جنایت در غزه (پاتریک سیل)

چرا هیچکس نمی تواند به اسراییل درس اخلاق بدهد؟

اسرائیل در هفته گذشته بیش از 130 فلسطینی را با حملات نامنظم زمینی و هوایی به شهادت رساند و نوار محاصره شده و گرسنگی کشیده غزه را به جهنمی تحمل ناپذیر تبدیل کرد . بیش از نیمی از شهدا و صدها زخمی این جنایت از زنان و کودکان و بیشتر آنها از شهروندان عادی بودند . این جنایت تا حدی پیش رفت که مصر در اثر افکار عمومی به خشم آمده مجبور شد گذرگاه رفح را بگشاید و برای انتقال برخی از مجروحان 27 آمبولانس بفرستد .
چه باید کرد ؟ جامعه جهانی مثل همیشه از رفتار وحشیانه و هولناک اسرائیل ابراز انزجار و نگرانی کرد و پاپ و دبیرکل سازمان ملل و کشورهای مختلف جهان اعتراض خود را علنی کرده وعربستان سعودی این رفتار را همچون رفتار نازی ها برشمرد ولی اولمرت همچنان در موضع مبارزه طلبی خود باقی ماند و تاکید کرد که هیچکس نمی تواند به اسرائیل درس اخلاق بدهد !!
معضل "وجود اسرائیل" معضلی پیچیده و دشوار است چرا که ژنرالها و فرماندهان جبهه داخلی این رژیم تهدید کرده و به نابود کردن غزه و حماس وعده داده اند ولی خوب می دانند که وارد شدن به غزه و اشغال دوباره آن ارتش اسرائیل را در بند و دامی گرفتار می کند که همچون جنگ لبنان 2006 امید پیروزی بر آن و رهایی از آن نمی رود و شاید ارتش به هیچ وجه نتواند موشکهای دست ساز مقاومت فلسطین را متوقف کند .
اما جایگزین آشکار برای اسرائیل دیدار ومذاکره است و پیشنهاد آتش بس متبادل و طولانی مدت که حماس بارها آنرا مطرح کرده است ،پیش روی آنان می باشد. ولی اسرائیل هرگونه مسیر سازشکاری با مقاومت فلسطین را نمی پذیرد و سران این رژیم اثبات کرده اند که سخن چرچیل : «تبادل کلمات بهتر از تبادل گلوله است» را درک نکرده اند .
اسرائیل برای خروج از این تنگنا به حملات زمینی محدود به همراه حملات هوایی سنگین به منظور باز کردن راه تانکها و زره پوشها دل خوش کرده است تا بدین ترتیب ساکنان را هراسان کرده و پایگاه های مهم را ویران کند و بیشترین تعداد انسانهای بیگناه را از میان مردم فلسطین به قتل رساند و بسیاری را بازداشت کنند و آنگاه عقب نشینی نمایند.
این حمله اخیر از لحاظ گستردگی و وحشیگری بسیار بی سابقه بود و اسرائیل با هواپیماهای F16‌ و بالگردهای آپاچی هرروزه فلسطین را بمباران می کردند و صدای تیزپروازیهای آنان همواره در آسمان غزه به گوش می رسید . اسرائیل همچنان به کشتار مردم می پرداخت و شمار شهدای فلسطین از زمان پیروزی حماس در انتخابات دموکراتیک سال 2006 را به 900 نفر رساند و در مقابل این عدد در مدتی بیش از 3 برابر این زمان تنها چند ده اسرائیلی به هلاکت رسیده اند که اکثر آنها نیز نظامی بوده اند .
موشکهای مقاومت زندگی در سدیروت و عسقلان و دیگر شهرکهای غیرقانونی اسرائیل در مجاورت نوار غزه را برای یهودیان دشوار کرده و البته بسیاری از آنان در برابر موشکهای دست ساز از طریق موانع و حفاظ ها مورد حمایت قرار گرفته اند .اما رنج آنان هیچ ارتباطی با عملیات کشتار عمومی و نسل کشی و ویرانگری عظیمی که در غزه به راه انداختند ،ندارد و با این وجود اسرائیل همچنان اینگونه اقدامات را دنبال می کند .کار به جایی رسید که حتی امریکا نیز در موضوع تشویق اسرائیل با احتیاط بیشتری عمل کرد ولی مثل همیشه قطعنامه ضد اسرائیلی سازمان ملل بدلیل نسل کشی این رژیم ،را وتو نمود.
از سوی دیگر "تونی بلر" نخست وزیر سابق انگلیس که هم اکنون در منصب نمایندگی کمیته چهارجانبه بین المللی صلح خاورمیانه ( سازمان ملل – امریکا – روسیه – اتحادیه اروپا ) مشغول به کاراست و همواره سعی کرده اسرائیل و امریکا را خشمگین نکند ،این بار با مشاهده رویدادهای خونبار منطقه بیانیه ای صادر کرد که تاحدودی منطقی و عادلانه بود . وی اعلام کرد که کشتن اسرائیلی ها در سدیروت عملی است که باید بکلی محکوم شود ولی «کشتار به تمام معنا تاسف بار شهروندان فلسطینی» را نیز بشدت محکوم کرد و افزود باید تمام تلاشهای ممکن برای جبران خسارات جانی فلسطینیان بیگناه را به کار گرفت . به عبارت دیگر وی اینگونه بیان می کند که اسرائیل حق « دفاع از خود » را دارد و می تواند عملیات خود را پیگیری کند اما باید مراقب خسارات جانبی این عملیات باشد !!!
آشکار است که بلر بیشترین تمرکز خود را بروی شغل خود بعنوان مشاور بانک سرمایه گذاری امریکایی JP MORGAN می گذارد و به سالیانه 5 میلیون دلار خود و 150 هزار دلار برای هر سخنرانی خود می اندیشد تا اینکه بخواهد به مشکلات فزاینده و بحرانی غزه بیندیشد، چرا که وی نقش خاصی ندارد و می داند که این منصب کاملا بیهوده و نمادین است .
اما بلر امروز می تواند نقشی جایگزین را برگزیند چرا که منابعی اعلام کرده اند حماس با توجه به بیانیه اخیروی، نامه ای برای بلر فرستاده و او را به فشار بر اسرائیل تشویق کرده تا آتش بس متبادل را بپذیرد . این منابع گفته اند که نامه مذکور پیش از ارسال به دفتر اولمرت توسط یک مقام سیاسی ، با "خالد مشعل" رئیس دفتر سیاسی جنبش حماس در دمشق و رئیس شاخه سیاسی آن هم در میان گذاشته شده است . از جمله مطالب این نامه پیشنهاد آتش بس میان اسرائیل و غزه بدون ذکر نامی از کرانه باختری بوده است و حماس پیش از این نیز بارها گفته بود که در صورت توقف حملات هوایی و ترورها و بازداشتها و نقض حقوق در غزه و کرانه باختری از سوی اسرائیل ،عملیات موشکی مبارزان نیز متوقف خواهد شد .

