دل نوشته های اربعینی عباس خامه‌یار
جاده عشق؛ از عمود صفر تا عمود ۱۴۵۲
آه که چقدر زود دلتنگ یار شده‌ام و حالا که تصاویر لحظات ماندگار، ناب و پرمغز این سفر عشق را مرور می‌کنم، بی‌اختیار آسمان دلم ابری و غرق لحظه‌ای می‌شود که روبروی عمود ۱۴۵۲ بر آستان جانان، دست ارادت بر سینه زدم.
خبرگزاری قدس(قدسنا)- عباس خامه یار*:
روزی که برای شرکت در راهپیمایی میلیونی عاشقان و دلدادگان اربعین حسینى، وارد فرودگاه امام خمینی(ره) شدم و نگاهم به «عمود نمادین صفر» سفر عشق افتاد، هیچگاه تصور نمی‌کردم که در «جاده عشق» کربلا به نجف و در بزرگترین و مسالمت آمیزترین گردهمایى جهان با این حجم از زیبایی‌ها و دلدادگی‌ها مواجه شوم!
در راه اما قدم به قدم به میعادگاه عشق نزدیک می‌شدم، انسان‌هایی را دیدم که جان و جهانشان را در قدم‌هایشان نهاده بودند تا خود را به آستان جانان برسانند. نفس به نفس و قدم به قدم کنار عاشقان مکتب حسین بن على(ع) به لحظه وصال که رسیدم، چشمانم بارانی شد و در دل سرود دلدادگی سردادم.
آه که چقدر زود دلتنگ یار شده‌ام و حالا که تصاویر لحظات ماندگار، ناب و پرمغز این سفر عشق را مرور می‌کنم، بی‌اختیار آسمان دلم ابری و غرق لحظه‌ای می‌شود که روبروی عمود ۱۴۵۲ بر آستان جانان، دست ارادت بر سینه زدم...
به رسم احترام و برای اشتراک حس دلدادگی میلیون‌ها عاشق سرمست، این تصاویر را که با تلفن همراهم ثبت کردم، منتشر می‌کنم تا مرهمی باشد بر دل‌های هجران کشیده وصال...
* معاون بین الملل سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی
انتهای پیام/
صفحات اجتماعی
اینستاگرام تلگرام توییتر آر اس اس