئیس جمهور ترکیه را که روحیات نئو عثمانی و اسلام گرایی دارد، ناراحت کرده است.

 

"امانوئل مکرون" رئیس جمهور فرانسه که یک سیاستمدار جوان است درصدد ایجاد تغییرات بنیادین سیاسی و برجسته نمودن نقش آفرینی فرانسه در اروپا و خاورمیانه است اکنون مکرون راهبردهای استراتژیک خود در خاورمیانه ارتقاء می دهد مکرون پا جای پای نیکولاس سارکوزی رئیس‌جمهور سابق فرانسه نهاده است.مکرون در خلال سال های گذشته سعی داشته است تا از ملت‌های مسلمان نوگرا در مقابل اسلام گرایان رادیکال در منطقه خاورمیانه و آفریقا به طور برنامه ریزی شده ای حمایت کند این سیاست‌ها به شرح زیر پیاده شده است:

 

1-در ساحل عاج فرانسه تعداد بسیار زیادی از سربازان خود را به طور مستقیم در درگیری بین چاد و مالی وارد جریان کرد.

 

2-در لیبی فرانسه کمک نظامی و تسلیحاتی را برای نیروهای خلیفه حفتر (جریان معارض با حکومت وفاق ملی درتریپولی) ارسال کرد.

 

3-از زمان وقوع انفجار بیروت مکرون دوبار به لبنان سفر کرده و از دولت این کشور خواسته است تا اصلاحات اساسی را در ساختار سیاسی خود انجام دهند همچنین علیه حزب الله لبنان نیز صحبت های چالش برانگیزی را هم انجام داده است.

 

4-پاریس در شرق مدیترانه سیاست های مقابله جویانه ای را علیه ترکیه و سیاست های این کشور با حمایت از «یونان» و «مصر» اتخاذ کرده است.

 

5-در قبال ایران فرانسه همچنان به مخالفت های خود با گسترش توان هسته‌ای و تسلیحاتی ایران ادامه می‌دهد.

 

اهداف منطقه ای فرانسه در حال حاضر به گونه ای است که می خواهد بار دیگر خود را به عنوان رهبر کشورهای اروپایی و اتحادیه اروپا در سایه جایگاه خالی بریتانیا در اثر برگزیت معرفی کند.

 

تقریباً در اکثر حوزه‌ها منافع ژئوپولیتیک فرانسه و اسرائیل با یکدیگر مشترک است در نتیجه فرانسه باید در شیوه برقراری روابط خود با اسرائیل تجدید نظر کند و آن را بهتر کند به همین اندازه اسرائیل نیز باید به شکلی مبتکرانه گفتگوهای رسمی و غیررسمی خود را با پاریس تقویت کند و در خلال کوتاه‌مدت روابط چند جانبه را با یونان، قبرس، امارات متحده عربی و مصر برقرار سازد. مکرون و وزیر خارجه وفادار او لودریان راهبرد جدیدی را از سیاست خارجی با ایجاد تغییرات شگرف در عرصه دیپلماسی و پشتیبانی از راهبرد نظامی و اطلاعاتی برای گسترش نفوذشان در منطقه دنبال می کنند در نتیجه ممکن است پاریس به این نتیجه برسد که برای تامین منافع خود به اسرائیل روی بیاورد و بیش از پیش تل آویو را حمایت مالی تسلیحاتی و سیاسی کند.

 

 

نقش آفرینی فرانسه در منطقه

 

نقش اساسی فرانسه در خاورمیانه از زمان دخالت آشکار آنکارا در درگیری داخلی لیبی در ماه نوامبر ۲۰۱۹ آغاز شد لودریان از زمانی که وزارت دفاع فرانسه را برعهده داشت روابط پیچیده و دیرینه ای را با خلیفه حفتر برقرار کرده بود و تلاش می‌کند تا با سلطه افکندن در لیبی کشورهای اسلامی اطراف لیبی را (به ویژه مصر) کنترل کند.

