ادامه نسل‌کشی با گرسنگی/ سیاست فریبکارانه اسرائیل در ورود کمک‌های غیرضروری به غزه
با وجود آتش‌بس شکننده در نوار غزه اما بحران قحطی و گرسنگی در سراسر این باریکه ادامه دارد و اشغالگران علاوه بر جلوگیری از ورود مقادیر کافی کمک‌ها بر نوع و کیفیت کالاهای وارد شده هم سیطره دارند و اجازه ورود مایحتاج اولیه و مواد مغذی را نمی‌دهند.
در حالی که بعد از آغاز آتش بس شکننده در نوار غزه، اجازه ورود مقادیری کمک‌های بشردوستانه به این باریکه داده شده اما اشغالگران به طور کامل به مفاد بشردوستانه توافق آتش بس همانند سایر مفاد آن پایبند نمانده‌اند و همچنان سعی دارند بیش از 2 میلیون فلسطینی را در نوار غزه در چرخه گرسنگی نگه دارند.
این سیاست جنایتکارانه صهیونیست‌ها در سیطره آنها بر انواع مقادیر و قیمت کالاهای وارد شده به غزه مشهود است و رژیم اشغالگر تلاش دارد مانع دسترسی مردم غزه به کالاهای ضروری شود؛ مردمی که همچنان با آثار ویرانگر جنگ و گرسنگی دست و پنجه نرم می‌کنند.
طبق آمار رسمی نهادهای دولتی غزه، از 9 اکتبر تا 4 نوامبر، رژیم صهیونیستی اجازه ورود تنها 4453 کامیون حامل کمک‌های انسانی به غزه را داده که شامل همه کمک‌ها از جمله کالاهای تجاری و مشتقات سوختی می‌شود.
طبق همین آمار، 1110 کامیون وارد بخش تجاری شده‌اند، از جمله 354 کامیون حامل مواد غذایی، که 32٪ از کل کالاهای عرضه شده به بازرگانان را تشکیل می‌دهد. در این بازه زمانی تنها 10 کامیون حامل گوشت و 62 کامیون حامل میوه و سبزیجات وارد غزه شدند.
اسماعیل الثوابته، مدیر کل دفتر اطلاع رسانی دولتی در نوار غزه در این زمینه اعلام کرد: میانگین تعداد کامیون‌هایی که روزانه وارد غزه می‌شوند تنها 171 کامیون است؛ در حالی که طبق پروتکل بشردوستانه توافق آتش بس، قرار بود روزانه 600 کامیون وارد غزه گردد.
وی اظهار داشت: این نشان می‌دهد که اشغالگران مصمم هستند به جنگ گرسنگی علیه بیش از 2 میلیون فلسطینی در نوار غزه ادامه دهند. نیروهای اشغالگر همچنان از ورود 350 قلم کالای غذایی ضروری مورد نیاز کودکان، بیماران، مجروحان و گروه‌های آسیب‌پذیر، به ویژه تخم مرغ، گوشت قرمز، مرغ، ماهی و لبنیات، جلوگیری می‌کنند.
در این زمینه محمد بربخ ، مدیر کل موقت مطالعات وزارت اقتصاد غزه در گفتگو با الجزیره اعلام کرد: اشغالگران به دلیل کنترل گذرگاه‌های تجاری، آمار دقیقی از مصرف ماهانه اقلام غذایی اساسی توسط جمعیت نوار غزه در اختیار دارند. این امر به صهیونیست‌ها اجازه می‌دهد تا بر جریان ورود کالاها به نوار غزه با دقت سیطره داشته باشند.
وی افزود: بر این اساس، اشغالگران سیاستی را اتخاذ کرده‌اند که ما آن را «بالا نگه داشتن سر روی آب» می‌دانیم. رژیم صهیونیستی کالاهای ورودی به غزه را کاملاً کنترل می‌کند تا مطمئن شود که مردم غزه همچنان در بحران گرسنگی می‌مانند؛ بدون اینکه همانند دوره جنگ منجر به مرگ جمعی آنها شود و در واقع این مردم به شکل تدریجی از گرسنگی بمیرند.
این مسئول فلسطینی تاکید کرد: صهیونیست‌ها بر کمیت، قیمت و نوع کالاهای ورودی به غزه سیطره دارند و کالاها را با قیمت‌های فزاینده بین تاجران توزیع می‌کنند، سپس کالاها به چندین برابر قیمت اصلی به دست مصرف کنندگان می‌رسند. اختلافات قیمت صرفاً به دلیل کمبود کالاها نیست، بلکه به دلیل وجود شبکه‌های پنهانی است که روند فروش و عرضه را کنترل می‌کنند.
