لزوم مداخلات منطقه ای و بین المللی برای حل مشکلات غزه/ ریشه های تاریخی سیاست غلط اسرائیل در قبال غزه

به گزارش خبرگزاری قدس (قدسنا)، یک نویسنده صهیونیست گفت: گذشت 70 سال از درگیری با فلسطینیان ثابت کرده است که مشکلات غزه با وجود شرایط سخت این منطقه راه حل هایی آسان ندارد و گزینه حملات سخت به غزه و حذف آن راهگشا نیست و عملکرد گروه های فعال در آن باعث شده است که این منطقه در هفته های اخیر به شدت در دستور کار تصمیم سازان اسرائیلی قرار گیرد.

یاییر شیلگ در مقاله خود در روزنامه عبری زبان مکور ریشون نوشت: هر بار که حماس در غزه دچار تنگناهای داخلی می شود ساده ترین راه خلاصی از آن برای آنان انتقال بحران به اسرائیل است، هم اکنون این شهرک نشینان مناطق همجوار غزه هستند که به گروگان های حماس تبدیل شده اند و این وضعیت قابل تحمل نیست و با توجه به ادامه این دور از درگیری ها باید از زوایه دیگری به آن نگاه کرد.

وی افزود: غزه از سال 1948 مانند یک لانه زنبور است زیرا شرایط زندگی در آن غیر قابل تحمل است، این منطقه با وجود مساحت کوچک 365 کلیومتر مربعی آن بیش از دو میلیون نفر را در خود جای داده است که نیمی از آنها آوارگان فلسطینی بوده و 25 درصد از آنان در اردوگاه های آوارگان سکونت دارند و در شرایط بسیار سختی به سر می برند.

شیلگ ادامه داد: مصر که از سال 1948 تا 1967 کنترل این منطقه را در دست داشت با اعتراضات داخلی خشن و متوالی در این منطقه مواجه بود و از این جهت عجیب نیست که مقامات مصری در جریان توافق کمپ دیوید در سال 1979 به دنبال پس گرفتن این منطقه نبودند، همچنانکه تاسیس حماس در این منطقه همزمان با آغاز انتفاضه اول نیز اتفاقی تصادفی نبود.

این نویسنده صهیونیست در بخش دیگری از مقاله خود آورده است: با چنین پیشینه ای می توان گفت که عقب نشینی یک جانبه اسرائیل از این منطقه در سال 2005 اشتباهی بزرگ بود اگر چه 8500 شهرک نشین اسرائیلی شرایط سختی برای ادامه زندگی در میان دو میلیون فلسطین داشتند، به ویژه پس از توافق اسلو که فلسطینیان به مقداری استقلال دست یافتند. اما شایسته نبود که ارتش اسرائیل بدون توافق سیاسی با یک طرف قابل اعتماد غزه را ترک کند.

شیلگ تاکید کرد: خطای عقب نشینی از غزه نتیجه اشتباهات دیگری بود که از توافق اوسلو آغاز شد زیرا تنها به اعطای حکومت خودگران غیر نظامی به فلسطینیان اکتفا نشده و علاوه بر آن به آنان قدرت نظامی و امنیتی نیز داده است و این قدرت لازم برای هدف قرار دادن شهرک نشینان و نیروهای ارتش در غزه را برای فلسطینیان فراهم کرد، پیش از اسلو نیز اشتباه دیگر اسرائیل در زمان مناخیم بگین در جریان توافق کمپ دیوید رخ داد که اسرائیل انور سادات را به باز پس گیری نوار غزه ملزم نکرد.

در بخش دیگری از این مقاله می خوانیم: اسرائیل در برابر غزه از سیاست چماق و هویج استفاده می کند، این سیاست باعث شده است که حماس از سویی موفقیت قابل توجهی در جنگ با اسرائیل به دست نیاورد و از سوی دیگر از هیچ توافق آتش بسی هم متنفع نشود، اما اجرای چنین سیاستی به تنهایی برای غزه تاثیر گذار نبوده است.

شیلگ افزود: اسرائیل اگر می خواهد میان حماس و فلسطینیان غزه اختلاف ایجاد کند لازم است در پاسخ به هر موشک یا خمپاره شلیک شده از این منطقه یک بخش از غزه را به طور کامل ویران کند و در مقابل به فلسطینیان وعده بهبود شرایط زندگی آنان را بدهد و این باید یکی از اولیات سیاست اسرائیل در قبال غزه باشد.

وی در پایان مقاله خود نوشت: راه حل بلند مدت در غزه باید با نگاه به وضعیت جمعیتی این منطقه باشد و با یک توافق بین المللی نسبت به اسکان آوارگان فلسطینی در خارج از مرزهای غزه اقدام شود چه در شمال صحرای سینا و چه در دیگر کشورهای عربی، شاید برخی کشورهای دیگر در خصوص حل مشکل غزه اعلام آمادگی کنند اما مشکل این منطقه تنها راه حل مالی ندارد.

انتهای پیام/ح.ع/