علت "نه" قاطع اسرائیل در برابر مذاکره با حماس

پاتریک سیل ،روزنامه نگار برجسته امریکایی با درج مطلبی درباره جنایات غزه به علت پافشاری اسرائیل در گریز از مذاکره با حماس اشاره کرده و می نویسد: اولین دلیل این گریز آن است که مذاکره با حماس به معنی به رسمیت شناخته شدن این جنبش از سوی اسرائیل است ،حال آنکه این رژیم تمام تلاش خود را برای "تروریستی" اعلام شدن حماس از سوی امریکا و اتحادیه اروپایی که در درون خود درباره این موضوع اختلاف و هراس دارد ، به خرج داده است. دوم آنکه اگر اسرائیل آتش بس را قبول کند ممکن است این حالت به بازدارندگی متبادل با حماس بینجامد و این مساله ایست که اسرائیل از پذیرش آن سرباززده بلکه خواهان تسلیم محض بودن دشمنان خود و آزادی کشتار فلسطینیان بوده است و اولمرت در این زمینه می گوید :"این ما هستیم که معادله های منطقه را تعیین می کنیم نه حماس " .
سوم اینکه اسرائیل می داند حماس با توجه به شرایط پس از آتش بس، شروط صلحی سختگیرانه تر از آنچه حکومت ضعیف تشکیلات خودگردان و رئیس «نامحظوظ» آن شرط کرده است را مطالبه خواهد کرد. ابومازن از تمام اشکال مقاومت تبری جسته و در مقابل "فرایند صلح" تهی آناپولیس را مبنی قرار داده و خود را کاملا تحت اختیار و رهبری اسرائیل و امریکا قرار داده است ولی نتوانسته حتی یک پایگاه نظامی خط مقدم یا یک پست بازرسی در کرانه باختری را برچیند ،چه رسد به اینکه بتواند از گسترش دیوانه وار شهرکهای صهیونیستی در مربع های تقسیم شده اسرائیل که شهر قدس را از دیگر مناطق عربی جدا می کند ، جلوگیری کند .
چهارم اینکه جنبش "شاس" از یهودیان "سفاردیم" به اولمرت هشدار داد که اگر درباره مسائل اساسی نظیر سرنوشت قدس و مرزها و آوارگان مذاکره کند ،با خروج از ائتلاف حکومتی کابینه را ساقط خواهد کرد و در این شرایط دیوانه بازاری {ساختگی}که اسرائیل را فراگرفته {وانمود می شود که}اولمرت نتیجه منفی هرگونه معامله ای که با حماس منعقد کند را خواهد دید .
سرانجام اینکه با وجود هراس جهان از سرکوبی و نابودی غزه و ایجاد پیامدهای انفجاری و حمله های شهادت طلبانه انتقامی و شاید امکان برپا شدن انتفاضه ای دیگر باید گفت که نافرجام گذاشتن فرایند صلح به نفع اسرائیل است .
جدا از تفکر درباره هرگونه عقب نشینی از مرزهای 1967 که شکل مطلوب طرح صلح عربی است ،اسرائیل به خلاف این اندیشه مصمم به تقویت سیطره خود بر تمامی مناطق فلسطین از طریق گسترش مراکز مستعمراتی و مناطق نظامی بسته و پیاده سازی برنامه های سرکوبگری هرچه بیشتر بر ملتی به اسارت گرفته شده است و باید پرسید که آیا اسرائیل می تواند این سیاست وحشیانه را برای مدتی طولانی ادامه دهد و تا چه زمان وجود فلسطین غیرمتخاصم و پیشرفته در همسایگی اسرائیل به نفع این رژیم است تا بتواند نقش حفظ صلح با تمام جهان عرب را ایفا نماید ؟ در این اثنا حماس همچنان منتطر پاسخ نامه ای است که به دست تونی بلر رسانده است .