جنگ33روزه؛طعم تلخ شکست
اسرائیل و یک عبرت تاریخی

خبرگزاری قدس(قدسنا)- گروه تحلیل و تفسیر؛  جولای سالروز آغاز جنگ 33 روزه است. جنگی که در آن هیمنه رژیم صهیونیستی فروریخت. بهانه آغاز این جنگ عملیات ربایش دو نظامی اسرائیل توسط نیروهای مقاومت اسلامی لبنان در داخل اراضی اشغالی بود. حزب الله لبنان که بر اساس وعده دبیرکل خود سید حسن نصرالله مبنی بر ازادی همه اسرای دربند لبنانی از زندان های رژیم صهیونیستی طی عملیاتی با نام «وعده صادق» در یک عملیات نفوذ و کمین علیه نیروهای گشتی رژیم صهیونیستی موفق شد چند نظامی اسرائیل را به هلاکت رسانده و دو نفر دیگر را که مجروح شده بودند به اسارت گرفتند. هدف اصلی این عملیات اسارت نظامیان صهیونیست و استفاده از آنها در تبادل اسرا بوده است.

رژیم صهیونیستی که انتظار چنین عملیاتی را نداشت، با تمام قوا حملات به لبنان را شروع کرد. با توجه به بانک اهداف حملات صهیونیستی در ساعات و روزهای اولیه به لبنان می شود به این نتیجه رسید که این جنگ از مدت ها قبل نقشه اش طراحی شده بود. در همان ساعات نخستین همه پایگاه ها و مراکز و ساختمان های متعلق به حزب الله لبنان مورد حمله واقع شد. حتی منازل فرماندهان و اعضاء شناخته شده حزب الله از حملات در امان نماند. بعدها مشخص شد جاسوسان اسرائیل از مدت ها قبل مراکز و ساختمان ها را شناسایی کرده و با نوعی رنگ مخصوص که فقط قابل رویت توسط دوربین های جنگنده های صهیونیستی بود، آنها را مشخص کرده بودند.

رژیم صهیونیستی بهانه اش برای تحمیل این جنگ ربایش دو نظامی اش توسط حزب الله بود اما اهدافش بسیار فراتر از آن بود. صهیونیست ها تلاش داشتند تا:

الف: زیرساخت ها و سخت افزارهای مقاومت مانند تجهیزات و پایگاه ها و مراکز متعلق به مقاومت را نابود کنند.

ب: مغز افزارهای مقاومت یعنی رهبران سیاسی و نظامی مقاومت لبنان را نابود کنند . حتی طرح هایی برای هلی برن در عمق لبنان  و ربایش رهبران حزب الله را هم در دستور کار داشتند.

ج: نرم افزارهای مقاومت یعنی هرگونه طرح و برنامه و نقشه های ممکن برای عملیات علیه اسرائیل را با توجه به نابودی زیرساخت ها و مغزافزارهای مقاومت از معادله خارج کنند.

صهیونیست ها برای اینکه شرایط تفکیک قومیتی در لبنان استمرار داشته باشد و به سمت یکپارچگی ملی حرکت نکند، اصرار داشتند تا حملات صرفا به حوزه قومیتی شیعه لبنان منحصر شود. اما وقتی جنگ طولانی تر شد این احتمال داده شد که صهیونیست ها حوزه های قومیتی دیگر لبنان را با هدف بسیج آنها علیه حزب الله مورد حمله قرار دهد لذا سید حسن نصرالله معادله جدیدی را تعریف کرد و حوزه های قومیتی لبنان را به عنوان خط قرمز تعریف کرد و حمله به آنها را سبب حمله به تل آویو و مابعد تل آویو دانست.

صهیونیست ها که در جنگ های قبلی با ارتش های عربی تنها کمتر از 10 روز کار را یکسره می کردند اما در این جنگ که در مقابلش یک گروه شبه نظامی کوچک با امکانات بسار محدود قرار داشت نه تنها موفقیتی کسب نکرد بلکه شکست سنگینی را متحمل شد و ادامه جنگ شرایط داخلی و نظامی و امنیتی اسرائیل را به چالش کشید. در همان روزهای آغاز جنگ با توجه به نوع واکنش حزب الله یعنی انتخاب «جنگ نامتقارن» شرایط روانی در جامعه صهیونیستی متاثر شد و اعتراضات وتظاهرات ضد جنگ روزانه ابعاد گسترده ای یافت. همچنین برای نخستین بار جامعه صهیونیستی با مشکل آوارگان جنگی مواجه شد. بیش از یک میلیون نفر از صفحات شمالی به سمت جنوب فرار کردند اما نه دولت از آنها استقبال کرد و نه شهروندان. دولت که اساسا فکر معضل اوارگی را نکرده بود و شهروندان نیز به دلیل غلبه هویت قومی بر هویت فراقومی از آوارگان استقبال نکردند و نگرانی امنیتی از موج آوارگی اعتراضات را نیز تشدید کرد.

