آمریکا شریک اصلی اسرائیل
در انجام جنایات ضد بشری

«حسین رویوران» کارشناس مسائل منطقه  با خبرگزاری قدس (قدسنا)  در آستانه سالروز جنایت صبرا و شتیلا گفتگو کرد، جنایتی که از سوی ارتش رژیم صهیونیستی در 16 سپتامبر 1982رقم خورد. مشروح این گفتگو را در اینجا می خوانید:

قطعا رژیم صهیونیستی در این روز مرتکب جنایتی آشکار و واضح شد که با بر خلاف همه موازین حقوق بشری قرار داشت.  صهیونیست‎ها مسئول اصلی و نخست این کشتار بودند و براساس کنوانسیون ژنو و پروتکل اضافی آن هر قدرت اشغالگر مسئول هرگونه ناامنی در کشور تحت اشغال خواهد بود، پس مسئول اول و آخر این جنایت رژیم صهیونیستی است. البته شواهدی هم وجود دارد که «آریل شارون» شخصا در محل این جنایت نیز حضور داشته است.

با وجود اینکه صهیونیستها در این عملیات از نیروهای فالانژ به عنوان نیروی اجرایی استفاده کردند اما مسئول اصلی جنایت خودشان بودند.

همچنین آمریکایی ها در این جنایت نقش آفرین بودند، چون نیروهای سازمان آزادیبخش فلسطین در لبنان از سوی فالانژها و ارتش اسرائیل 79  روز تمام محاصره شده بودند.  اما آمریکایی های وارد کانال میانجیگری  در این مساله شدند  و «فیلیپ حبیب» توافقی را میان ساف و فالانژها برقرار کرد که بر اساس آن نیروهای رزمنده ساف باید به خارج از لبنان منتقل می شدند، در مقابل آمریکا تضمین کرده بود که امنیت اردوگاه را حفظ خواهد کرد. اما در نهایت به این اردوگاه حمله شد که این رخداد بیانگر تبانی آمریکا بود.

هدف اصلی این جنایت افزایش ناامیدی در میان جامعه فلسطینی مقیم در ارودگاهها بود، یعنی اسرائیل دنبال این بود که آوارگان پس از شکست نظامی ساف دچار یاس شده و از این منطقه نقل مکان کنند و تا اسرائیل هدف مهمی را محقق کنند. چون تا زمانی که فلسطینی ها در نزدیک مرزهای فلسطین اشغالی باشند مدعی بازگشت به فلسطین خواهند بود، این یکی از مهمترین اهداف رژیم صهیونیستی بود.

هدف دوم این بود که موازنه قدرت در لبنان را به نفع فالانژها تغییر بدهد، لبنان در آن زمان در جنگ داخلی قرار داشت و فالانژها  در برابر نیروهای مقاومت و فلسطینی ها قرار داشتند، بنابرایین سرکوب فلسطینی ها به نحو غیر قابل پیش بینی وضعیت فالانژها را در صحنه لبنان تغییر داد ، به همین دلیل پارلمان لبنان تحت فشارها «امین جمیل» را به عنوان رئیس جمهور انتخاب کرد.

قطعا آنچه اتقاق افتاد یک جنایت جنگی و جنایت ضد بشری است که دادگاههای بین المللی مانند دادگاه لاهه این گونه جنایات را پیگیری و جنایتکاران را محاکمه می کنند. با وجود اینکه امکان پیگیری این جنایت از سوی دادگاه لاهه (دادگاه جنایی بین المللی) وجود دارد، اما متاسفانه تاکنون این اتفاق رخ نداده و این بیانگر مدیریت بسیاری از سازمان های بین المللی از سوی غربی ها است.

رژیم صهیونیستی مولود همکاری دسته جمعی غربی هاست و هر کدام از کشورهای غربی به گونه ای در ایجاد این پدیده جنایتکارانه نقش داشته اند، انگلیس عامل ایجاد اسرائیل ، آمریکا عامل اصلی استمرار اسرائیل، فرانسه برنامه هسته ای در اختیار اسرائیل قرار داده و آلمان نیز کمک های متعدد اقتصادی به صورت سالانه به اسرائیل داشته ، چون غربی ها همه در این پروژه شریک هستند نمی توانند با خودشان در تعارض باشند. بله جوامع غربی می توانند اعتراض کنند اما نظام های سیاسی آنها خیر نمی توانند. بنابراین اعتراضاتی که انجام شد بیشتر نمایشی بود و غربی ها با اعزام نیروهای بین المللی به لبنان به کمک اسرائیل شتافتند و حضور اسرائیل در لبنان را تقویت کردند.

