۶۹ سال از فاجعه کفر قاسم گذشت
امروز چهارشنبه بیست و نهم اکتبر، مصادف است با شصت‌و‌نهمین سالگرد کشتار "کفر قاسم"؛ جنایتی که نیروهای اشغالگر اسرائیلی در سال ۱۹۵۶ علیه فلسطینیان ساکن سرزمین‌های اشغالی ۱۹۴۸ مرتکب شدند و طی آن ۴۹ شهروند فلسطینی از ساکنان این شهر کوچک به شهادت رسیدند.
به گزارش خبرگزاری قدس (قدسنا)، این سالگرد در حالی فرارسیده است که هم‌زمان، غزه نیز شاهد تکرار همان صحنه‌های خونین است؛ تنها از شامگاه سه‌شنبه تا صبح امروز، بیش از ۱۰۰ فلسطینی در حملات هوایی رژیم صهیونیستی به شهادت رسیدند، در حالی‌که جهان بار دیگر در سکوتی سنگین فرو رفته است.
کشتار کفر قاسم در ۲۹ اکتبر ۱۹۵۶ روی داد؛ هنگامی که نظامیان اسرائیلی به روی فلسطینیانی آتش گشودند که پس از پایان کار روزانه به شهر خود بازمی‌گشتند، بی‌آنکه از فرمان تازه وضع‌شده برای منع رفت‌و‌آمد آگاه باشند. بر اساس گزارش‌ها، در این کشتار ۴۹ نفر شهید و ۳۱ نفر دیگر زخمی شدند. این جنایت در یازده موج متوالی تیراندازی در نقاط مختلف روستا رخ داد؛ چهل‌و‌چهار نفر در سمت غربی، سه نفر در شمال، و دو نفر در داخل شهر به شهادت رسیدند.
همانند فاجعه‌های غزه امروز، نیمی از قربانیان کفر قاسم نیز زنان و کودکان بودند. از آن پس، کفر قاسم به‌عنوان «شهر شهدا» شناخته شد.
درست مانند امروز که جهان نظاره‌گر سکوتی شرم‌آور در برابر خون‌ریزی غزه است، در آن زمان نیز عدالت هرگز اجرا نشد. هیچ‌یک از عاملان اصلی کشتار محاکمه جدی نشدند؛ تنها محاکمه‌ای صوری برگزار گردید که طی آن فرمانده گردان، "یسخار شدمی"، تنها به پرداخت یک "قِرش" جریمه نقدی محکوم شد.
ماجرای این فاجعه از آن‌جا آغاز شد که فرماندهی ارتش "اسرائیل" دستور داد از ساعت پنج عصر تا شش صبح، منع آمد‌و‌شد برقرار شود و دستور صریح داد: به هر کس که از فرمان سرپیچی کند، شلیک کنید.
شدمی این دستور را به زیردست خود، افسر «ملینکی» منتقل کرد و گفت: بهتر است چند نفر کشته شوند تا اینکه خود را با بازداشت‌ها گرفتار کنیم. من احساسات نمی‌خواهم.
نیروهای موسوم به «گارد مرزی» در روستاهای منطقه مثلث مستقر شدند و فرمان اجرای دستور در کفر قاسم را ستوان "گابریل دهان" برعهده گرفت. او مختار روستا، "ودیع احمد صرصور"، را از فرمان منع آمد‌و‌شد آگاه کرد، اما مختار به او گفت حدود۴۰۰ نفر از کارگران روستا هنوز بیرونند و تا غروب بازنمی‌گردند. دهان وعده داد آسیبی به آنان نرسد، اما با فرارسیدن ساعت پنج عصر، مسلسل‌ها آغاز به کار کردند و فاجعه رقم خورد.
دولت اشغالگر در ابتدا کوشید ماجرا را پنهان کند، اما خبرها به بیرون درز کرد و افکار عمومی آن را افشا نمود. در پی فشارها، رژیم صهیونیستی ناگزیر شد کمیته‌ای نظامی برای تحقیق تشکیل دهد، اما نتیجه چیزی جز محاکمه‌ای نمایشی نبود. در اکتبر ۱۹۵۸ احکامی بین ۸ تا ۱۷ سال زندان برای چند نظامی صادر شد، اما همگی کمتر از دو سال بعد، در آغاز سال ۱۹۶۰، آزاد شدند.
با گذشت ۶۹ سال، کشتار کفر قاسم همچنان نماد سیاست نسل‌کشی و سرکوب سیستماتیک رژیم صهیونیستی علیه ملت فلسطین است؛ سیاستی که از روز نکبت (اشغال فلسطین) تا امروز ادامه یافته و اکنون در غزه، با شکلی گسترده‌تر و خونین‌تر، تکرار می‌شود.
غزه این روزها، همانند کفر قاسم دیروز، بر ویرانه‌های خود ایستاده است؛ جایی که بار دیگر، در سایه سکوت جهانی، خون کودکان و زنان، وجدان انسانیت را به چالش کشیده است.
انتهای پیام /ی.ح