qodsna.ir qodsna.ir

آویگدور لیبرمن که بود؟
بررسی دو علت استعفا

«گروه تحلیل و تفسیر قدسنا»

 

گزارش تحلیلی قدسنا:
 

آویگدور لیبرمن که بود؟ آیا «شکست در غزه» یا «ناتوانی در ممانعت از حضور ایران در سوریه» او را وادار به استعفا کرد؟/ سقوط هواپیمای روسی در سوریه چه نقشی در خروج او از ائتلاف داشت؟

آویگدور لیبرمن وزیر جنگ اسراییل کیست که هفته گذشته در سرزمین های اشغالی فلسطین پس از اعلام استعفای غیر منتظره او از منصبش زلزله سیاسی رخ داد ؟

 

 

به گزارش خبرگزاری قدس (قدسنا) تحت عنوان «توکیستی، آویگدور لیبرمن؟» پایگاه اسرائیلی المصدر به وضعیت این روزهای وزیرجنگ مستعفی این رژیم پرداخته و در آن اطلاعاتی در خصوص ویژگی های شخصیتی و سوابق کاری لیبرمن ارائه کرده است.

 

المصدر نوشت: به نظر می رسد هفته گذشته بیش از هر زمان دیگری در زندگی وزیر دفاع(بخوانید جنگ) اسراییل آویگدور لیبرمن تاثیرگذار بوده است. او به شکل غافلگیر کننده ای استعفای خود را به دلیل مخالفت با سیاست های معتدل (بخوانید ضعیف)حکومت اسراییل در قبال حماس در غزه اعلام کرد. لیبرمن که در سال 2016 به عنوان وزیر دفاع تعیین شد شخصیتی ویژه و مهم در سیاست اسراییل به شمار می رود و معمولا نیز  مورد کنجکاوی بسیاری واقع است.

 

لیبرمن در سال 1958 در کیشینیف مولداوی (از جمهوری های سابق شوروی)  از یک خانواده یهودی به دنیا آمد. 20 سال پس از تولد همراه با خانواده اش به اسراییل(بخوانید فلسطین اشغالی) انتقال داده شد.

 

پس از تصدی چند پست سیاسی جزئی و کم اهمیت ارتباطی بین او و نتانیاهو بوجود آمد و بعد ادامه این ارتباطات لیبرمن به مناصب عالی دست یافت. زمانی که نتانیاهو در سال 1996 به عنوان نخست وزیر انتخاب شد لیبرمن را به عنوان رئیس دفتر خود در دولت منصوب کرد.

 

زمان زیادی از این انتصاب نگذشت که لیبرمن بازنشسته شد و حزب اسراییل خانه ما را تاسیس کرد. حزبی که گرایش دست راستی داشت و متعلق به بود به یهودیانی که از اتحاد جماهیر شوروی سابق به فلسطین می امدند. برخلاف سایر احزاب این حزب یک حزب واحد بود که دارای یک موسسه حزبی اما بدون قدرت بود. برای همه منخبین حزب واضح بود که این حزب حزب لیبرمن است که نمی توان منزوی اش کرد.

 

از آن زمان این حزب در برخی از کارزارهای انتخاباتی به تنهایی و در برخی موارد طی ائتلاف با سایر احزاب (مثل انتخابات سال2013 که با حزب نتانیاهو یعنی لیکود ائتلاف کرد)مشارکت کرد. از سال 2006 تقریبا لیبرمن توانست به موفقیت های بزرگ تری دست یابد و به عنوان یک قدرت سیاسی بزرگ محسوب گردد و از سال 2009 برای مدتی عهده دار پست وزارت خارجه اسراییل تا یک سال قبل از تصدی پست وزارت جنگ بوده است.

 

در می 2015 و پس از پایان نوزدهمین انتخابات کنیست لیبرمن حزب خود را حزب مخالف دولت معرفی کرد اما بعد از گذشت یک سال از ان با حزب لیکود به توافق رسید تا به ائتلاف حکومتی بپیوندد و پس از ان بود که به عنوان وزیر دفاع تعیین شد.

 

پیام های سیاسی لیبرمن نیز همواره موجب توجه بوده است. در سالهای اولیه حضور او در سیاست به اتخاذ مواضع تند بر ضد مذاکرات با فلسطینی ها و تلاش برای دستیابی به حل و فصل سیاسی با آنان معروف بود.

 

اما در یک دهه اخیر به نوعی در ارای او تعدیلاتی صورت گرفت تا جاییکه با ایجاد یک دولت فلسطینی با قیدهای خاص موافقت می کرد. در حوزه سیاسی او تنها قدرت اسراییلی معتقد به ایده انتقال اراضی (مثلا انتقال ام الفحم)به دولت آینده فلسطینی است.

