دوباره ایران در دادگاه
11 سپتامبر محکوم می­شود؟

• امین جعفری:
•  

اردیبهشت ماه 1397 طی حکمی غیابی "جورج دنلیز" قاضی دادگاهی در نیویورک، سپاه پاسداران انقلاب اسلامی، بانک مرکزی و دولت جمهوری اسلامی ایران را به پرداخت 6 میلیارد دلار غرامت به قربانیان حادثه 11 سپتامبر  امریکا، به اتهام حمایت ایران از عاملان حملات 11 سپتامبر محکوم نمود. این حکم بیان می­دارد ایران 12/5 میلیون دلار به ازای هر همسر بازمانده از حادثه، 8/5 میلیون دلار به والدین قربانیان، 8/5 میلیون دلار به ازای هرفرزند و نیز 4/25 میلیون دلار به ازا هر برادر یا خواهر قربانی باید پرداخت نماید. از نکات جالب توجه حکم صادر شده این است که این مبالغ با میزان بهره و سود 17 سال گذشته محاسبه گردیده است. قاضی دنلیز همچنین چندین حکم غیابی دیگر را نیز در سال­های 2011 و 2016 بر علیه جمهوری اسلامی ایران صادر نموده است.

در حملات 11 سپتامبر سال 2001 به برج­ های دوقلو تجارت جهانی و پنتاگون حدود سه هزار نفر کشته شدند، این حادثه مشکوک و تردید برانگیز، دلایل و شواهد گوناگونی از خود بجای گذارده که گزارشات رسمی دولت آمریکا را کاملا زیر سوال می­برد و این در حالی است که دولت آمریکا تاکنون نتوانسته پاسخ قانع کننده ­ای به آن­ها بدهد، ازجمله: فروپاشی ساختمان شماره 7 تجارت جهانی بدون برخورد هیچ هواپیمایی به آن، چگونگی عبور راحت هواپیما ربایان از 16 لایه امنیتی ایالات متحده و کوباندن هواپیما به برج­ ها، نحوه فروپاشی و تخریب مهندسی شده برج ­ها، عدم فعالیت سیستم NORAD (سیستم دفاع هوایی آمریکا و کانادا) در زمان حمله، غیبت تقریبا 4000 کارمند یهودی با دریافت پیام از طریق یک پیام ­رسان اسرائیلی به نام odigo، شنیدن صدای انفجار در طبقات زیرین برج­ها توسط آتش ­نشانان قبل از فروپاشی ساختمان و دلایل و تناقضات بسیار دیگری که در این رابطه وجود دارد، که این موضوع موجب شده تا کارشناسان و اندیشمندان زیادی با تردید به آن بپردازند. همچنین منابع علمی متعدد و گوناگونی به واکاوی و سناریومحور بودن این حادثه اشاره نموده ­اند از جمله: کتاب «دروغ بزرگ» تیری میسان، «اهریمن 11 سپتامبر» ویکتور تورن، «حل 11 سپتامبر» کریستوفر بولین، مستندات کمیته حقیقت ­یاب 11 سپتامبر جیمز فتزر و یا مستندهای تلوزیونی مانند اسرار 11 سپتامبر، ما آنجا بودیم، پرونده­های توطئه، جزئیات پنهان و.... که همگی برحسب بررسی علمی و متناسب با مستندات و شواهد منطقی

می­ باشند.

از منظری دیگر ورای اینکه چه کسی و یا کسانی، عاملان حادثه 11 سپتامبر هستند و نقش سازمان­های FBI، CIA، موساد و سازمان اطلاعات عربستان چه می­باشد؟ و ورای اینکه لشکرکشی ایالات متحده آمریکا به خاورمیانه چه تعداد کشته بر جای گذاشته است؟ و همچنین اینکه این حادثه، ایالات متحده آمریکا را ظاهرا برای مبارزه با تروریسم و در واقع برای اهداف استیلاطلبانه این کشور و رژیم صهیونیستی و توازن قوا به نفع این رژیم به منطقه کشانید، اما می­بینیم که در اردیبهشت ماه 1397 ایران به عنوان مقصر شناخته شده و در دادگاه ایالات متحده به پرداخت 6 میلیارد دلار غرامت محکوم می­گردد. از این رو طبق قانون داخلی آمریکا، «جاستا» یا قانون اجرای عدالت در برابر تروریسم، ایالات متحده به خود این اجازه را می­دهد تا غرامت مد نظر خود را از اموال بلوکه شده ایران برداشت نماید. از منظری دیگر، حتی اگر 6 میلیارد دلار غرامت را نیز نادیده بگیریم، این بدین معناست که فضای افکار داخلی ایران و افکار بین المللی را آنقدر نا آگاه و بی­خبر و منفعل دانسته که به خود اجازه می­دهند، چنین دروغ بزرگی را بیان نمایند. شاید بخش مهمی از این مشکل بدان جهت است که ایران نتوانسته به خوبی از رویکردهای دیپلماتیک و دیپلماسی عمومی خود در مناسبات بین­ المللی استفاده نماید و همچنین از جریان روشنفکران و بیدارشدگان در غرب به ویژه در آمریکا نسبت به مباحث مختلف از جمله حادثه 11 سپتامبر حمایت نماید.