رژیم صهیونیستی مدعی است که در اروپا در جریان جنگ جهانی دوم در معرض کشتار قرار گرفت و علی رغم اینکه افراد زیادی مانند فوریسون ، گارودی و دهها نفر دیگر چنین مساله ای را رد کردند اما رژیم صهیونیستی سعی دارد با مطرح کردن هولوکاست اشغال فلسطین را به گونه ای توجیه کند، به عبارتی اسرائیل تلاش داشت بگوید ما در گذشته در معرض کشتار قرار گرفته ایم و حالا که به فلسطین آمدیم نباید کسی کاری به کار ما داشته باشد، در حالی که آنها اگر حتی مورد ظلم واقع شده باشند، این وقایع در اروپا رخ داده و این مساله ربطی به فلسطینی ها ندارد که تاوان بدهند.

نکته ای در گذشته در کشورهای اروپایی وجود داشت ولایت قضایی بود، یعنی محاکم داخلی صلاحیت بین المللی داشتند و می توانستند در بیرون از این کشورها عمل کنند. اما زمانی که از این فرصت علیه اسرائیل استفاده شد، فورا این کشورها ولایت قضایی را مسدود کردند. در بلژیک تمام کسانی که در جنایت صبرا و شتیلا آسیب دیده بودند به دادگاه مراجعه کردند و براساس این شکایت ها شماری از ژنرال های صهیونیست تحت تعقیب قرار گرفتند، اما پس از این رخداد تمام روزنه های قضایی علیه رژیم صهیونیستی بسته شد  تا سران تل آویو از این مساله خطری را احساس نکنند.

رژیم صهیونیستی بعلت حمایت های غرب به ویژه آمریکا همواره فراتر از قانون عمل می کند، از طرفی آمریکا با استفاده از حق وتو مانع از پیگیری جنایات های این رژیم شده است.  به عنوان نمونه در جنگ 2008 علیه غزه، اسرائیل از سلاح های ممنوعه استفاده کرده و جنایت های متعددی را انجام داد به ویژه علیه مدارس سازمان ملل که آوارگان در آن اسکان داده شده بودند.

رژیم صهیونیستی در این جنگ جنایات متعددی را رقم زد و سازمان ملل گروهی را به ریاست قاضی گلدستون به فلسطین اشغالی اعزام کرد. وی در گزارشش به چندین مورد جنایت جنگی و ضدبشری اسرائیل اشاره کرد اما آمریکا با استفاده از حق وتو مانع از پیگیری این تحقیقات درباره جنایات صهیونیستها شد.

البته در شرایط کنونی قطعا محور مقاومت  یک نوع بازدارندگی ایجاد کرده است. یکی از دلایلی که رژیم صهیونیستی از سال  2006  تا کنون جرات حمله به لبنان را ندارد به همین بازدارندگی  مرتبط است. جنگ نامتقارن حزب الله و مقاومت غزه معادلات جدیدی را به وجود آورد که مانع از جنایات بیشتر اسرائیل علیه لبنان و غزه شده است. توان پاسخگویی نزد مقاومت مهمترین عنصر معادله بازدارندگی است.

 وجود محور مقاومت مهمترین عاملی است که امنیت جوامع محور مقاومت را حفظ کرده است. به عبارت دقیق تر ممانعت محور مقاومت از تجاوزات رژیم صهیونیستی و کشتارهایی که این رژیم انجام می دهد عملا در طرف مقابل امنیت ایجاد کرده و این نشان می دهد که نیروهای مقاومت پاسداران امنیت منطقه هستند و اگر نبودند رژیم صهیونیستی طرحهای توسعه طلبانه خود را در منطقه ای که ادعا می کند یعنی از نیل تا فرات اجرا می کرد.

گفتگو از محمدعلی تخت رونده
انتهای پیام/