qodsna.ir qodsna.ir

سال اشغالگری: قطعنامه های محکومیت اسرائیل در سازمان ملل

از آن هنگام که رژیم غاصب صهیونیستی در فلسطین در سال ۱۹۴۸ اعلام موجودیت کرد تاکنون به طور متوسط هر سال حداقل یک یا دو قطعنامه و یا بیانیه علیه این رژیم در شورای امنیت و یا مجمع عمومی سازمان ملل متحد ، به تصویب رسیده است . آنهم در حالی که صهیونیست ها به پشت گرمی و حمایت های امریکا و دیگر قدرت های استکباری طی ۶۰ سال اخیر از اجرای بیش از ۱۰۰ مصوبه و قطعنامه سازمان ملل متحد ، سرباز زده و به اراده و خواست اکثریت ملل جهان ، بی اعتنایی کرده اند .

به گزارش خبرگزاری قدس(قدسنا) از آن هنگام که رژیم غاصب صهیونیستی در فلسطین در سال ۱۹۴۸ اعلام موجودیت کرد تاکنون به طور متوسط هر سال حداقل یک یا دو قطعنامه و یا بیانیه علیه این رژیم در شورای امنیت و یا مجمع عمومی سازمان ملل متحد ، به تصویب رسیده است . آنهم در حالی که صهیونیست ها به پشت گرمی و حمایت های امریکا و دیگر قدرت های استکباری طی ۶۰ سال اخیر از اجرای بیش از ۱۰۰ مصوبه و قطعنامه سازمان ملل متحد ، سرباز زده و به اراده و خواست اکثریت ملل جهان ، بی اعتنایی کرده اند .

 

نفوذ امریکا و دیگر قدرت ها در سازمان ملل متحد و اعطای حق ناعادلانه وتو به ۵ کشور جهان ، اصلی ترین عامل در بی نتیجه ماندن بسیاری از مصوبات سازمان ملل و به خصوص علیه رژیم صهیونیستی است . نبودن ضمانت اجرایی برای مصوبات شورای امنیت سازمان ملل متحد ، سالهاست که به بسیاری از این مصوبات جنبه تشریفاتی و نمایشی داده است . در واقع امریکا با حمایت مطلق از رژیم صهیونیستی، در بسیاری از موارد مانع از صدور قطعنامه علیه این رژیم شده است و یا با به کار بردن نفوذ خود در سازمان ملل متحد و جهت دهی این سازمان ، قطعنامه های صادره علیه اسرائیل را به بایگانی سازمان ملل فرستاده است .

 

درمیان قطعنامه های به بایگانی رفته شورای امنیت علیه جنایت آفرینی ها و توسعه طلبی های اسرائیل ، برخی از آنها بسیار زبانزد است . قطعنامه ۱۰۱ شورای امنیت در سال ۱۹۵۳ علیه کشتار مردم روستای قبیه Ga biehصادر شد . در این حمله که به رهبری آریل شارون صورت گرفت ، بیش از ۱۰۰ زن و کودک ساکن روستا کشته و زخمی شدند. قطعنامه ۲۴۲ شورای امنیت در حالی در سال ۱۹۶۷ به تصویب رسید که ارتش رژیم صهیونیستی در ماه ژوئن این سال با اشغال کرانه باختری رود اردن ، نوار غزه ، بیت المقدس شرقی ، صحرای سینا و ارتفاعات جولان، اراضی اشغال کرده خود را وسعت بخشید ه بود .

 

متعاقب ان شورای امنیت خواستار عقب نشینی ارتش اسرائیل از اراضی عربی شد ، اما امریکا با حمایت از رژیم صهیونیستی عملا" از اجرای این قطعنامه جلوگیری کرد . در سال ۱۹۶۸ رژیم صهیونیستی با دخل و تصرف در بیت المقدس شرقی ، آغاز به مصادره منازل و مزارع فلسطینی ها و تغییر چهره شهر نمود. آغاز گسترده اجرای طرح شهرکسازی در بیت المقدس شرقی و اسکان هزاران یهود مهاجر دراین شهرکها در سال ۱۹۶۸ به صدور قطعنامه ۲۶۷ در محکومیت اقدامات اسرائیل در بیت المقدس شرقی منجر شد . در سال ۱۹۷۳ شورای امنیت بار دیگر رژیم صهیونیستی را برای اشغال اراضی عربی محکوم کرد و دوباره خواستار خروج ارتش اسرائیل از این اراضی شد .

