آشنایی با جنبش اعتراضی «پلنگ‌های سیاه» در رژیم اشغالگر قدس

به گزارش خبرگزاری قدس (قدسنا) اعتراضات اخیر یهودیان اتیوپی تبار علیه نظامات سیاسی،‌ اجتماعی و اقتصادی رژیم صهیونیستی که با سرکوب خونین انها توسط پلیس این رژیم مواجه شد یک بار دیگر و این بار به شکلی جدی تر نام جنبشی که در دهه هفتاد قرن بیستم در اسراییل علیه نابرابری اقتصادی و بی عدالتی اجتماعی شکل گرفت و به شکل خشونت باری سرکوب شد را بر سر زبانها انداخت. این روزها و همزمان با قتل سالمون تاکا نوجوان 19 ساله یهودی اهل اتیوپی توسط پلیس اسراییل، اعتراضات شدیدی توسط یهودیان فلاشا در نواحی مختلف فلسطین اشغالی آغاز شده است. امری که باتوجه به نزدیک شدن به انتخابات سراسری اسراییل نگرانی شدیدی در درون هیات حاکمه اسراییل ایجاد کرده است. جنبش پلنگ های سیاه در اوایل دهه 70 به نمایندگی از یهودیان شرقی تبار عمدتا آفریقایی علیه بی عدالتی هیات حاکمه غربی تبار اسراییل شورش کرد اما آغاز جنگ اکتبر 1973 اسراییل با کشورهای مصر و سوریه و امنیتی شدن فضا فرصتی را در اختیار یهودیان غربی تبار اسراییل داد که بتوانند به راحتی اعتراضات را سرکوب و تا مدتی از شر یهودیان شرقی تبار رهایی یابند. اینک اما قتل این نوجوان اهل اتیوپی باردیگر زمزمه حضور این جنبش را بر سر زبانها انداخته است. جنبش پلنگ های سیاه چگونه جنبشی است و با چه هدفی تاسیس شد؟  در این مقاله تلاش می شود تا مخاطبان گرامی را با زوایای شکل گیری تا سرکوب این جنبش یهودی آشنا کند.

«پلنگ های سیاه» نام یک جنبش چپ گرایی است که یهودیان شرقی تبار در اسراییل  پس از فشارهای ناشی از نابرابری اجتماعی  اعمال شده از سوی یهودیان غربی ایجاد کردند.

دلیل تاسیس جنبش

سرازیر شدن مهاجران صهیونیستی از نقاط مختلف دنیا به فلسطین پس از کوچ اجباری ساکنان اصلی این سرزمین  منجر به ظهور  تضادهای اجتماعی گسترده ای به سبب اختلافات موجود در بسترهای اجتماعی و فرهنگی میان آنان شد. خصوصا بین یهودیان شرقی تبار و یهودیان غربی تباری که از اروپا و ایالات متحده آمریکا به فلسطین مهاجرت داده شده بودند. اینجا بود که یهودیان شرقی تبار آشکارا احساس تبعیض بین خود و یهودیان غربی تبار در موضوعاتی چون کار و مناصب و حتی نوع دریافت خدمات اجتماعی ارائه شده از سوی حکومت می کردند. این رفتارها باعث بروز نوعی احساس بیهودگی و ظلم اجتماعی در میان یهودیان شرقی تبار شد. تمامی این تضادها در نهایت به ظهور نوعی عصیان در میان برخی یهودیان شرقی تبار بویژه انانی که در شهر قدس مقیم بودند و برای خود در سال 1971 نام پلنگ های سیاه را اختیار کرده بودند. فعالیت این گروه از ماه ژوئن همین سال و با صدور بیانیه ای که از زبان سخنگوی جنبش « پلنگ های سیاه» منتشر شد آغاز گردید. این جنبش ابتدا خود را به عنوان جمعیتی قانونی در وزارت داخلی اسراییل به ثبت رساند و سپس اولین بیانه ی خود را صادر کرد.