ماشین جنگی اسرائیل 33 روز در جنگ با حزب الله هیچ توفیقی نداشت و برعکس با توجه به حملات کورش و کشتار غیر نظامیان مانند کشتار قانا آبرویش را در عرصه بین المللی نیز باخت.

با توجه به شرایط پیش آمده در داخل و نیز تغییر شرایط در سطح جهانی ناگزیر به سمت پایان دادن به جنگ رفت و از دولت قطر به عنوان میانجی گری برای آتش بس با حزب الله کمک خواستند و نهایتا جنگ بعد از 33 روز متوقف شد.

کمیته حقیقت یاب رژیم صهیونیستی با نام وینوگراد پس از مدت ها بررسی طی گزارشی رسما اعلام کرد که اسرائیل در این جنگ شکست خورده است و تلخ ترین شکست عمر غاصبانه اسرائیل در کارنامه اش ثبت شد. شکستی که همانطور که بن گوریون نخستین نخست وزیر رژیم صهیونیستی قبلا تاکید کرده بود، مبنی بر اینکه نخستین شکست اسرائیل آغازی بر شکست های مستمر و بی پیروزی آن خواهد بود، نخستین شکست را در یک جنگ تمام عیار آن هم نه با یک ارتش کلاسیک یک کشور بلکه با یک گروه کوچک شبه نظامی تجربه کرد وشکست های پس از آن نیز در جنگ با غزه محاصره شده از راه رسید یعنی جنگ های بدون پیروزی برای اسرائیل.

در این جنگ رژیم های عربی نیز کارنامه پر از خیانتی از خود بر جای گذاشتند. عربستان حزب الله را به ماجراجویی متهم کرد و بعدها معلوم شد که هزینه این جنگ را هم عربستان و امارات تقبل کرده بودند همانطور که هزینه جنگ های غزه را به اعتراف مسئولین صهیونیستی به اسرائیل پرداخته اند. رژیم هایی که سرانجام پرده نفاق راکنار زدند و خیانت خود را به ملت فلسطین آشکار کردند.عجیب از خالد مشعل است که در مصاحبه اخیرش با شبکه العربیه عربستان این خیانت ها را ندید و از نقش تاریخی دولت خائن سعودی در حمایت از فلسطین تقدیر کرد!

 پس از 27 سال از جنگ 33 روزه اسرائیل شرایط رو به افولی را تجربه می کند و امید به آینده اسرائیل تقریبا از بین رفته است. بیش از یک میلیون نفر مهاجرت معکوس کرده اند. محور مقاومت همه جغرافیای فلسطین اشغالی را در تیر رس خود قرار داده است. گزارش های امنیتی از شکل گیری هسته های مقاومت در عمق سرزمین های اشغالی خبر می دهند. غزه محصور توان بازدارندگی بالایی یافته است و نقش تعیین کننده ای در هر جنگ احتمالی دارد. اسرائیل خود را در محاصره محور مقاومت می بیند. افکار عمومی در سطح منطقه و بین الملل کاملا به ضرر اسرائیل ارایش یافته است و دیگر کارکردهای رسانه های صهیونیستی و نیز ادبیات سیاستمداران و حتی قوانین حمایتی از اسرائیل کارایی خود را از دست داده اند. ساختار سیاسی اسرائیل چندین سال است با بحران روبرو است. نفوذ امنیتی در ساختارهای اسرائیل ابعاد رو به گسترشی یافته است. حملات سابیری و خرابکاری ها و حتی مرگ های مشکوک دانشمندان و سیاسیون و نظامیان  افزایش یافته است. تحلیلگران تاکید دارند اسرائیل از درون و از بیرون در حال فروپاشی است و تکاپوهای بین المللی و منطقه ای نیز آن را نجات نخواهد داد. فَإِذَا جَاءَ وَعْدُ الْآخِرَةِ لِیَسُوءُوا وُجُوهَکُمْ وَلِیَدْخُلُوا الْمَسْجِدَ کَمَا دَخَلُوهُ أَوَّلَ مَرَّةٍ وَلِیُتَبِّرُوا مَا عَلَوْا تَتْبِیرًا.

لحظه اسارت سربازان اسرائیلی توسط حزب‌الله در سال ۲۰۰۶

انتهای پیام/م.ت/