وی اظهار داشت: نوار غزه در حال حاضر از فقدان زیرساخت‌های لازم برای ذخیره‌سازی کالاها پس از تخریب انبارها و تأسیسات ذخیره‌سازی در طول جنگ رنج می‌برد. این امر بازار را شکننده و بسیار مستعد هرگونه تشدید یا اختلال در تأمین کالاها کرده است.
محمد بربخ در ادامه گفت: اشغالگران صهیونیست عامدانه میزان کالاهای اساسی ورودی به کشور را کنترل می‌کنند تا کنترل مداوم خود بر بازار را در قالب مهندسی سیستماتیک گرسنگی و استفاده از ابزارهای اقتصادی به عنوان یک تکنیک تنبیهی نرم تضمین کنند. این در حالی است که غذا حق اساسی همه انسان‌هاست و نباید به عنوان یک ابزار چانه‌زنی سیاسی مورد استفاده قرار بگیرد.
منابع پزشکی غزه گزارش دادند صهیونیست‌ها محدودیت‌های زیادی بر میزان کالری مصرفی هر فرد در نوار غزه اعمال کرده‌اند؛ به گونه‌ای که مانع نجات آنها از گرسنگی و قحطی شوند. این امر در سیطره صهیونیست‌ها بر کمیت و کیفیت مواد مغذی ضروری مانند پروتئین‌ها و چربی‌ها، که بدن واقعاً برای حفظ سلامت به آنها نیاز دارد، مشهود است.
احمد الفرا، متخصص تغذیه، می‌گوید که سوء تغذیه در غزه از مرحله کمبود شدید کالری که مشخصه آغاز قحطی بود و با ضعف عمومی و کاهش وزن قابل توجه همراه بود، به مرحله کمبود پروتئین که در حال حاضر شایع‌ترین مشکل در نوار غزه است، انتقال یافته است. در حال حاضر به دلیل عدم وجود گوشت، تخم مرغ و لبنیات در سبد غذایی مردم غزه، آنها عملاً هیچگونه پروتئینی دریافت نمی‌کنند.
وی افزود: کمبود پروتئین در بدن انسان موجب تورم صورت شکم و اندام‌ها می‌شود و همچنین سیستم ایمنی را تضعیف کرده و بدن نمی‌تواند در برابر بیماری‌ها مقاومت کند. این امر منجر به اختلال در رشد شناختی در کودکان، تأخیر در رشد، مشکلات تیروئید و هورمون‌های جنسی و همچنین تأثیرات منفی بر عملکرد تحصیلی و قد می‌شود.
این متخصص تغذیه توضیح داد که رژیم غذایی در غزه به طرز خطرناکی نامتعادل شده است، به طوری که ساکنان فقط به کربوهیدرات‌ها متکی هستند، در حالی که چربی‌های طبیعی که برای تغذیه سلول‌های عصبی ضروری هستند، کمیاب شده‌اند. از بارزترین پیامدهای این رژیم غذایی می‌توان به کاهش شدید حافظه و فرسودگی بدن اشاره کرد.
احمد الفرا هشدار داد که وضعیت برای آسیب‌پذیرترین گروه‌ها، مانند زخمی‌ها، زنان باردار و نوزادان، به طور فزاینده‌ای وخیم می‌شود. پروتئین برای ترمیم بافت و بهبود زخم‌ها و شکستگی‌ها ضروری است و کمبود آن منجر به عفونت‌های ریوی می‌شود که می‌توانند به عوارض جدی تبدیل شوند.
وی تصریح کرد: تولد نوزادان کم وزن و ناقص در غزه به وضوح پیامدهای این فاجعه را منعکس می‌کند. در حالی که قبل از جنگ، نوزادان در غزه با وزن طبیعی 3 تا سه و نیم کیلوگرم به دنیا می‌آمدند، اکنون نوزادان کمتر از یک و نیم یا دو کیلوگرم وزن دارند و این نشانه سوء تغذیه شدید مادران است.
این پزشک فلسطینی با لحنی غم انگیز گفت: سوء تغذیه تبدیل به همراه همیشگی بیماران و مجروحان در غزه شده و ما هر روز مادران زیادی را در بخش مراقبت‌های ویژه از دست می‌دهیم ، نه تنها به دلیل جراحات یا ویروس‌ها، بلکه به این دلیل که بدن پس از خستگی ناشی از گرسنگی و کمبود پروتئین، دیگر قادر به مقاومت نیست.
