پشت پرده تصمیم ابومازن
برای‌قطع‌همکاری بااسراییل

خبرگزاری قدس (قدسنا) - احمدرضا روح الله زاد:

تخریب گسترده خانه های فلسطینیان در بیت المقدس توسط رژیم صهیونیستی موجب شد که محمود عباس (ابومازن)رئیس خودگردانی فلسطین اعلام کند کلیه توافقات با این رژیم را متوقف خواهد کرد. این اقدام محمود عباس با حمایت گسترده گروه ها و جریان های فلسطینی روبرو شد. جدای از استقبال گروه های مقاومتی چون حماس از بیانیه محمود عباس، گروه های درون سازمان آزادی بخش فلسطین( ساف) مانند جبهه دمکراتیک خلق و جنبش فتح و حتی شورای ملی فلسطین از این اقدام استقبال کردند.

بیانیه رئیس تشکیلات خود گردان در حالی بر تعلیق همه توافقات با اسرائیل تاکید دارد که از زمان قرارداد اسلو ( سال 1993) تا کنون این تشکیلات همواره در مقابل اقداماتی که مفاد اسلو را نقض کرده منفعل بوده است. حال آنکه خودگردانی فلسطین تقریبا همه نوع همکاری با رژیم صهیونیستی را انجام داده است که شاید مهمترین آن تامین امنیت صهیونیست ها در کرانه باختری است که با خلع سلاح خانه به خانه فلسطینیان در این منطقه بر اساس طرح دایتون آمریکایی و نیز هماهنگی امنیتی با اسرائیل و بازداشت مقاومین بوده است و در ارتباط با غزه نیز مشارکت در محاصره این منطقه و اعمال تحریم علیه آن است.

 اقدام عباس در اعلام تعلیق توافقات با اسرائیل هرچند از سوی جامعه فلسطینی مورد استقبال قرار گرفت اما سوالات زیادی را مطرح می کند. چرا پس از 26 سال همکاری مزدورانه با اسرائیل که تقریبا قاطبه فلسطینیان آن را خیانت به آرمان فلسطین می دانند، رئیس تشکیلات فلسطینی تصمیم به تعلیق توافقات با اسرائیل را مطرح می کند؟ آیا این اقدام عباس یک فریب نیست؟ آیا عباس مانند عرفات در پایان راه خود احساس پشیمانی می کند و می خواهد پس از عمری خیانت به وطن، دستکم یک خاطره خوب از خود هر چند کوچک و صوری در اذهان بگذارد؟ یا اینکه عباس و جنبش فتح و شورای ملی فلسطین که به نوعی همه از همراهان عباس در این 26 سال خیانت به وطن بوده اند، یک خطر وجودی را در اقدام به تخریب خانه های فلسطینیان در منطقه الحمص جنوب شرقی بیت المقدس احساس کرده اند؟

واقعیت آن است که اکثر رهبران سازمان آزادی بخش فلسطین و اعضای شورای ملی فلسطین در اقدامات ضد وطنی عرفات و عباس شریک بوده و هستند و تحلیلگران در این ارتباط هیچ تردیدی ندارند. هر چند عرفات مزد خیانت خود را دریافت کرد و توسط اسرائیلی که وی در حلقه خدمتگذاری آن درآمده بود، ترور شد و عباس جایگزین آن شد. عباسی که در مزدوری  دشمن صهیونیستی و خیانت به وطن، ملاحظات عرفات را نداشت.

 تحلیلگران معتقدند آنچه عباس و دیگر رهبران فلسطینی ساف و شورای ملی فلسطین را به سمت تصمیم تعلیق همکاری با اسرائیل کشانده است، درد وطن نبوده و نیست، بلکه خطر حذف از معادله فلسطین است. اسرائیل با کمک امریکا و همکاری رژیم های وابسته عربی و در راس آنها رژیم سعودی طرح بزرگ و خطرناکی را پیگیری می کند که نتیجه آن در صورت امکان تحقق، حذف فلسطین از معادله منطقه خواهد بود. به عبارت دیگر عملیاتی شدن «معامله قرن» مساوی با حذف فلسطین از منطقه و بالتبع حذف تشکیلات فلسطینی خواهد بود.

این تحلیلگران معتقدند اقدام رژیم صهیونیستی در تخریب این منازل آن هم در منطقه «الف» قرارداد اسلو که مدیریت سیاسی و نظامی آن کاملا به تشکیلات خودگردان فلسطینی واگذار شده است، نشان از اراده صهیونیست ها برای یکسره سازی معادله در چارچوب معامله قرن دارد. این اقدام در کنار اقدامات دیگر مانند انتقال سفارت امریکا به قدس و رایزنی و تشویق دیگر کشورها به تبعیت از امریکا همچنین تصویب قانون قومیت در کنست، مطرح شدن لایحه ضمیمه سازی کرانه باختری در کنست، در واقع آبی است که در لانه این مورچگان افتاده است.

علیرغم اینکه اقدام محمود عباس را نمی توان یک اقدام اصیل و برآمده از درد وطن ارزیابی کرد اما خطر وجودی که احساس می کنند یک درد مشترک جامعه فلسطین است و این درد مشترک ظرفیت بسیار بالایی برای تجمیع ظرفیت ها و جهت دهی به آنها در راستای هدف غایی یکصد ساله جامعه فلسطین یعنی رهایی وطن از اشغال و به دست گرفتن سرنوشت خود دارد. بر این اساس اگر عباس و دیگر رهبران فلسطینی عضو ساف و شورای ملی فلسطین بر اساس این خطر وجودی که آنها را تهدید می کند، در تصمیم خود صادق و قاطع باشند و برگشتی نکنند، باید امیدوارانه به آینده فلسطین چشم دوخت. خصوصا که مقاومت در بهترین شرایط خود به سر می برد و موازنه جدیدی را بر دشمن تحمیل کرده است. استقبال جریان های مقاومتی از بیانیه محمود عباس در واقع زمینه ساز وحدت فراگیر فلسطینی است که می تواند بیشترین منافع را برای جامعه فلسطین تامین کند. امید آن که عباس و یارانش این فرصت را خوب درک کرده و نقش خوشی از خویش در تاریخ فلسطین بنگارند.

انتهای پیام/