هدف جنبش

کوخابی شمیس و حاییم ترجمان از رهبران برجسته این جنبش محسوب می شوند. این دو هدف جنبش را ایجاد انقلابی اجتماعی و ساخت جامعه چپ گرای جدید و همکاری با اعراب و فقرا علیه نظام حاکم  اعلام کردند که نظیر آن تاکنون در جهان تشکیل نشده است. جنبش در ابتدا تصمیم گرفت وارد کاروزار انتخاباتی نشود وفقط از حزب راکاح حمایت کند. آغاز فعالیت این جنبش ترسی را در وجود حکومت اسراییل انداخت بواسطه روش خشونت آمیزی که معتقد بود رهبران جنبش طرفداران خود را به آن دعوت می کنند. همین امر باعث شد حکومت اسراییل در صدد محدود کردن و حتی رهایی از شر این جنبش بیفتد از طریق ایجاد محدودیت هایی علیه اعضای جنبش از سوی سازمان های امنیتی اسراییل نظیر تلاش هایی که از سوی احزاب متعدد از جمله حزب حیروت و حزب کار برای سرکوب فعالیت جنبش یاد شده از طریق تطمیع مالی به اعضای آن صورت گرفت.

فرجام جنبش

هنوز چند سالی از فعالیت این جنبش نگذشته بود که از درون دچار انشقاق و تنگنا شد.  در 26 اگوست 1973 میلادی ارتباط بین جنبش پلنگ های سیاه و جنبش دمکراتهای اسراییل به رهبری شالوم کوهین قطع شد. این دو گروه در 21 فوریه 1973 از ایجاد جنبش جدیدی برای مقابله با تبعیض نژادی و مبارزه با فقر و ایجاد همکاری مسالمت آمیز با ملت فلسطین و دولت های عربی خبر دادند. لیکن عدم استقامت در میان جوانان جنبش منجر به کاهش فعالیت و پراکندگی اعضای آن شد.

در جستجوی تصویر جدیدی از یهودیان شرقی

در سال 1972 جوانان یهودی شرق تبار عمدتا دارای اصلیتی از شمال آفریقا حرکتی را برای سازماندهی خود در مناطق فقیر نشین قدس تحت لوای جنبش پلنگ های سیاه به تاسی از حزب پلنتگ های سیاه آمریکا با هدف مقابله با خسارت  اجتماعی از طریق مقابله با موسسات وابسته به حزب حاکم که در اختیار یهودیان غربی بود آغاز کردند.

ابتدا اقدام به برپایی تظاهرات  کردند که با برخورد خشونت آمیز پلیس مواجه شد. یهودیان شرقی شعارهایی همچون  «دولت اشکنازی باید ساقط شود» و یا « ای گولدامائیر ما ییدیش (عبری اروپایی) را یاد گرفتیم» سرمی داند. این امر باعث درگیریهایی در شهرهای مختلف که یهودیان شرقی تبار در آنها سکونت داشتند، شد.

در آغاز درگیریها جنبش پلنگ های سیاه از پلیس اسراییل خواست تا اجازه برگزاری تظاهرات مسالمت آمیز در اعتراض به شکاف های اجتماعی  در برابر شهرداری قدس را به آنها بدهد. گولدامائیر نخست وزیر وقت اسراییل با این درخواست یهودیان شرقی تبار مخالفت کرد در پی این مخالفت پلیس اسراییل اقدام به بازداشت دهها نفر از اعضای این جنبش کرد که در نهایت به درگیریهای خشونت باری انجامید.

