سیاست چاپلوسی تحقیرآمیز آلمان ها از صهیونیسم

خالد عمایره: روزنامه نگار:" آنجلا مرکل" صدر اعظم آلمان روز گذشته (یکشنبه) در یک سفر سه روزه  به منظور اعلام همبستگی و ادامه روابط ویژه با رژیم صهیونیستی وارد سرزمینهای اشغالی فلسطین شد.

مرکل در یک پیام ویدئویی که هفته گذشته پخش شد گفت که وی قصد دارد در نشست روز سه شنبه  در کنیست (پارلمان) اسراییل، تعهدات عمیق کشورش درباره دفاع از اسراییل را اعلام کند.

با این وجود کاملا مطمئن نیستم اسراییلی که بیش از 300 بمب و کلاهک هسته ای در اختیار دارد و بطور کامل سیاست ها و منافع مهمترین متولی و متحد خود یعنی آمریکا را تحت کنترل دارد  به یک قدرت خارجی برای دفاع علیه یک متجاوز واقعی و یا حتی خیالی نیازی داشته باشد. از این رو اظهارات مرکل را بایستی به  تنها به عنوان یک بیان سطحی دیگر از چاپلوسی تحقیرآمیز آلمان به صهیونیسم استنباط کرد.

در مقابل این موضوع، هیچ کس نمی تواند  به این واقعیت پی ببرد که چرا مرکل با وجود این شرایط، این زمان را برای اعلام همبستگی کشورش به اسراییل انتخاب کرده است.

سوال اینجاست آیا اسراییل از سوی یک قدرت خارجی مورد حمله قرار گرفته است که مرکل قصد دارد همبستگی کشورش را با اسراییل اعلام کند.؟ !

آیا اشغالگرانی درنده خوی خارجی در حال اشغال سرزمینهای "اسراییل" و یا ساخت مستعمره در سرزمینهای آنها هستند؟!

آیا سیاستمداران و دولتمردانی متخاصم و فرماندهانی نظامی در حال تهدید یهودیان با یک "هولوکاست بزرگتر!!" هستند؟!

"هولوکاست بزرگتر" عبارتی است که رژیم صهیونیستی اخیرا برای تهدید فلسطینی ها استفاده کرده است و  آنها را  تهدید کرده  است که در صورت ادامه شلیک موشک که البته در پاسخ به جنایات رژیم صهیونیستی استفاده می شود آنها هولوکاست بزرگتری را در غزه ایجاد کنند.

آیا قانونگذاران فلسطینی به قانونگذاران یهودی هشدار داده اند که " ما به زودی شما را از سرزمینهایمان اخراج می کنیم؟!

یا در حقیقت آیا یک دولت متخاصم میلیونها دلار دارایی های یهودیان را بلوکه کرده و آنها از دسترسی به آب، غذا و تجهیزات پزشکی محروم کرده است.؟!

اوایل ماه جاری ارتش اسراییل با استفاده از تکنولوژی های کشنده آمریکایی ها شهروندان غزه را محاصره کرد و صدها فلسطینی از جمله کودکان و زنان را به خاک و وخون کشید.

نکته جالب توجه اینجاست که این همه کشت و کشتار و خونریزی تاثیری بر قلب مرکل نگذاشته است و فقط تا اندازه ای در فکر وی جای گرفته است.

آیا هنوز هم آلمانها چنین تصوری دارند ، تصوری که نیاکان نازی های آنها در دهه های گذشته داشته اند؟ من در واقع این سوال را مطرح کردم چرا که کاملا مشهود است که رویکرد شنیع آلمان نشان از گامهای متقابل اسراییل البته از جنبه وجدان اخلاقی و احساس گناه در باره هولوکاست دارد.

این مساله هم هست که  که آلمان بایستی برغم معیارهای انسان دوستانه و وجدان اخلاقی از صهیونیسم دلجویی کند.

این موارد نشان دهنده سکوت آشکار آلمان در قبال جنایات اسراییل و ترورهای نژادپرستانه آن علیه مردمی است که هر روز و هر روز تعداد زیادی از آنها کشته می شود  یا تحت محاصره " نیروهای دفاعی اسراییل" در می آیند. همانطور که یهودیان اروپایی در اروپای مرکزی و شرقی اروپا در طول جنگ جهانی دوم ( از سوی   Wehrmacht and SS) مورد حمله کشتار و محاصره قرار گرفتند.

