انتقال سفارت امریکا از تل آویو به بیت المقدس

قدسنا: احمدرضا روح الله زاد :فلسطین و منطقه در سال 1397 هجری شمسی رویدادهای سیاسی و میدانی مختلفی را به خود دیده است. البته کلید نقطه آغاز برخی از این تحولات و رخدادها در گذشته زده شد اما همچنان در سال 1397 حوزه فلسطین و خاورمیانه از تحولات و رخدادهای مهم بشمار می رود. در نوشتار حاضر سعی شده به اختصار هر یک از این تحولات اشاره شود:

ب: انتقال سفارت امریکا از تل آویو به بیت المقدس

{حرم شریف قدس}

صهیونیست ها از همان آغاز پروژه صهیونیست که یک پروژه مشترک استعماری – صهیونیستی است، اشغال بر کل جغرافیای فلسطین و تاسیس یک رژیم صهیونیستی به مرکزیت بیت المقدس را در برنامه های خود داشتند. با توجه به جایگاهی که بیت المقدس در ادبیات صهیونیستی دارد، اعمال حاکمیت تام و تمام بر این منطقه به عنوان یکی از مهمترین برنامه های صهیونیست ها بوده است. در سال 1948 صهیونیست ها با کمک نیروهای استعماری بریتانیا توانستند بر بخش های وسیعی از جغرافیای فلسطین من جمله بخش غربی بیت المقدس تسلط پیدا کنند. در همان سال هم تاسیس رژیم صهیونیستی اعلام کردند. در سال 1967 در جنگ مشهور به جنگ 6 روزه توانستند کل جغرافیای فلسطین از جمله غرب بیت  المقدس را نیز به اشغال خود درآورند. در سال 1980 رژیم صهیونیستی بیت المقدس را به عنوان پایتخت این رژیم اعلام کرد. اما سازمان های بین المللی و تقریبا همه کشورهای جهان این موضوع را نپذیرفتند و با آن مخالفت کردند. اما اسرائیل تعدادی از ادارات مهم مانند پارلمان این رژیم و تعدادی از وزارتخانه ها را به این شهر منتقل کرد. این اقدامات رژیم صهیونیستی موجب شد تا شورای امنیت سازمان ملل متحد با تصویب قطعنامه 478 با آن رسما مخالفت کرده و آنها را غیر قانونی تلقی کند. در سال 1988 سازمان آزادیبخش فلسطین(ساف) بیانیه ای را صادر کرد که از آن تعبیر به بیانیه استقلال فلسطین می کرد، بر بیت المقدس به عنوان پایتخت ابدی فلسطین تاکید کرد.

{نقشه بیت المقدس}

صهیونیست ها که خود را در مقابل مقررات بین المللی می دیدند، چاره را در استفاده از جایگاه دولت امریکا به عنوان قدرت مسلط جهان دیدند تا با دور زدن و نقض قوانین  بین المللی به خواسته خود در شناسایی قدس به عنوان پایتخت اسرائیل دست یابند. لذا با فشار لابی های صهیونیستی در سال 1995 و در زمان ریاست جمهوری بیل کلینتون در کنگره آمریکا قانونی را تصویب کردند که دولت امریکا را موظف می کرد ظرف 6 ماه سفارت این کشور را از تل آویو به بیت المقدس منتقل کند. اما بیل کلینتون بنا بر اینکه این موضوع با قواعد و مقررات بین المللی در تعارض بود و ممکن بود همپیمانان امریکا را از همراهی با این کشور در پرونده های مختلف بین المللی دور سازد بر اساس اختیارات ریاست جمهوری این را به مدت 6 ماه تعلیق کرد و از آن زمان پیوسته روسای جمهور امریکا هر 6 ماه یکبار این قانون را تعلیق می کردند.

{بیل کلینتون}

با ریاست جمهوری دونالد ترامپ با توجه به اینکه مشاوران و نزدیکان وی از جمله جرالد کوشنر، داماد وی که یک یهودی صهیونیست است و مدت چند سال هم در ارتش اسرائیل خدمت کرده است و به عنوان مشاور ارشد پدر زن خود در عالی ترین سطح اجرایی دولت امریکا منصوب شده بود، طبیعی بود که اسرائیل به عنوان اولویت خاص رئیس جمهور جدید امریکا مطرح شود. موضوعی که در تبلیغات انتخاباتی هم ترامپ صراحتا به آن اشاره داشت. ترامپ که موکدا به حل و فصل بحران فلسطین بر اساس نیازهای امنیتی و اقتصادی اسرائیل اشاره داشت، در 6 دسامبر 2017  بیت المقدس را به عنوان پایتخت رژیم صهیونیستی مورد شناسایی قرار داد و در فوریه 2018 وزارت امور خارجه این کشور اعلام کرد در 14 ماه می 2018 سفارت این کشور از تل آویو به بیت المقدس منتقل خواهد شد و در همان تاریخ طی مراسمی سفارت امریکا در بیت المقدس افتتاح شد.

{ ترامپ همراه کوشنرو دخترش}

واکنش ها:
این تصمیم و اقدام امریکا از همان آغاز با مخالفت های بسیار جدی هم در درون امریکا و هم در سطوح منطقه ای و بین المللی روبرو شد. البته برخی کشورها که در نظام بین المللی اساسا فاقد هر گونه جایگاهی هستند مانند گواتملا از این اقدام امریکا استقبال کردند.

-  در داخل امریکا برخی از نمایندگان کنگره و سنای امریکا خصوصا از حزب دموکرات با این اقدام ترامپ مخالفت کردند و از پیامدهای آن برای منافع امریکا و خطرات گسترش ناامنی در سطح منطقه، همچنین آسیب های آن به روند سازش اظهار نگرانی کردند.  

