ضرورت اقتدار دیپلماسی در میادین ورزشی

گروه تحلیل و تفسیر خبرگزاری قدس (قدسنا): بیانیه رسول خادم را که در واکنش به اظهار نظرها و جو پدید آمده پس از استعفایش از ریاست فدراسیون کشتی، باید یک بیانیه راهبردی دانست. کسی که  باصطلاح کشتی گیران از بچگی خاک تشک کشتی را خورده و با کشتی بزرگ شده و در کارنامه ورزشی و اخلاقی اش افتخارات زیادی ثبت شده است. مدیری که هم تجربه گرانبهایی دارد و هم دانش آموخته سیاست است و اینک این بیانیه آمیختگی این دانش و تجربه را بخوبی نمایانگر است.  

فلسطین از قبل از انقلاب اسلامی برای جامعه ایرانی، فارغ از نظام حاکم، به عنوان یک اولویت مطرح بوده است. شعار مرگ بر اسرائیل و درگیری مردم تهران با نیروهای امنیتی تا صبح روز فینال فوتبال بازی های سال 1974 که میان ایران و رژیم صهیونیستی برگزار شد ، شاخص مهمی محسوب می شود.  با پیروزی انقلاب در سال 1357 بر این اولویت تاکید شده است. نظام اسلامی رسما اعلام کرده است که رژیم صهیونیستی را به دلیل ماهیت اشغالگرانه اش در هیچ عرصه ای به رسمیت نمی شناسد.

تردیدی نیست که نظام سیاسی ایران برای تامین منافع ملی و اسلامی خود ناگریز و ناگزیر از تعامل در سطح بین المللی است. یعنی تعامل با سطحی که رژیم صهیونیستی نیز در آن فعلا به عنوان یک بازیگر حضور دارد و با توجه به نقشی که برای تامین منافع جریان سلطه دارد، قویا از سوی آن حمایت می شود. طبیعی است که پیگیری منافع ایران در نظام بین المللی حاکم، براحتی و بدون هزینه نخواهد بود. لذا منافع ایران در این نظام حاکم بر جهان، یک مدیریت خاص با ظرافت ها و البته هماهنگی همه سطوح و بر اساس برنامه ریزی آینده نگر را طلب می کند. مدیریتی که در آن، برنامه ها باید بر اساس سیاست های بالا دستی تدوین و پیگیری شود. یعنی دانش و تجربه فردی در خدمت این سیاست های بالادستی  قرار گیرد.

حمایت از فلسطین و مقابله با رژیم صهیونیستی، یک سیاست راهبردی و بالا دستی در نظام جمهوری اسلامی محسوب می شود. اما این سیاست راهبردی در همه عرصه ها به یک میزان مورد توجه قرار نگرفته است. برخی دستگاه ها به آن اهتمام ویژه داشته اند و همه برنامه ها را بر اساس آن تدوین کرده اند. هر چند در حوزه اجرا ممکن است با موانع و مشکلاتی و یا آسیب هایی روبرو شده باشند اما حرکتی روبه جلو داشته اند. برخی دیگر اما اهتمامشان در حد شعار مانده است. در برخی دستگاه ها کسانی مسئولیت پذیرفته اند که نگاهشان با این راهبرد و سیاست بالادستی نگاه متفاوتی است و دقیقا از همین نقطه است که مشکلات آغاز می شود.

همانطور که پهلوان رسول خادم در بیانیه خویش بدرستی اشاره کرد؛ عرصه ورزش بیشترین هزینه ها را به علت همین نگاه متفاوت به این راهبرد مهم نظام اسلامی پرداخته است. آخرینش هم محرومیت کشتی ایران است. هرچند بر این باوریم که با محروم شدن کشتی ایران، کشتی جهان نیز متضرر خواهد شد و تماشگران از دیدن فنون زیبای قهرمانان ایرانی محروم خواهند شد. اما اگر مسئولان به صرف اعلان و شعار بسنده نمی کردند و فعالانه در صدد جا انداختن این راهبرد در سطح نظام بین الملل بر می آمدند؛ شاید هزینه های ورزش بسیار کمتر از این می بود. اعتراض جامعه ورزش به اصل سیاست نظام در نامشروع دانستن رژیم صهیونیستی نیست بلکه اعتراضشان به آن است که چرا تنها باید ورزشکار در میدان رزم با جریان صهیونیسم تنها باشد. ورزشکاران می دانند که با امتناع از رویارویی با صهیونیست ها قلوب ایرانی بیش از همیشه پذیرای ایشان است اما حق دارند به رها شدگی خویش در این عرصه اعتراض داشته باشند. هم مسئولین دستگاه ورزش و خصوصا مسئولین سیاست خارجی باید این موضوع را به طور خاص مورد توجه قرار دهند و با دیپلماسی فعال و پویا مقتدرانه از منافع جامعه ورزشی دفاع کنند. بی تعارف باید گفت حق با خادم است و  عرصه ورزش ایران به یک دیپلماسی مقتدر نیاز دارد . بی تردید اقدام ورزشکاران تکمیل کننده اقتدار دیپلماسی خواهد بود. باز تکرار می کنم بیانیه رسول خادم یک بیانیه راهبردی است.

انتهای پیام/