پنج نکته کلیدی برای درک خواسته اصلی این اعتصاب و پیامدهای آن
اعتصاب سراسری در رژیم صهیونیستی؛ آیا دولت نتانیاهو متزلزل می‌شود؟
بسیاری از ناظران بر این باورند که این اعتصاب صرفاً رویدادی اعتراضی نیست، بلکه آینه‌ای از عمق بحران داخلی در رژیم صهیونیستی است.
به گزارش خبرگزاری قدس (قدسنا) به نقل الجزیره، در اراضی اشغالی، امروز اعتصابی گسترده جریان دارد که بازار کار را فلج کرده و بسیاری از بخش‌های حیاتی کشور را به حالت تعطیل درآورده است. امروز بیش از یک میلیون اسرائیلی یک روز کامل از حضور در محل کار امتناع کرده‌اند.
این اعتصاب در اعتراض به ادامه جنگ در غزه و با مطالبه توقف درگیری‌ها و تمرکز دولت بر مذاکرات برای دستیابی به توافقی با جنبش مقاومت اسلامی (حماس) برگزار شده است؛ توافقی که بتواند تبادل اسرا و بازگرداندن تمامی اسرای اسرائیلی را تضمین کند.
رهبری این اعتصاب را «انجمن خانواده‌های گروگان‌ها» بر عهده داشت، با همراهی آزادگان آزادشده در تبادلات پیشین، جنبش‌های اعتراضی، اتحادیه‌های صنفی رهبری می شود و احزابی از جناح اپوزیسیون رژیم صهیونیستی نیز به آن پیوستند.
در حالی که فدراسیون کارگری «هستدروت» رسماً این اعتصاب را فرا نخوانده بود، اما اجازه مشارکت آزادانه را به اتحادیه‌ها داد؛ تصمیمی که منجر به بسته شدن صدها هزار کسب‌وکار شد و بسیاری از کارمندان به مرخصی با حقوق فرستاده شدند.
۱. مطالبات و مشارکت‌کنندگان
خواسته اصلی معترضان، توقف جنگ در غزه و ورود به مذاکرات برای تبادل اسراست؛ راهی که از نظر آنان، تنها مسیر برای پایان دادن به رنج خانواده‌ها و نجات جان اسرای اسرائیلی است.
در این اعتصاب خانواده‌های گروگان‌ها، آزادگان پیشین، اتحادیه‌های حرفه‌ای، شهرداری‌ها، سازمان‌های مدنی و حقوق بشری مشارکت داشتند. صدها هزار واحد تجاری بسته شدند و کارمندان خود را برای حضور در برنامه‌ها مرخص کردند.
فعالیت‌ها از صبح تا شب در شهرهایی چون تل‌آویو، قدس اشغالی و حیفا ادامه یافت و با راهپیمایی‌ها، تجمع‌های گسترده و برگزاری مراسم اعتراضی همراه بود. هم‌زمان، تدابیر امنیتی شدید در اطراف شهرهای مرکزی اعمال شد. با این حال، فضای اعتراضی پررنگ و بی‌سابقه بود و پیامی صریح به دولت فرستاد.
این اعتصاب، از یک مطالبه انسانی برای خانواده‌های اسرا، به آزمونی سیاسی برای دولت بنیامین نتانیاهو تبدیل شده است؛ دولتی که در پی ارتکاب جنایات جنگی در غزه تحت تعقیب دیوان کیفری بین‌المللی است، اما همچنان بر ادامه جنگ اصرار می‌ورزد؛ جنگی که بهای انسانی و اقتصادی‌اش روزبهروز سنگین‌تر می‌شود.
۲. اعتصابی سراسری
از ابتدای صبح امروز، فعالیت‌های اعتراضی در بسیاری از شهرها آغاز شد. صدها شهرداری از جمله شهرداری تل‌آویو، سازمان‌های حقوق بشری و شرکت‌های بزرگ نیز حمایت خود را اعلام کردند.
روز اعتراض شامل راهپیمایی، سخنرانی، ملاقات با آزادگان و خانواده‌های گروگان‌ها و همچنین برنامه‌هایی در «میدان گروگان‌ها»(اسرا) در تل‌آویو بود؛ این روز یک روزی بی‌سابقه از زمان آغاز جنگ تلقی می شود.
تعطیلی گسترده کسب‌وکارها و رکود شدید بازار کار، میلیاردها شِکِل خسارت اقتصادی به همراه داشت. به گزارش نشریات اقتصادی «د مارکر» و «گلوبس»، هرچند هدف اصلی این اعتصاب ضربه اقتصادی نبود، اما این اقدام به‌عنوان ابزاری برای فشار بر دولت استفاده شد.