 

در ماه می ۲۰۲۰ ترکیه از دولت وفاق ملی لیبی در مقابله با نیروهای خلیفه حفتر که از حمایت مصر و فرانسه برخوردار بودند، حمایت کرد نیروهای خلیفه حفتر را مجبور کرد تا محاصره پایتخت لیبی طرابلس را در هم شکنند؛ آنکارا پس از این حفتر را مجبور کرد که پیشروی خود را به سوی شهر «سرت» و «جفرا» متوقف کند.

 

ارتش ترکیه پس از این تلاش کرد تا ابتکار عمل را در دست بگیرد و کنترل مرکز لیبی را از دسترس فرانسه و نیروهای مورد حمایت اش خارج کند. و نیروهای اسلام‌گرای مورد حمایت خودش را در منطقه از لحاظ نظامی و مالی تقویت کند تا بدین طریق در مقابل ائتلاف فرانسه، ایتالیا، یونان، قبرس، مصر و اردن که با اسرائیل همکاری دارند بایستد.

 

در ادامه مکرون همچنین در مقابل سیاست های خصمانه ترکیه در مقابل یونان واکنش نشان داد تا جاییکه آلمان در هماهنگی کامل با فرانسه، نقش مهم مکرون در مقابله با سیاست‌های ترکیه در خاورمیانه و مدیترانه را ستایش کرد و آن را کارآمد عنوان کرد و فرانسه را به عنوان همپیمانی تاثیرگذار برای ابوظبی و تل آویو برشمرد.

 

در واقع در خلال سال های گذشته روابط میان فرانسه و اسرائیل فراز و فرودهای خاص خودش را داشته است.

 

رهبری نظام حاکم بر اسرائیل از زمان جنگ ۱۹۶۷ تا کنون دچار تغییرات شگرفی شده است به ویژه آنکه اسرائیل در آن زمان نسبت به شارل دوگل نخست‌وزیر وقت فرانسه که سیاست‌های حمایت کارانه ای از اعراب داشت بسیار فاصله گرفته بود اما حالا به نظر می‌رسد بسترهایی وجود دارد تا دو طرف به یکدیگر نزدیک‌تر شوند.

 

مجموع موضع‌گیری‌های نرم و زیرکانه مکرون درباره حمایت از کمپین فلسطین در اروپا و در عین حال توجه او نسبت به راه حل دودولتی و رای نه موافق و نه مخالف مکرون با طرح معامله قرن ترامپ در خاورمیانه و به طور ویژه بر فلسطین و همچنین در سال ۲۰۱۷ سخنرانی او در خلال بزرگداشت سالروز اخراج یهودیان توسط آلمان نازی که به طور علنی پدیده (اصطلاحا) یهودی ستیزی را با صهیونیزم ستیزی یکی دانست.

 

در سال های اخیر فرانسه همپیمانان خودش و اسرائیل  را در منطقه با جهت گیری علیه ترکیه همراهی کرده است.

 

امارات متحده عربی و بحرین از هم‌پیمانان دیرینه فرانسه نمونه بارزی از این همکاری سیاسی و همه جانبه هستند.

 

مکرون و دستیارش در وزارت خارجه می خواهند بار دیگر امپراتوری فرانسه را زنده کنند و تاثیر این کشور را بر مسائل بار دیگر نشان دهند امری که کاملا مخالف با دستورالعمل شارل دوگل در زمان ریاست جمهوری اش بر فرانسه است.

 

فرانسه امروز بیش از پیش به اسرائیل نیاز دارد تااینکه از این (رژیم) کشور دوری کند.