شایان ذکر اینکه در ابتدای فعالیت این جنبش اعضای ان تلاش می کرد با کپی برداری از داستان «رابین هود» نان و شیر رااز خانه ثروتمندان بدزدند و آنها را در میان فقرا تقسیم کنند. در سال 1974 پلیس اسراییل سعادیا مرتسیانو یکی از رهبران این جنبش را به اتهام  پرتاب بمب به درون دفتر یک خاخام نژاد پرست به نام کاهانا بازداشت و به 3 ماه زندان محکوم کرد. این بازداشت به همراه حملات تفتیش منازل اعضای جنبش و اذیت و آزار هایرهبران دیگر شراره های خاموش شده اعتراضات را دوباره روشن کرد و درگیرهای جدیدی میان شرقی تبارها و پلیس اسراییل آغاز شد. پلیس نیز طی دستوری از حکومت برخورد سختی با معترضان کرد و بسیاری از رهبران آن را بازداشت و روانه زندان کرد. رهبرانی که حرکت آنها اسراییل را با زلزله ای روبرو کرد که هر آن به سمت خشونت پیش می رفت.

بدون شک پلنگ های سیاه جز پیشقراولان سیاست های انتقادی در حوزه اجتماعی در اسراییل به شمار می روند لیکن اقدام اصلی آنها ارائه تصویری جدید از یهودیان شرق تبار در درون اسراییل بود که هدف اقدامات نژادپرستانه یهودیان غرب تبار بودند. ضمن آنکه اقدام انها اسطوره  یک دست بودن جامعه اسراییلی را از بین برد و به همه وجود دو ملت یهودی ( غرب تبار و شرق تبار) در درون اسراییل را نشان داد بدون آنکه سخنی از ملت عرب موجود در درون اسراییل به میان آید.

مادامی که تحرکات یهودیان شرقی به اقدامات خرابکارانه توصیف می شد آن هم به دلیل گرایش طبیعی این طیف از یهودیان به سمت خشونت که البته در نتیجه شکست طرح ادغام با جامعه غربی تبار بود طرف مقابل بااستفاده از شعارهای ملی و قومی توجیه لازم برای قلع و قمع تحرکات شرقی تبارها را بدست آورد و به این ترتیب تلاش کرد اسباب حقیقی این خشم شرقی تبارها را در ورای موضوع خشونت آنان پنهان کند. و لذا جنبش پلنگ های سیاه را متهم به  ایجاد یک سازمان نژادی کرد که تلاش دارد امت یهودی را تجزیه کند. این در حالی بود که جنبش یاد شده در اعتراض  به دولت اشکنازی،‌ احزاب اشکنازی، ارتش اشکنازی که خود تجسمی از واقعیت تجزیه در جامعه بود شکل گرفته بود.

به این ترتیب جنبش پلنگ های سیاه هرگز نتوانست رشد کند، پیشرفت نماید و یا تکثیر شود فقط به این دلیل که با سرکوب شدید از سوی حزب حاکم مواجه شد که در نتیجه آن اختلافاتی میان موسسان آن ایجاد شد و از همه مهم تر با آغاز جنگ اکتبر 1973 و غلبه فضای امنیتی بر مباحث داخلی عملا فعالیت های این جنبش سرکوب گردید.

البته در اسراییل علاوه بر آفریقایی تبارهای سیاهپوست گروه دیگری از سیاهپوستان نیز زندگی می کنند که یهودیان سیاه نامیده می شوند. یهودیان سیاه و یا عبرانی های سیاه  گروه کوچکی هستند که خود  را به اعضای قبائل ده گانه مفقود شده اسراییل نسبت می دهند.  جمعیت این سیاهپوستان بالغ بر 5 هزار نفر است و اکثریت در شهرهایی مثل دیمونا، عراد،‌متسبی ریمون و طبریه زندگی می کنند. اجداد آنها جزو مهاجران آمریکایی آفریقایی تبار به فلسطین اشغالی بودند که از ایالت های شیکاگو و الینوی آمریکا در اواخر 1960 به فلسطین مهاجرت کردند. برخی از آنها خود را یهودی می دانند اما جریان یهودی در اسراییل به چنین شانی برای آنها قایل نیستند. این گروه در سال 2003 مجوز اقامت رسمی در اسراییل گرفت و از سال 2004 وارد خدمت در ارتش اتسراییل شدند. و در سال 2009 تابعیتی اسراییلی گرفتند.

 انتهای پیام/