 

به رغم حمایت او از برپایی دولت فلسطینی اما لیبرمن هیچگاه به محمود عباس(ابومازن) رئیس تشکیلات خودگردان فلسطین به عنوان یک شریک برای تحقق این امر نگاه نکرد و حتی او را دشمن می شمرد. تنها راه دستیابی به حل و فصل فراگیر مسئله فلسطین از نگاه لیبرمن دستیابی به توافق با همه دولت های عربی در خاورمیانه است. به گونه ای که درگیری فلسطینی – اسراییلی را بخشی از درگیری بزرگتر یعنی درگیری اسراییلی – عربی و حتی اسلام و غرب می داند.

 

درزمانی که عهده دار پست وزارت خارجه بوده  بارها از سوی منتقدانش به دلیل رفتارهای غیر دیپلماتیکش مورد انتقاد شدید بوده است.

 

در خلال وزارت وی روابط اسراییل و ترکیه رو به تیرگی گذاشت و جایگاه اسراییل در دنیا با چالش های جدی روبرو شد. با این وجود لیبرمن برای تقویت روابط میان اسراییل و روسیه و اسراییل و تعدادی از کشورهای آفریقایی تلاش کرد.

 

در حوزه داخلی مواضع لیبرمن قدرتمند و مستحکم بود. وی برای حمایت از اصلاح قوانین تلاش کرد. او همچنین از تغییر در روند قدرت در اسراییل حمایت کرد.

 

  به رغم موارد بالا لیبرمن بارها از سوی پلیس به اتهام مشارکت در فرار مالیاتی مورد بازجویی قرار گرفته است. سالها پیش او به اتهام اقدام خلاف قانون زمانی که به عنوان سفیر فعالیت می کرد در دادگاه محاکمه و البته تبرئه شد.

 

هفته گذشته و پس از یک سلسله درگیری بسیار سخت میان ارتش اسراییل و جنبش فلسطینی حماس در نوار غزه کابینه امنیتی و سیاسی اسراییل با توافق اتش بس موافقت کرد و برهمین اساس لیبرمن علاوه براینکه هم از سمت خود استعفا داد حزبش را نیز از ائتلاف کابینه نتانیاهو خارج کرد.

 

به گزارش قدسنا پایگاه خبری المصدر که گفته می شود توسط یهودیان مصری کارگردانی شده و به زبان عربی تحولات اسراییل را ارزیابی می کند در این گزارش تلاش کرده است دلیل استعفای لیبرمن را اختلافات داخلی او با نتانیاهو عنوان کند حال آنکه استعفای او ارتباط مستقیمی دارد با سمتش که در دو جبهه نوار غزه و جولان سوریه اخیرا با شکست های روبرو شد.

 

در دوره وزارت او تمامی ابزارهای تکفیری و تروریستی اسراییل در سوریه فروپاشید ضمن آنکه ضربه سخت تر زمانی به وی وارد شد که نظامیان تحت امر او همه تلاش های وی برای نزدیکی با روسیه را از بین بردند زمانی که حادثه سقوط هواپیمای روسی ایل 24 بر فراز اسمان سوریه رخ داد  و 15 نظامی روسی کشته شدند.

 

این اتفاق که با اطلاع مستقیم لیبرمن رخ داد روابط تل اویو و مسکو را بسیار وخیم کرد تا جاییکه روس ها همچنان حاضر به هماهنگی برای دیدار نتانیاهو با پوتین نیستند.

 

علاوه برا این، حادثه سقوط هواپیمای روسی در سوریه میدان مانور اسراییل را در سوریه بیش از هرزمان دیگری در برابر ارتش سوریه و متحدانش بویژه ایران محدود تر کرد. اسرائیلی ها به کمک آمریکایی ها تلاشهای وسیعی را در سطوح نظامی و دیپلماتیک برای وادار کردن دولت سوریه جهت پایان دادن به حضور ایران و متحدانش در خاک این کشور آغاز کرده بودند که پس از اعلام مواضع رسمی دولت سوریه مبنی براینکه ایران تا پایان نابودی تروریسم در سوریه خواهد ماند و همچنین سقوط هواپیمای روسی که مسکو معتقد بود کار اسراییل  است این تلاش ها با شکست مفتضحانه ای روبرو شد. ناتوانی در اجبار ایران به خروج از سوریه اسراییلی ها را تنها به نتایج احتمالی تاثیر تحریم های آمریکا بر ایران خوشبین کرد امری که انتقادها علیه لیبرمن را افزایش داده بود. این انتقادها زمانی شدت بیشتری به خود گرفت که ارزیابی ها از شکست تحریم های آمریکا علیه تهران پس از معافیت 8 کشور از سازوکار تنبهی آمریکا حکایت داشت.

 

این اتفاق در دوران زمامداری لیبرمن بر مسند وزارت جنگ اسراییل رقم خورده است و در واقع اتفاقات اخیر غزه که البته ارتش تحت امر او ضربه سخت دیگری از دست رزمندگان فلسطینی متحمل شد، بهانه ای بود تا او با استعفای خود از پذیرش مسئولیت این ناکامی ها فرار کرده و برشکست خود در سوریه و غزه سرپوش گذارد.

 

انتهای پیام/

 

| شناسه مطلب: 320759