ابو بلال الشیخ خلیل، شهروند 40 ساله فلسطینی که با خانواده هفت نفره خود در یک مدرسه در محله شیخ رضوان در شمال غربی شهر غزه زندگی می‌کند، در گفتگو با خبرنگار العربی الجدید اظهار داشت: کالاهایی که برای ما فرستاده شده شامل نودل‌های فوری، چیپس و شکلات است، واقعاً ما قرار است با این‌ها چه کنیم؟ مایحتاج اولیه مانند گوشت، مرغ و ماهی در دسترس نیست و آن مقدار کمی هم که موجود است، قیمت گزافی دارد.
وی افزود: ما بیش از هشت ماه است که مرغ یا ماهی نخورده‌ایم و گرسنگی با وجود آتش‌بس ادامه دارد. صبحانه ما پنیر، ناهار ما کنسرو و شام ما فلافل یا باقلا است. اشغالگران ادعا می‌کنند که گذرگاه‌ها برای کمک‌رسانی باز است، اما این درست نیست.
نصر محمد ابوالعیش، شهروند 32 ساله غزه هم که از یک سال و نیم گذشته از اردوگاه آوارگان جبالیا در شمال غزه آواره شد و یک خانواده شش نفره دارد، به نوبه خود گفت: من قبلاً آهنگر بودم و کارگاه خودم را داشتم. حالا نه خانه‌ای دارم و نه کاری. قیمت‌ها سرسام‌آور است؛ فرزندانم درخواست سیب می‌کنند، اما من نمی‌توانم برایشان بخرم. برای صبحانه، فلافل یا پنیر، برای ناهار، لوبیا یا نخود فرنگی و برای شام هم همین‌طور. بمباران‌ها تا حدی متوقف شده اما گرسنگی ادامه دارد و ما در حال تجربه نوع دیگری از نسل کشی هستیم.
محمود شفیق ابوالقاص، شهروند 58 ساله فلسطینی در غزه اعلام کرد که گوشت و مرغ اصلاً پیدا نمی‌شود، آرد کمیاب است، قیمت‌ها بالا است و اکثر مردم هیچ منبع درآمدی ندارند. اشغالگران ادعا می‌کنند که گذرگاه‌ها را باز کرده‌اند، اما محموله‌هایی که وارد نوار غزه می‌شوند صرفاً نمادین هستند. همه آنها کالاهای مصرفی هستند، در حالی که مایحتاج اولیه همچنان وارد نمی‌شود و گرسنگی در غزه به هیچ وجه پایان نیافته است.
محمد الشکری، متخصص تغذیه، به نوبه خود به العربی الجدید گفت: پس از اجرایی شدن توافق آتش‌بس، اشغالگران پس از یک دوره طولانی ممنوعیت، اجازه ورود برخی کالاها به نوار غزه را دادند.
وی افزود: با این حال، همه این کالاها اقلام غیرضروری هستند که رژیم غذایی ایده‌آلی برای بدن انسان محسوب نمی‌شوند. اشغالگران بازارها را با شکلات‌ها و شیرینی‌هایی که حاوی مقادیر زیادی شکر هستند، علاوه بر محرک‌هایی مانند قهوه پر کرده‌اند، در حالی که از ورود بسیاری از اقلام ضروری مانند شیر، تخم‌مرغ و گوشت و مرغ تازه جلوگیری می‌کنند. این امر بر سلامت جامعه تأثیر منفی می‌گذارد و شیوع سوءتغذیه را تداوم می‌بخشد.
این متخصص تغذیه گفت که قحطی در غزه بدون تغییر باقی مانده است و ساکنان به شدت به بسیاری از مایحتاج اولیه نیاز دارند. اکثر کالاهایی که وارد نوار غزه می‌شوند، کالاهای لوکس و غیرضروری هستند و سرازیر کردن این محصولات به بازارها، پیامدهای منفی بر زندگی مردم، به ویژه کودکان، بیماران و سالمندان، دارد. این یک سیاست عمدی اشغالگران است که اجازه ورود اقلام غذایی غیرضروری را می‌دهد تا قحطی و گرسنگی همچنان ادامه پیدا کند.
منبع: تسنیم
انتهای پیام/ع.خ/26