درست است، آلمان گاهی اوقات به مقامهای تشکیلات خودگردان کمک میلیونها مارکی و شاید حمایت کامل از این تشکیلات در کرانه باختری و نوار غزه کرده است.

هرچند این حمایت ناچیز دردی از بی پولی و بحران اقتصادی مردم فلسطین را حل نمی کند و برای حل مشکلات فلسطینی ها صورت نگرفته است ولی این امر از یک سو با هدف ایجاد یک بیان غلط از توازن بین چاپلوسی آلمان به صهیونیسم دریک سرزمین و از سوی دیگر بین سیاستهای محرک، بی رحمانه و بی تفاوت آن در مورد سیاستهای توسعه طلبانه  مستعمره سازی اسراییل  و نیز پاکسازی نژادی در سزمینهای اشغالی فلسطین صورت می گیرد.

پیشنهاد جدید آلمان برای برگزاری "کنفرانس امنیتی " درژوئن سال جاری نیز بیان دیگری از دررویی های شیطانی آلمان است.

 این کنفرانس که در آن مقامهای اسراییل و فلسطین دعوت می شوند به منظور تقویت نیروهای پلیس و امنیتی فلسطین ( محمود عباس (ابومازن) رئیس تشکیلات خودگردان فلسطین) است.

خب! تقویت نیروهای امنتی علیه چه کسی و یا با چه هدفی صورت می گیرد؟

آیا رهبر آلمان واقعا فکر می کند که مشکل واقعی ای مردم فلسطین که تحت نیروهای نازی مانند اشغالگراسراییل در آمده اند در ضعف نیروهای امنیتی نهفته است؟

آلمان و سایر کشورهای اروپایی و نیز سایر جهانیان بایستی بدانند که مردم فلسطین، رهبران آنها و نیز نیروهای امنیتی و سازمانهای اطلاعاتی دایما تحت یک نیروی اشغالگر شیطان هستند.

این در حالی است که ملت فلسطین واقعا نیاز به نیروی بزرگ پلیس که هدف اصلی آن فشار، آزار و اذیت، و حتی خشونت علیه مردم خود آن منطقه از جانب اسراییل باشد ندارند. به عنوان شاهد عینی این مثال می توان به کشته شدن یک پدر 43 ساله فلسطینی صاحب هشت فرزند که به تازگی تحت خشونت کشته شد اشاره کرد.

آیا فلسطینی ها نیاز به کسی دارند که به آنها کمک کند تا خشونتهای نازی مانند اسراییلی ها علیه آنها را رفع کنند.؟ آنها نیاز به یک صدای قوی و اخلاقی دارند که بتواند به اسراییلی ها بگوید که مصادره و دزدی های سرزمینهای فلسطینی و جایگزینی آنها با مستعمره های یهودی را متوقف کنند.

ما به کسی  به کسی نیاز داریم که به اسراییل بفهماند که غزه را که در آن 1.5 میلیون فلسطینی تحت خشونتهای انسان دوستانه قرار می گیرند، به بازداشتگاه آوشویتس زمان ما (محل کشتار یهودیان توسط آلمانهای هیتلری) تبدیل نکند.

آیا مرکل می تواند به سران اسراییل بگوید که مردم غزه نیز انسان هستند؟ آیا می تواند به اولمرت و باراک بفهماند که گسترش مستعمره در شرق سرزمینهای اشغالی بیت المقدس کاملا با ادعاهای اسراییل در باره صلح فلسطین منافات دارد؟

آیا مرکل می تواند به باراک بگوید که علیرغم تمامی درخواستهای آمریکا و اروپا برای رفع موانع جاده ای، وجود بیش از هزار موانع جاده ای و ایست و بازرسی نازی مانند  در قلب کرانه باختری جبهه ای علیه آداب و رسوم بشردوستانه و تمدن است؟

این یک نوع آزمایش اصلی برای آلمان و نیز جدیت غربی ها در باره صلح در فلسطین و نه نوع دیگر از چاپلوسی در برلین است.

  مترجم سیروس شیرزاد