 

در سال ۱۹۷۸ ، ارتش رژیم صهیونیستی به جنوب لبنان حمله کرد و با اشغال صدها کیلومتر مربع از خاک لبنان تا مرز رودخانه لیطانی پیشروی نمود. دراین هنگام شورای امنیت طی جلسه ای اضطراری ، قطعنامه تاریخی ۴۲۵ این شورا به تصویب رساند. براساس این قطعنامه ، ارتش اسرائیل ، ملزم به خروج از جنوب اشغالی لبنان شد . دهه ۱۹۷۰ اوج دخل و تصرف رژیم صهیونیستی در اراضی اشغالی است . این رژیم با شتاب بخشیدن در احداث و توسعه شهرکهای صهیونیست نشین در اراضی اشغالی سال ۱۹۶۷، فضا را برای فلسطینی های ساکن این مناطق تنگ می کرد و برآن بود تا فلسطینی ها را دربرابر صهیونیست های اسکان داده شده در اراضی غصب شده فلسطینی ، در اقلیت قرار دهد.

 

در این ارتباط در سال ۱۹۷۹ ، شورای امنیت ، شهرکسازی اسرائیل در اراضی عربی را محکوم کرد و خواستار پایبندی آن به معاهده چهارم ژنو شد که خواستار احترام به حقوق مردم تحت اشغال توسط اشغالگر شده است . متعاقب آن نیز در سال ۱۹۷۹، رژیم صهیونیستی به دلیل عدم پایبندی به معاهده چهارم ژنو محکوم شد . اما در سال ۱۹۸۰، هواپیماهای رژیم صهیونیستی با نقض حریم هوایی عراق ، نیروگاه اتمی این کشور را بمباران کردند و شورای امنیت نیز با صدور قطعنامه ۴۸۷ ، اسرائیل را به دلیل حمله به عراق محکوم کرد. محکومیت رژیم صهیونیستی در سال ۱۹۸۰ از دو جهت قابل تامل بود. نخست آن که رژیم صهیونیستی از سال ۱۹۵۶ با احداث نیروگاههای اتمی و تولید بمب اتم ، حتی به بازرسان سازمان ملل اجازه بازرسی از این نیروگاهها را نداده بود و دوم آن که رژیم صهیونیستی در آن سال به خود این اجازه را داد که به خاک عراق تجاوز کند و به بهانه ای واهی که هیچگاه ثابت نشد ، این کشور را بمباران نماید. امریکا نیز همسو با رژیم صهیونیستی ، از عملکرد تجاوز کارانه این رژیم درعراق حمایت کرد.

 

ازاین رو در سال ۱۹۸۰، رژیم صهیونیستی با اطمینان از انفعال جامعه بین الملل در قبال جنایات و تجاوزگریهای این رژیم ، ارتفاعات جولان سوریه را که در سال ۱۹۶۷ به اشغال در اورده بود ، به فلسطین اشغالی منضم کرد و آن را جزئی از اسرائیل اعلام نمود. در سالهای ۱۹۸۷ و ۱۹۸۸ نیز شورای امنیت با صدور قطعنامه های ۶۰۵ ، ۶۰۷ و ۶۰۸ اسرائیل را به دلیل نقض مکرر حقوق مردم فلسطین ، عدم رعایت کنوانسیون چهارم ژنو ، اخراج فلسطینی ها و رعایت نکردن حقوق ملت فلسطین و مصوبات شورای امنیت سازمان ملل متحد ، محکوم کرد . اما بی تردید بیش از ۱۰۰ قطعنامه و مصوبه شورای امنیت و مجمع عمومی سازمان ملل علیه رژیم صهیونیستی ، تنها بخشی از اعتراض جامعه جهانی به رژیم صهیونیستی است که بدون ضمانت اجرا به بایگانی سازمان ملل رفته است. امریکا به ویژه طی دهه ۱۹۹۰ و در فاصله سالهای ۲۰۰۰ تا ۲۰۰۸ ، بسیاری از قطعنامه های شورای امنیت علیه رژیم صهیونیستی را وتو کرده است و دیگر حتی اجازه نمی دهد جامعه جهانی هر چند به صورت صوری و ظاهری اسرائیل را محکوم نماید .

