جنگ33روزه رژیم ‎صهیونیستی
را درمرزهای‌خودش‌محصورکرد

خبرگزاری قدس (قدسنا)، در شرایطی که در ایام جنگ 33 روزه رژیم صهیونیستی علیه لبنان قرار داریم، یادآوری وقایع این جنگ را در سلسله ها گزارش ها و مصاحبه هایی به اطلاع شما مخاطبان گرامی رسانده ایم. اما امروز در نظر داریم از زاویه ای دیگر به این جنگ نگاه کنیم، به همین دلیل در گفتگو با «سید هادی سید افقهی» کارشناس مسائل منطقه به بررسی برخی از زاویای پنهان این جنگ پرداخته ایم. مشروح این مصاحبه در اینجا آمده است:

قدسنا: توان بازدارندگی ارتش رژیم صهیونیستی تا پیش از جنگ 33 روزه در منطقه در شرایط مناسبی ارزیابی می شد، اما این جنگ باعث شکسته شدن ابهت  پوشالی رژیم صهیونیستی شد، نگاه شما به این رخداد چگونه است؟

-سید افقهی: در واقع عقبگرد توان بازدارندگی و توان تهاجمی رژییم صهیونیستی از سال 200 شروع شد، زمانی که آریل شارون تصمیم گرفت به صورت یکجانبه از جنوب لبنان خارج شود، چون هزنیه ماندنش بیشتر از هزینه عقب نشینی بود. در اینجا نیروهای مزدور تحت عنوان ارتش آزاد لبنان به فرماندهی آنتوان لحد دچار فروپاشی شدند و برخی از آنها تسلیم و برخی دیگر به داخل اراضی اشغالی پناه بردند. این رخداد ضربه مهلکی برای رژیم صهیونیستی محسوب می شد که همواره سیدحسن نصرالله دبیرکل حزب الله لبنان نیز از آن به عنوان نقطه عطف افول قدرت رژیم صهیونیستی یاد کرده است. پس از آن دیگر حوادث مهمی رخ نداد تا اینکه به سال 2006 رسیدیم، در این سال صهیونیستها در یک وضعیت خودشیفتگی و با محاسبات غلط خود تصمیم حمله لبنان  را عملی کردند. آنها با بمباران ضاحیه تلاش کردند رهبران حزب الله را به شهادت رسانده و این گروه مقاومتی را سرنگون کنند. آنها در تلاش برای از بین بردن کامل حزب الله لبنان بودند تا بتوانند شرایط را برای ایجاد خاورمیانه جدید از نگاه آمریکا فراهم کنند.

جالب اینکه در آن زمان وقتی از وزیرخارجه وقت آمریکا (کاندولیزا رایس) پرسیدند که این بمباران ها و جنگ علیه لبنان در نهایت به چه نتیجه منجر خواهد شد، وی پاسخ داد که این رخدادهای دردهای زایمان تولد خاورمیانه جدید است!

البته خوشبختانه حزب الله لبنان در این جنگ خوش درخشید، جنگی که نمی توان تاثیر حضور مستقیم سردار شهید حاج قاسم سلیمانی را در آن نادیده گرفت. همچنین شهید عماد مغنیه در این جنگ اقدامات مهمی را انجام داد و دوشادوش حاج قاسم صهیونیستها را در هر نبردی متحمل شکست می کردند.

رژیم صهیونیستی علاوه بر اینکه در این جنگ هیچ دستاوردی نداشت، بلکه شکست های راهبردی متعددی را تجربه کرد. به عنوان نمونه ناو جنگی ساعر5 که از ناوهای جنگی پیشرفته نیروی دریایی ارتش رژیم صهیونیستی محسوب می شد و با استفاده از آن از سواحل دریای مدیترانه، لبنان را تحت تهاجم قرار داده بودند از سوی حزب الله در عملیاتی غافلگیرکننده هدف قرار گرفته و غرق شد.

در واقع حزب الله لبنان با این ضربه نظامی، معادلات جنگی را به نفع خود تغییر داد و صهیونیستها نیز پس از آن جرات حمله به لبنان از راه دریا را نکردند. پس از این رخداد، دوران قدرتنمایی رژیم صهیونیستی از دریا به پایان رسید.

همچنین در روی زمین نیز پیشروی ها و عملیات چریکی ارتش رژیم صهیونیستی را زمینگیر کرده بود. همچنین پیشرفته ترین نماد ارتش رژیم صهیونیستی که تانک های مرکاوا محسوب می شد، ضربه سنگینی را متحمل شد و تنها به یک خودروی زرهی برای حمل اجساد کشته شدگان و مجروحان تبدیل شد. این شکست  باعث یک شکاف جدی در عرصه سیاسی و نظامی رژیم صهونیستی بود. در آن زمان ایهود اولمرت نخست وزیر رژیم صهیونیستی بود که بعدها برکنار شد و به زندان هم رفت، همچنین رئیس ستاد مشترک ارتش رژیم صهیونیستی زیر فشار انتقادات پس از جنگ دوام نیاورد و در نهایت برکنار شد. پس از آن نیز یک کمیته بررسی وقایع جنگ تشکیل شد و مشخص شد که رژیم صهیونیستی آمادگی لازم را برای ورود به جنگ علیه لبنان را نداشته است.

از آن زمان دیگر رژیم صهیونیستی خیلی دست به عصا تر و با احتیاط تر با حزب الله لبنان روبرو شد، چون وینوگراد رئیس کمیته تحقیقات جنگ 33 روزه تاکید کرد که ارتش اسرائیل دیگر اجازه ندارد، خودسرانه تصمیم جنگ را اتخاذ کرده و با حزب الله لبنان وارد درگیری شود. وی تاکید کرد که حزب الله به توانمندی های بسیار بالایی رسیده و اسرائیل نمی تواند به سادگی وارد درگیری و رویارویی با این جنبش شود.

از نتایج جنگ 33 روزه می توان به این مساله اشاره کرد که در این جنگ جایگاه محور مقاومت در منطقه تقویت شد. همچنین جنوب لبنان به عنوان منطقه ای که همواره با تجاوز صهیونیستها روبرو بود روی آرامش به خود دید و مردم جنوب به تدریج به خانه های خود بازگشتند.

از دیگر نتایج مهم جنگ 33 روزه محصور نمودن رژیم صهیونیستی در مرزهای خودش بود، چون این جنگ خط مقدم رویارویی محور مقاومت به رهبری ایران با رژیم صهیونیستی را به مرزهای فلسطین اشغالی منحصر کرد. این مساله از لحاظ راهبردی بسیار مهم است چون در صورت تفکر رژیم صهیونیستی به جنگ با ایران، خط مقدم نبرد با این رژیم نه مرزهای ایران بلکه مرزهای فلسطین اشغالی خواهد بود، بر این اساس صهیونیستها جرات تجاوز را به ذهن خود راه نمی دهند.

در نهایت می توان گفت که جنگ 33 روزه در سال 2006 پیروزی بزرگ مقاومت بود که در آن همه ارکان محور مقاومت دوشادوش هم حضور داشته و این پیروزی را رقم زدند. پس از آن دیگر ما جز عملیات های ایذایی و ترور شاهد عملیاتهای گسترده از سوی رژیم صهیونیستی نیستیم چون آنها توان اقدام به چنین عملیاتهایی را از دست داده اند. در واقع تاکنون که در اواسط سال 2020 قرار داریم و در چهاردهمین سالگرد جنگ 33 روزه هستیم، رژیم صهیونیستی جسارت ورود به جنگ فراگیر را پیدا نکرده است.

انتهای پیام/م.ت/