و دیگر اینکه خود به اندازه کافی نسبت به تبین اذهان بین المللی و وجود مدارک و شواهد مبنی بر نقش سازمان­ های جاسوسی سیا، موساد و... روشنگری ننموده است. شاید این رخداد بهای انفعال سیاستمداران، رسانه ­ها و فعالین این حوزه باشد، در صورتی که اعضای کمیته حقیقت یاب 11 سپتامبر اعلام آمادگی نمودند که حاضرند به نفع ایران در دادگاهی که ایران را محکوم به پرداخت غرامت نموده با مستندات و مدارک خود شهادت به بی­گناهی ایران بدهند. از این رو انفعال در برابر محکومیت ایران یعنی پذیرفتن مسئولیت یکی از بزرگترین تراژدی های مردم جهان غرب در چند دهه اخیر، که این موضوع می­تواند آسیب جبران ناپذیری را به سرمایه ­های مادی و معنوی کشور وارد آورد و خطری جدی را متوجه منافع و امنیت ملی کشور در آینده نماید. از همین منظر است که نقش دستگاه سیاست خارجی، فعالین

بین­ المللی و رسانه ­های برون مرزی ایران بیش از پیش برجسته می­گردد.

متاسفانه برخوردهای مناسبتی با مسائل مهمی از جمله، حادثه 11 سپتامبر و مبتلا شدن به روزمرگی سیاسی در عرصه سیاست خارجی آفت بزرگی است که محکومیت ­های 6 میلیارد دلاری و امثال آن و همچنین دست درازی به اموال بلوکه شده کشور از نتایج تلخ و غم ­انگیز آن محسوب می­شود. در اصل 11 سپتامبر سناریویی از پیش طراحی شده بود، که معماری سیاسی- امنیتی خاورمیانه را تا به امروز به میزان چشمگیری متاثر از خود نموده است.

این حادثه آن قدر اهمیت دارد که حتی امروزه ابعاد و زوایای پنهان آن بر افکار عمومی منطقه ­ای و بین­ المللی که تحت بمباران رسانه قدرت­ های غربی و صهیونیزم بین­ الملل قرار دارند، ناشناخته مانده است و در این نااگاهی رسانه ها و در راستای ایران هراسی و افزایش فشارهای سیاسی است که ایران به دادگاه کشیده می­شود و محکوم به پرداخت غرامت می­گردد!

این موضوع نشان می­دهد که حادثه 11 سپتامبر صرفا یک اتفاق مربوط به سال 2001 نیست که پایان پذیرفته و تمام شده باشد، بلکه امروزه ایالات متحده و رژیم صهیونیستی آن را به عنوان دستاویزی بر علیه موانع منطقه­ ای خود در افکار بین ­المللی به کار می­گیرند و متاسفانه برخورد منفعلانه نهادهای مربوطه در این زمینه، یکی از رویدادهای تلخ سیاست خارجی کشور است که در راستای سنت پیگیری نکردن، انفعال و بعضا تسلیم دیپلماتیک در برابر دشمن قابل تفسیر می­باشد. همچنین برخورد سطحی رسانه­ ای با اتفاقات و مسائل راهبردی و صرف محکوم نمودن توسط وزارت امور خارجه و مسئولین سیاسی کشور، بازدارندگی لازم را در برابر دولت­های معاند ایجاد نخواهد کرد و تضمینی برای توقف دست درازی­ ها به اموال بلوکه شده کشور ایجاد نمی­ نماید. در صورتی که باید با رویکردی سیستمی، هر کدام از اجزا مانند: وزارت امور خارجه، مجلس، قوه قضاییه، رسانه ­های داخلی و خارجی و دیگر نهادهای مربوطه نقش و ماموریت خود را به خوبی ایفا نمایند که چنین اتفاقات تلخی ایجاد و تکرار نگردد.

همچنین اگر جمهوری اسلامی ایران پاسخ در خوری به چنین مواردی نشان ندهد به احتمال زیاد در آینده نزدیک نیز دوباره در چنین دادگاه­ هایی متهم و محکوم به پرداخت غرامت خواهد شد. کما اینکه این نگرانی جدی برای آینده متصور است و احتمال می­رود که ایالات متحده و لابی­ های یهودی و عربی در ژانویه 2021، زمان محاکمه "خالد شیخ محمد" و چهار نفر دیگر که متهم به طراحی حملات 11 سپتامبر می­

باشند، در راستای فشار هرچه بیشتر پای ایران را نیز دوباره وسط کشانیده و ایران را به عنوان مقصر یا یکی از مقصرین اصلی در این حادثه متهم و محکوم نمایند که این مهم تذکری جدی برای مسئولان مربوطه خواهد بود تا این موضوع را بیش از پیش بررسی و به جد پیگیری نمایند تا اتفاقات تلخ گذشته دوباره تکرار نگردد.

از این رو نهادهای مربوطه و رسانه­ ها نیز باید با دیپلماسی فعال و با ارائه مستندات و اقدامات مناسب، حقانیت ایران و سیاسی بودن این احکام را ثابت نمایند. همچنین باید با پیگیری جدی این مباحث در محاکم بین ­المللی نشان داد که ایران از حق و حقوق تضییع شده خود به طور جدی دفاع می­نماید تا ایالات متحده آمریکا و برخی کشورهای دیگر به راحتی نتوانند در موقعیت ­های مختلف و به بهانه ­های واهی جمهوری اسلامی ایران را محکوم نموده و هزینه­ های مادی و روانی سنگینی را بر این کشور تحمیل نمایند.

انتهای پیام/ م.ح