 

نمونه بارز مداخلات آشکار امریکا در سازمان ملل به نفع رژیم صهیونیستی ، جلوگیری از محکومیت اسرائیل در احداث دیوار نژاد پرستانه حائل در سال ۲۰۰۲ میلادی در شورای امنیت است . پروژه احداث دیوار حائل توسط آریل شارون نخست وزیر وقت رژیم صهیونیستی ارائه شد و با آغاز احداث این دیوار رژیم صهیونیستی شروع به مصادره زمین ها و مزارع فلسطینی ها در کرانه باختری رود اردن نمود. دیوار از داخل زمینهای فلسطینی عبور کرد و رژیم صهیونیستی با کنار هم گذاشتن بلوک هایی به ارتفاع ۶ متر در اراضی فلسطینی ، بخشهایی از اراضی اشغالی سال ۱۹۶۷ را به اراضی اشغالی سال ۱۹۴۸ را اضافه کرده است . سازمان ملل در این هنگام به درخواست کشورهای عرب عضو سازمان ملل تشکیل جلسه داد و با ارائه پیش نویس قطعنامه ای خواستار محکومیت رژیم صهیونیستی شد . اما امریکا با وتوی این پیش نویس مانع از محکوم نمودن اسرائیل حتی به صورت لفظی شد . کشورهای عربی نیز با ارجاع این پیش نویس به مجمع عمومی ، رژیم صهیونیستی را محکوم کرد و با ارجاع این شکوائیه به دیوان لاهه خواستار رسیدگی به پرونده احداث دیوار حائل در اراضی فلسطینی شد .

 

دیوان عدالت بین المللی لاهه نیز رژیم صهیونیستی را محکوم کرد و خواستار تخریب دیوار و پرداخت غرامت به فلسطینی ها شد . هرچند که حکم دیوان لاهه نیز ، به دلیل حمایت امریکا از رژیم صهیونیستی ، بایگانی شد . اما اکنون در هزاره سوم میلادی و در قرن بیست و یکم ، جهان شاهد فجیع ترین جنایتی است که همه روزه برملت فلسطین در نوار غزه حاکم است. رژیم صهیونیستی با زندانی کردن مردم فلسطین در غزه ، از آسمان بر سر آنان بمب و موشک می ریزد و با محاصره غزه ، حتی از ارسال دارو ، مواد غذایی و سوخت توسط سازمان ملل برای ساکنان غزه جلوگیری می کند .

 

شورای امنیت در ۶ ماه اخیر که غزه تحت محاصره است حتی نتوانسته است ، به صدور بیانیه ای ، اسرائیل را به دلیل کشتار جمعی مردم فلسطین محکوم کند . در اوائل فوریه امسال ( ۲۰۰۸) شورای امنیت با تسلیم دربرابر امریکا ، پیش نویس قطعنامه محکومیت اسرائیل را در باره جنایاتش در غزه بایگانی کرد و به وتوی امریکا در این خصوص تن داد . دراین میان هر چند قطعنامه تاریخی سال ۱۹۷۵موسوم به قطعنامه ۳۳۷۹ مجمع عمومی که صهیونیسم را مترادف نژاد پرستی می داند با تلاش امریکا در اواخر دهه ۱۹۹۰ ، از تاریخ سازمان ملل به ظاهر پاک شد ، اما دهها قطعنامه صادر شده در سازمان ملل متحد علیه اسرائیل ، به روشنی بیانگر ماهیت رژیمی است که با اشغال پدید آمده است و با کشتار ، نقض حقوق بشر و جنایات جنگی به حیات نامشروع خود ادامه داده است.

 

انتهای پیام/م.ق/


| شناسه مطلب: 336991