به گفته تحلیلگران، این اعتصاب پیامی روشن داشت: جامعه مدنی توانایی فلج کردن اقتصاد برای تحقق مطالبات انسانی و سیاسی را دارد. نقش دوگانه «هستدروت» نیز برجسته شد؛ با وجود بیانیه رسمی مبنی بر عدم مشارکت، اما با اجازه به اتحادیه‌ها برای حضور، نوعی موازنه میان منافع صنفی و ملاحظات سیاسی برقرار شد.
۳. ابزار فشار مردمی
بسیاری از ناظران بر این باورند که این اعتصاب صرفاً رویدادی اعتراضی نبود، بلکه آینه‌ای از عمق بحران داخلی رژیم صهیونیستی است. این حرکت ترکیبی بود از فشار اقتصادی، پیام سیاسی مستقیم و جنبش مردمی گسترده.
امروز برخی معترضان مسیرهای اصلی را مسدود کردند و موجب اختلال جدی در تردد شهری شدند.
رافید دروکر، تحلیلگر سیاسی کانال ۱۳ رژیم صهیوینستی، گفت: هدف اصلی این بود که دولت نتانیاهو را برای توقف جنگ و حرکت به‌سوی مذاکرات تبادل اسرا تحت فشار بگذارد. اما دولت با سرسختی پاسخ داد و همچنان بر ادامه جنگ و اشغال غزه پافشاری می‌کند؛ امری که بحران بی‌اعتمادی داخلی را عمیق‌تر ساخته است.
۴. قمار سیاسی نتانیاهو
یائیر گولان، رئیس حزب دموکرات‌ها، دولت نتانیاهو را به بی‌توجهی به خواست اکثریت و تحمیل جنگ به شکل «دیکتاتورمآبانه» متهم کرد. او تأکید کرد که تنها راه نجات این رژیم از این «قمار خطرناک» –یعنی اشغال غزه با وجود مخالفت ارتش و نهادهای امنیتی– اعتصابات، اعتراضات و فلج کردن اقتصاد است.
او در گفت‌وگو با روزنامه «هاآرتص» افزود: «نتانیاهو دروغ می‌گوید همان‌طور که نفس می‌کشد. بزرگ‌ترین دروغش هم مربوط به جنگ غزه و شعار پیروزی مطلق است».
به گفته تحلیلگر سیاسی روزنامه «یدیعوت آحرونوت»، ایتامار آیشنر، این اعتصاب پیامی صریح برای نتانیاهو داشت: درخواست توقف جنگ و آغاز مذاکرات تبادل اسرا، نه صرفاً کمک‌های انسانی.
نتانیاهو اکنون با دوگانگی روبروست: از یک‌سو فشار خانواده‌های اسرا و جامعه‌ای که روزبهروز از جنگ خسته‌تر می‌شود، و از سوی دیگر، وابستگی سیاسی‌اش به گفتمان «پیروزی نظامی» در غزه.
۵. پیامدهای اعتصاب
بن کسپیت، تحلیلگر سیاسی روزنامه «معاریو»، معتقد است این اعتصاب، نشانه‌ای از یک دگرگونی بنیادین در سیاست داخلی اسرائیل است. خانواده‌های گروگان‌ها دیگر فقط یک طرف انسانی نیستند، بلکه به یک نیروی اجتماعی و سیاسی تأثیرگذار بدل شده‌اند.
او افزود: این خانواده‌ها توانسته‌اند درد خود را به مسئله‌ای ملی تبدیل کنند که در هر خانه‌ای طنین‌انداز شده است. به گفته او، جامعه صهیونیستی بیش از پیش به این باور رسیده که راه‌حل، در مذاکره و توافق تبادل است، نه در ادامه جنگ.
با این‌حال، نتانیاهو همچنان بر گزینه جنگ طولانی‌مدت و اشغال غزه پافشاری دارد؛ گزینه‌ای که او آن را تنها ابزار برای حفظ قدرت سیاسی خود می‌داند.
ناظران هشدار می‌دهند رژم صهیونیستی اکنون در یک دو راهی حیاتی ایستاده است؛ یا به صدای مردم گوش دهد و جان اسرا و ثبات آینده را در اولویت بگذارد، یا راه جنگ را ادامه دهد؛ راهی که فقط به خونریزی بیشتر، شکاف داخلی و انزوای بین‌المللی خواهد انجامید.