{  کنگره امریکا}

-  در سطح بین المللی روسیه، چین، و اتحادیه اروپا به عنوان قدرت های بین المللی با آن مخالفت کرده و رسما اعلام کردند که سفارت خود را به بیت المقدس منتقل نخواهند کرد زیرا این اقدام نقض مقررات بین المللی و در منافات با قطعنامه های بین المللی از جمله 181، 242، 338 و 478 سازمان ملل متحد است. کما اینکه سازمان یونسکو که از سازمان های زیر مجموعه سازمان ملل متحد است طی چندین قطعنامه هر گونه ارتباط تاریخی یهود با بیت المقدس و حرم شریف قدس را رد کرده و بر هویت اسلامی و ارتباط تاریخی بیت المقدس با اسلام و جامعه فلسطینی تاکید کرده است.

-  در سطح منطقه ای نیز بسیاری از دولت های اسلامی حاضر به پذیرش این تصمیم و اقدام امریکا نشده و با آن مخالفت کرده اند. هر چند برخی از رژیم های وابسته عربی تحت فشار امریکا واکنش مناسبی به آن نداشته اند اما این تصمیم امریکا با مخالفت گسترده منطقه روبرو شده است.

-  در سطح فلسطینی نیز خودگردانی فلسطین که به عنوان جریان سازشکار فلسطین مطرح است و به مدت 25 سال همکاری های وسیعی را با اشغالگران صهیونیستی در کارنامه خود دارد به دلیل ترس از دست دادن اندک اقبال فلسطینی از خود چاره ای جز بیان صریح مخالفت با این تصمیم امریکا نداشته است. عموم جامعه فلسطین، خصوصا جریان مقاوم فلسطینی نسبت به این اقدام امریکا هشدار داده اند و انتخاب راهکار مسیرات العوده یا راهپیمایی بازگشت نیز در واقع برای نشان دادن مخالفت خود با آن است.

{ راهپیمایی بازگشت}

اساسا بیت المقدس بر پایه انگاره های دینی، تمدنی و تاریخی استوار است. انگاره هایی که بر اساس برخی روایات و آیات قرآنی قوام گرفته اند. آیه «ولن یجعل الله للکافرین علی المومنین سبیلا» که قاعده نفی سبیل از آن استخراج شده است بر ممانعت همیشگی سلطه کفار بر بلاد اسلامی در همه ابعاد سیاسی، اقتصادی، نظامی اجتماعی، فرهنگی  و غیره دارد. فلسطین و بیت المقدس دارالاسلام است که از سوی کفار اشغال شده است و بر همه مسلمانان دفع اشغالگران از دارالاسلام فرض است. همچنین جامعه فلسطینی یک جامعه مسلمان است و بر اساس روایت اسلامی امداد این مردم تحت اشغال یک تکلیف اسلامی است و عدم اقدام به آن مساوی با خروج از دین تلقی شده است.« من اصبح و لم یهتم بامور المسلمین فلیس منهم و من سمع رجلا ینادی یا للمسلمین فلم یجبه فلیس بمسلم». در حقیقت کسانی که یا للمسلمین یا دادخواهی فلسطینیان را بشنوند و به آن پاسخ مناسب بدهند بر اساس آیات قرانی نه تنها مسلمان بلکه در شمار بندگان خاصه خدا تعریف می شوند. کسانی که در سوره اسرا آنان را «عباد لنا» خطاب کرده است.

بر این اساس باید تاکید کرد تا زمانی در جوامع مسلمان پایبندی به دین و حساسیت نسبت به تکلیف دینی وجود دارد، پایبندی به آرمان آزادی فلسطین و قدس شریف نیز وجود دارد و به هر میزان که تهدیدات نسبت به این سرزمین مقدس افزایش پیدا کند به همان میزان نیز واکنش جوامع اسلامی ابعاد بیشتری پیدا می کند. هر چند ممکن است برخی رژیم های منطقه ای بر خلاف این آرمان اقدام کنند، واکنش جوامع بسیار جدی تر و قوی تر و عملیاتی تر است. همانطور که جامعه فلسطین راهپیمایی بازگشت را به عنوان یک واکنش جدی به تهدیداتی انتخاب کرده است که این مکان مقدس را هدف قرار داده است. واکنش جوامع اسلامی در شرایط فعلی که رژیم های عربی خصوصا رژیم سعودی جایگاه رهبری دینی خود را در جوامع اهل سنت به دلیل حمایت از جریان های تروریستی تکفیری و همداستانی در پروژه های صهیونیستی – امریکایی از دست داده اند، باید جدی تر لحاظ شوند. خصوصا که محور مقاومت با موفقیت هایی که در یک دهه اخیر در فلسطین، لبنان، سوریه، عراق و یمن کسب کرده است و اقتدار بالا و بنیه نظامی فوق العاده ای که برخوردار است، به عنوان یک پشتوانه مهم در پیگیری مطالبات اسلامی و دفع خطر از جوامع و مقدسات اسلامی محسوب می شود. بی تردید جامعه اسلامی در هیچ زمانی از چنین قدرت و پشتوانه ای برخوردار نبوده است و بر اساس همین اقتدار است که برخی جریان های حاضر در محور مقاومت مانند نجباء عراق رسما اعلام کرده اند؛ منتظر فرصت و فرمان هستند تا مستقیما علیه اسرائیل و حامیان آن  وارد جنگ شوند.

{مقاومین محور مقاومت}

انتهای پیام/م.ق/