تخریب خانه فلسطینیان؛نابودی آرام یک نسل

آخرین باری که "سماح" از مدرسه به خانه بازگشت 22 ژانویه 2007 بود .فردا صبح در یک روز زمستانی سرد در قدس ،سماح دختر 14 ساله فلسطینی خانه خود در جبل المبکر در حومه قدس شرقی  را همراه خواهرانش احلام ،اریج و لیلا به سوی مدرسه ترک کرد .
احمد برادر کوچکشان  در کنار " شیماء " خواهر شیرخواره اش  در خانه ماندند و عصر که دخترها به خانه بازگشتند دیدند خانه به پشته ای از آوار و دیوارهای درهم شکسته تبدیل شده است .ابواحمد پدر این 6 کودک می گوید : خراب کردن خانه  برای بولدوزر اسرائیلی یک ساعت هم طول نکشید ولی ما برای ساخت خانه ای دیگر چند ماه زمان نیاز داریم.ابواحمد که از کودکی در این شهر زندگی کرده است در جولای 2006  اخطار تخریب خانه را از سوی حکومت صهیونیست دریافت کرد و یک سال بعد فرصت برای کوچ اجباری به پایان رسید و خانه اش به این بهانه که پروانه ساخت ندارد ،ویران شد. هرچند که خانه ابواحمد در زمینهای تحت مالکیت خود او ساخته شده بود و هیچ خسارتی به منافع هیچ طرفی وارد نمی ساخت ،ولی این امر نیز کمکی به او نکرد و این در حالی بود که او پس از تخریب اول با همکاری همه همسایه هایش خانه را در مدت 20 روز بازسازی کرده بود .

از سوی دیگر برای اسرائیلی ها هیچ مهم نبود که اکنون زمستان است و باز از سوی دیگر هیچ اهمیتی ندادند که او یک معلول است و از ناحیه پا توان حرکت ندارد و با کمک 2 عصا  راه می رود و هرگز نمی تواند به زن و فرزندانش در بازسازی این خانه کمک کند.همسرش عزیه هر چه کوشید که از میان خرابه خانه اش بعضی اثاثیه منزل را بیابد نتوانست جز یخچال و پنکه قدیمی شان و چند صندلی و تخت چوبی را پیدا کند.  داستان خانواده ابواحمد حالتی خاص  نیست و روزانه چنین داستانهایی را  می شنویم .خانه همسایه انها در 50 متری نیز همان روز ویران شد و طی یک ماه پیش از آن نیز حداقل 6 خانه از جمله یک ساختمان 4 طبقه ویران شد و 11 خانواده بی خامان شدند . 
کمیته بین الملل به این خانواده ها کمکهایی ابتدایی نظیر چادر و پتو و زیرانداز و کپسول گاز و بسته های غذایی داد ولی قدس شرقی سرزمینی اشغالی است و اسرائیل به عنوان اشغالگر وظیفه دارد مسوولیت تامین زندگی طبیعی شهروندان تحت اشغال را برعهده گیرد.یازده خانواده  هر کدام با یک مصیبت متفاومت مواجه شدند ولی می توان با نگاهی گذرا به همه آنها مشاهده کرد که در بیت خنینا و صورباهر و جبل المبکر تنها علت تخریب نداشتن پروانه ساخت بوده است.
رنا القیسی یکی از کارکنان کمیته بین الملل حمایت از آوارگان که در 40 سال با 150 پرونده تخریب منزل در قدس مواجه بوده است ،  می گوید :آنچه در اخطاریه اسرائیلی نوشته می شود این است که شما هرگز پروانه ساخت دریافت نخواهید کرد چرا که این منطقه هیچ برنامه ای برای تقسیم اراضی ندارد .
خانواده هایی مانند خانواده ابواحمد نه وقت کافی برای این کار را دارد و نه پول لازم  و از انجا که کودکان نیاز دارند در برابر سرمای زمستان سرپناهی داشته باشند ،باید خانه ای بسازند و همواره بیم آن دارند که مبادا دشمن صهیونیستی بار دیگر خانه شان را ویران کند .

آنها اکنون در خیمه ای اهدایی زندگی می کنند و برگه ای هم مبنی بر ویران شدن خانه شان گرفته اند .با همین برگه ها آنها توانسته اند هزینه ای از تشکیلات خودگردان برای ادامه زندگی بگیرند هرچند که این هزینه برای بازسازی خانه  کافی نیست و حتی برای اجاره یک خانه برای چند ما ه نیز کافی نیست .امروز بعد از گذشت چند ماه از تصمیم جامعه جهانی برای توقف کمک به تشکیلات خودگردان ،وزارتخانه های فلسطینی هم دارایی مورد نیاز برای کمک به این خانواده ها را ندارند و همچنان برخی گروه های خیریه مردمی و سازمانهای غیر حکومتی تنها امید خانواده های بی خانمان فلسطین هستند .

تمام./پ/