qodsna.ir qodsna.ir

یک شبهه
و یک جواب

«احمدرضا روح الله زاد»

خبرگزاری قدس(قدسنا)* - احمد رضا روح الله زاد

 

ظاهرا حدود ۷۰ سال پیش اسرائیل و متحدانش طی معاهده ای قسمتهای زیادی از کشور دوست و برادر ، فلسطین را اشغال کردند و ما تا به امروز برای حمایت از مردم مسلمان و مظلوم فلسطین اسراییل را به رسمیت نمیشناسیم و با این کشور ظالم مسابقه هم نمیدهیم.

 

از طرفی حدود یک قرن قبل از آن واقعه هم  کشور روسیه طی معاهده ای ظالمانه در دو نوبت قسمتهای زیاد از خاک مردم مسلمان ایران را اشغال و به خاک خود ضمیمه کرد !!!!

حال چگونه است که ما کشوری که خاک خودمان را اشغال کرده به رسمیت میشناسیم اما کشوری را که خاک دیگران را تصرف کرده به رسمیت نمیشناسیم؟

 

یک جواب:

 

1.در ارتباط با فلسطین معاهده ای که به آن اشاره شده است طرفی به نام فلسطینی وجود ندارد بلکه این معاهده میان قدرت های استعماری زمان (انگلیس، فرانسه و روسیه بوده که البته بعدها روسیه به دلیل مشکلات داخلی تقریبا از آن کنار رفته است) یعنی معاهده سایکس - پیکو که بر اساس آن سرزمین های تحت کنترل امپراطوری عثمانی را میان خود تقسیم می کنند. این در حالی است که هنوز امپراطوری عثمانی حیات دارد!

 

2.معاهده دیگر میان قدرت استعماری انگلیس و جریان صهیونیسم بوده(اعلامیه بالفور) که در آن انگلیس متعهد مشود تا زمینه را برای ایجاد یک وطن یهودی ( شما خوان دولت یهودی) مهیا سازد.

 

3.معاهده دیگر پس از جنگ اول جهانی است که قدرت های استعماری پیروز جنگ در ورسای پاریس جامعه ملل متهد را شکل می دهند و سرزمین های عثمانی را بر اساس معاهده سایکس - پیکو میان خود تقسیم کرده و سرزمین فلسطین را تحت قیمومیت انگلیس قرار می دهند و در قیم نامه تاکید می کنند که دولت قیم باید زمینه را برای تحقق اعلامیه بالفور مهیا سازد.

 

4.معاهده بعدی هم به سال 1947 بر می گردد که سازمان ملل متحد با صدور قطعنامه 181 سرزمین فلسطین را به سه بخش یهودی نشین، عرب نشین(فلسطینی) و منطقه بین المللی بیت المقدس تقسیم می کند و کمتر از چند ماه بعد صهیونیست های تسلیح و تجهیز شده به وسیله دولت قیم انگلیس به شهرها و روستاهای فلسطینی خلع سلاح شده توسط انگلیس یورش برده و با کشتار و ارعاب ساکنانش را تخلیه و آنجا ها را اشغال می کنند.

 

 در کلیه این معاهده ها طرف فلسطینی اساسا حضور ندارد و این معاهده ها یک طرفه بوده است . یعنی در باره سرنوشت یک سرزمین بدون مشارکت مردمش تصمیم گرفته شده است.  

 

اما در باره معاهداتی چون گلستان و ترکمانچای که موجب شد تا بخش هایی از ایران آن زمان از مام وطن جدا شود باید گفت این سرزمین ها در جریان جنگ هایی میان ایران و روسیه و به دلیل شکست ایران از روسیه اشغال شده و بعد بر اساس قرارداد فی مایبن دو حکومت ایران و روسیه از ایران جدا شده و تحت حاکمیت روسیه درآمدند که البته نشان از بی کفایتی حاکمان زمان، یعنی قاجاریه دارد. یعنی یک طرف معاهده ایران بوده آن هم یک حکومت رسمی  و نه یک شبه حکومت و یا یک والی منطقه ای!

 

در خصوص اسرائیل هم به دلیل اینکه هیچ یک از مولفه های تعریف شده برای یک کشور را دارا نیست، یعنی مرزهای مشخص،(اسرائیل بر اساس ایده نیل تا فرات تاکنون مرزی را برای خود مشخص نکرده است) جمعیت تکوینی( یهودیانی که سرزمین فلسطین سکونت دارند یک جمعیت مهاجر و نظامی هستند یعنی یک گروه نظامی که جایی را اشغال کرده بعد دولت نظامی ایجاد کرده اند بنابراین یک قدرت اشغالگر محسوب می شوند) گسترش اراده حاکمیت در جغرافیا تحت حاکمیت( اسرائیل تا هم اکنون حاکمیتش در جغرافیای فلسطین از سوی فلسطینیان استقبال نشده است و این قدرت اشغالگر سرزمین را اشغال و دولتی را ایجاد و بعد درصدد تحمیل اراده خود به عنوان یک دولت بر جامعه تحت اشغال برآمده است.

 

هرچند اسرائیل بر خلاف همه قوانین منشور سازمان ملل و تحت فشار امریکا به صورت دو فاکتو به عنوان یک دولت شناخته شد ولی این موضوع در اصل قضیه یعنی اشغالگر و نامشروع بودن آن را تغییر نمی دهد.

 

انتهای پیام/م.ق/


| شناسه مطلب: 340765