 

«اکنون مکرون در فرانسه با 4 مشکل اساسی در قبال مسئله اسرائیل روبه رو است یکی از این ها بینش قدیمی و سنتی وزیر خارجه این کشور درباره درگیری میان فلسطین و اسرائیل است که نشأت گرفته از درگیری های قدیمی میان پاریس و قدس است و همچنین دوراهی فرانسه در مسئله هسته ای ایران و حزب الله؛ پاریس مانند اسرائیل و دولت کنونی ترامپ در مقابل برنامه هسته ای ایران جدی و قاطعانه عمل نکرده و این دقیقا موضوعی است که به مثابه استخوانی در گلوی روابط اسرائیل و فرانسه گیر کرده است. علاوه براین ارتباطات حزب الله با فرانسه روی حساب نفوذ این کشور در لبنان و همچنین درصد بسیار بالای مسلمانان موجود در خاک فرانسه که آن ها هم نفوذ بالایی در میان احزاب چپ گرای فرانسوی در پارلمان دارند (حامیان فلسطین) دیگر مشکل اساسی است که اسرائیل برای گسترش روابط اش با فرانسه با آن روبه رو است.»

 

توصیه هایی برای روابط اسرائیل و فرانسه

 

با توجه به تغییرات ژئوپولیتیک در شرق خاورمیانه اسرائیل بایستی با توجه به فرصت ها روابط خود را با فرانسه بازسازی کند. این روابط بایستی هم رسمی باشد هم غیر رسمی و گفتگوها به طور منظم صورت گیرد و حتی 2 سال یکبار گفتگوهای استراتژیک نیز برگزار کند.

 

رهبران اسرائیل بایستی تمامی اختلافات ریشه ای خودشان را از زمان جنگ 1967 کنار بگذارند.

 

اسرائیل بایستی از توافق صلح خود با امارات برای گسترش نفوذ در جوامع اروپایی بویژه فرانسه استفاده کند امارات کشوری است که می تواند فرانسه را برای تقویت روابط با تل اویو ترغیب کند.

 

به گزارش قدسنا، اختلافات میان پاریس و تل آویو در سال 1967 از جنگ میان اسرائیل و اعراب سرچشمه می گیرد که در آن تعارضاتی میان رویکردهای دو طرف شکل گرفته بود. 

 

مناخیم بگین نخست وزیر اسبق فرانسه در گفتگو با نیویورک تایمز آمریکا در سال 1982 می گوید: استقرار نظامی جمال عبدالناصر در صحرای سینا به گونه ای نبود که نشان دهد مصر در صدد حمله به اسرائیل است.باید کمی صادق باشیم و به خودمان دروغ نگویم، اسرائیل خود تصمیم گرفت وارد این جنگ شود و حمله را آغاز کند.

 

اسحاق رابین پنجمین نخست وزیر رژیم صهیونیستی در گفتگو با «لوموند فرانسه» در ماه فوریه 1986 میلادی گفت: فکر نمی کنم که جمال عبدالناصر در صدد ورود به چنین جنگی با اسرائیل بود عبدالناصر در 13 می 1967 تنها دو گردان از نیروهای خود را در صحرای سینا مستقر کرده بود بنابراین هم مصری ها و هم اسرائیلی ها به خوبی می دانستند که دولت وقت مصر (عبدالناصر) در صدد انجام جنگی علیه اسرائیل نیست.

 

هم پیمانان رژیم اشغالگر از جمله فرانسه در این جنگ از اقدامات فرماندهان اسرائیلی رضایت کافی نداشتند و بعدها مشخص شد که موضوعات متعددی از جنگ ژوئن به صورت پنهان مانده است.

 

انتهای پیام/م.ح




مطالب مرتبط

آمریکا و «اسرائیل» گزارشگر سازمان ملل را تهدید کردند

آمریکا و «اسرائیل» گزارشگر سازمان ملل را تهدید کردند

فرانچسکا آلبانیز گزارشگر ویژه سازمان ملل متحد در امور فلسطین، در گزارشی تأکید کرد: «پس از 5 ماه تجزیه و تحلیل قتل‌عام ‌های «اسرائیل» در غزه، گزارش‌ها نشان می‌دهد «اسرائیل» در حال نسل‌کشی در غزه است.»

|

نظرات کاربران

فیلم

خبرگزاری بین المللی قدس


خبرگزاری بین المللی قدس

2017 Qods News Agency. All Rights Reserved

نقل مطالب با ذکر منبع بلامانع است.