«رابرت فیسک» ژورنالیستی حقیقت گو با چهل سال سابقه خبری در خاورمیانه!

خبرگزاری قدس:

«رابرت فیسک» یکی از روزنامه نگاران بزرگ بریتانیایی- ایرلندی بود که نیمی از عمر خود را در خاورمیانه گذارند و موفق شد در طول حیات خود برنده چندین جایزه مشهور روزنامه نگاری شود.

فیسک در جهان معاصر به عنوان خبرنگار خاورمیانه شناخته می شد چراکه 40 سال از عمر خود را در کشورهای غرب آسیا گذراند و بسیاری از اتفاقات مهم خاورمیانه از جمله جنگ های داخلی سوریه و لبنان، پنج حمله هولناک رژیم صهیونیستی به اعراب، جنگ ایران و عراق، حمله جماهیر شوروی به افغانستان، جنگ شهری الجزایر، حمله صدام حسین به کویت، جنگ های کوزوو و بوسنی هرزگوین و حمله آمریکا به عراق و اشغال آن در سال 2003 را ثبت کرد.

شاید بتوان یکی از اصلی ترین دلایل معروفیت او در جهان غرب و حداقل انگلستان و آمریکا را مخالفت شدید و آشکار او با سیاست های خارجی آمریکا در قبال خاورمیانه و رفتار رژیم صهیونیستی با فلسطینیان دانست.این ایستادگی او در مقابل اشغالگران اسرائیلی و مقامات امریکا باعث شد تا چندین بار توسط دیگر روزنامه نگاران نام آشنا مورد تمجید قرار گیرد.اما در عین حال بارها از سوی برخی طرف های سیاسی مورد حمایت غرب و لابی صهیونیزم مورد سرزنش قرار گرفت.

از جمله گزارش های مهم و خواندنی او می توان به مصاحبه با اسامه بن لادن بنیان گذار گروهک تروریستی القاعده اشاره کرد او مابین سال های 1993 تا 1997 موفق شد 3 بار با این سرکرده تروریستها گفتگو کند.

رابرت فیسک در طول فعالیت حرفه ای خود با رسانه های متعددی از جمله ساندی اکسپرس، تایمز، نیوکستل کرونیکل، ایندیپندنت و .. همکاری نمود و در آخرین فعالیت رسانه ای نیز در بیروت مستقر شد و به پوشش اخبار روز خاورمیانه پرداخت.

فیسک در طول فعالیت حرفه ای خود موفق شد 7 بار جایزه گزارشگر خارجی سال و همچنین جوایز متعدد بین المللی را کسب کند.

این روزنامه نگار موفق بریتانیایی از خود چندین کتاب در حوزه خاورمیانه نیز برجای گذاشت. از جمله این کتاب ها می توان به آثاری چون: The Point of No Return (1975), In Time of War (1985), Pity the Nation: Lebanon at War (1990), The Great War for Civilisation: The Conquest of the Middle East (2005) and Syria: Descent Into the Abyss (2015)اشاره کرد.

پافشاری در مواضع

فیسک بخاطر نقدهای کوبنده اش علیه سیاست خارجی ایالات متحده آمریکا و کشورهایی که در جنگ افغانستان حضور مشارکت دارند به خوبی میان سیاستمداران و اهالی رسانه در غرب شناخته شده است. او همواره علیه اسرائیل موضع گیری کرده است و برخی عملکرد برخی دولت های جهانی علیه فلسطینیان را جنایت آمیز توصیف کرده است.

او معتقد بود که بایستی برای تجزیه و تحلیل اوضاع در مناطق جنگی خود در جای قربانی قرار گیریم به جای نگاه کردن از جانب مقامات.

فیسک در عین حال معتقد بود که روزنامه نگارها بایستی مقامات هر کشوری را به چالش بکشند و به اصطلاح اجازه ندهند آب خوش از گلوی آن ها پایین رود به ویژه آن دولت هایی که کشورها را به جنگ می کشند.

روزنامه تایمز در نوامبر سال 2020 خود در مطلبی درباره فیسک می نویسد: « رابرت فیسک با انتشار برخی گزارش ها درباره اسرائیل و متحدان این کشور نفرت پراکنی می کند.» این روزنامه در ادامه ادعا می کند که او با چنین روحیه جانبدارانه ای نمی تواند به طور صحیح رویدادهای فلسطین را نقل کند.

در جایی دیگر دیوید پریک جونز نویسنده مجله هفتگی The Spectator در سال 2003 درباره رابرت فیسک روزنامه نگار بریتانیایی می نویسد که او در تحریف تاریخ و پوشش خبری اتفاقات خاورمیانه مقصر بزرگی به حساب می آید.

پوشش جنگ داخلی سوریه

فیسک از ماه سپتامبر سال 2012 تا اواخر جنگ چندین بار از سوی برخی گروه ها و طرف های سیاسی منتسب به دولت های غربی به جانبداری از حکومت رسمی سوریه (به ریاست بشار اسد) متهم شد. مخالفان دولت سوریه در مابین این سالها به خاطر حضور او در کنار ارتش سوریه برای پوشش اخبار آلپو و دمشق و دیگر مناطق جنگی سوریه به او لقب حامی دولت اسد را دادند و به او را بخاطر برجسته نمایی گزارش های رسانه ای روسیه درباره سوریه اتهام زدند.

به گفته فعالان مدنی سوری فیسک در زمان پوشش اخبار سوریه چندین نوبت اعلام کرده بود که دولت و ارتش سوریه به هیچ عنوان از سلاح های شیمیایی علیه مخالفان حکومت استفاده نکرده است ادعایی که اکنون (2021) هم هر ماه از سوی نماینده دولت سوریه در شورای امنیت بر آن تاکید میشود.

جوایز بین المللی و داخلی رابرت فیسک:

• 1984 Lancaster University honorary degree^[101]
• 1991 Jacob's Award for coverage of the Gulf War on RTÉ Radio 1^[102]
• 1994 Foreign Reporter of the Year at the British Press Awards for coverage on Algeria, the Hebron massacre, and Bosnia ^[103]
• 1995 Foreign Reporter of the Year at the British Press Awards^[103]
• 1999 Orwell Prize for journalism^[104]
• 2001 David Watt Prize for an investigation of the 1915 Armenian genocide by the Ottoman Empire^[105]
• 2002 Martha Gellhorn Prize for Journalism^[106]
• 2003 Open University honorary doctorate^[107]
• 2004 University of St Andrews honorary degree^[108]
• 2004 Carleton University honorary degree^[109]
• 2005 Adelaide University Edward Said Memorial lecture^[110]
• 2006 Ghent University honorary degree Political and Social Sciences^[111]
• 2006 American University of Beirut honorary degree^[112]
• 2006 Queen's University Belfast honorary degree^[113]
• 2006 Lannan Cultural Freedom Prize worth $350,000^[114]
• 2008 University of Kent honorary degree^[115]
• 2008 Trinity College Dublin honorary doctorate^[116]
• 2009 College Historical Society's Gold Medal for Outstanding Contribution to Public Discourse^[117]
• 2009 Liverpool Hope University honorary degree^[118][119]
• 2011 International Prize at the Amalfi Coast Media Awards, Italy^[120

او در نهایت در سن 74 سالگی و در اکتبر 2020 از دنیا رفت.

انتهای پیام/م.ح