استعمار نوین و رئیس
علی دلواری‎های دیگر

گروه تحلیل و تفسیر خبرگزاری قدس (قدسنا): شورای عالی انقلاب فرهنگی در سال 1389 در اقدامی شایسته تقدیر، دوازدهم شهریور،  سالروز شهادت یکی از بزرگ مردان وطن به نام «رئیس علی دلواری» را  «روز مبارزه با استعمار انگلیس» نامگذاری کرد. فردی که در هنگامه وطن فروشی دولتمردان، در برابر بزرگترین قدرت استعماری جهان یعنی انگلیس و یا همان بریتانیا قامت راست کرد. بی تردید رئیس علی دلواری و مجاهدان همرزمش، در تاریخ ایران جاودانه اند.

استعمار یعنی اینکه یک قدرت سیاسی از مرزهای ملی و قومی خود تجاوز کند و سرزمین‌ها و ملت‌ها و اقوام دیگر را زیر تسلط خود درآورد. بر همین اساس استعمار در طول تاریخ تنها یک هدف ؛ یعنی سلطه و غارت ثروت مردم جوامع در همه ابعاد آن را دنبال کرده است. هر چند شیوه های رفتاری اش بنا بر ضرورت ها و شرایط ملی، منطقه ای و بین المللی با تغییراتی روبرو بوده است. در گذشته و در دوره شهید رئیس علی دلواری رفتار استعماری دولت انگلیس بر پایه اشغال سرزمینی استوار بود. به همین دلیل دولت استعماری انگلیس به بهانه مقابله با دزدان دریایی به منطقه خلیج فارس ورود کرد و با توجه به ضعف دولت مرکزی ایران که از یک سو گرفتار جنگ قدرت در داخل بود و از سوی دیگر در جنگ با روسیه شکست خورده بود، استفاده کرد و به مرزهای جنوبی ایران تجاوز کرد. در ابتدا جزایر ایران مانند بحرین و قشم را اشغال کرد و بعد اقدام به اشغال برخی از شهرهای ساحلی ایران از جمله بوشهر کرد. ساحل نشینیان اما ایستادگی را انتخاب کردند و با تاسی به عالمان دینی و مراجع شیعه جهاد مقدس علیه استعمار انگلیس را شروع کردند و در راس همه این افراد رئیس علی دلواری و برخی روسای منطقه مانند شیخ حسین خان چاه کوتاهی، زائر خضر خان اهرمی و خالو حسین ردخونی دشتی قرار داشتند.

 امروزه استعمار لباس دیگری بر تن کرده است و نفوذ در جوامع را در تامین هدف ثابت خود یعنی سلطه و غارت ثروت جوامع را برگزیده است. البته این نفوذ با دخالت در امور داخلی و با تکیه بر تهدیدات نظامی در جوامع همراه است. جوامع ناتوان در برابر این نوع استعمار ناگزیر از تسلیم هستند. استعمار نو تلاش می کند در همه حوزه های سیاسی، فرهنگی، اقتصادی، علمی، ادبی، رسانه ای، اجتماعی و غیره نفوذ کند، بدون اینکه خود حضور مستقیمی داشته باشد، اما در واقع تنها قدرت مسلط بر جامعه خواهد بود. در این حالت نه تنها مردم جوامع از آنها به دلیل اشغال سرزمین نفرت نخواهند داشت بلکه به دلیل ناکارآمدی دولتمردانشان، و با توجه به ایجاد تصویر آرمانشهر از خود در اذهان مردم، از ستایش نیز برخوردار خواهند شد. این همان خطری است که رهبری انقلاب اسلامی دولتمردان و مردم را از آن پرهیز می دهد. جامعه امروز ایران گرفتار نوعی جنگ قدرت  و نه رقابت، در حوزه سیاسیون است، استعمار از یک سو جامعه ایران را تحریم می کند و از سوی دیگر تهدید به جنگ و در کنار آن محیط حیاتی ایران را ناامن ساخته و تلاش می کند این ناامنی را به جغرافیای ایران منتقل کند و با دخالت در امور ایران سیاست تغییر نظام  را دنبال می کند و این بهترین شرایط برای نفوذ و وارد کردن ایران به مستعمرات نو استعمار نوین است. قرار داشتن امریکا در راس هرم واردات ایران شاخص مهمی در این ارتباط به شمار می آید. حال آنکه دولت امریکا به عنوان رهبری استعمار نوین، فرماندهی تحریم جامعه ایران را نیز بر عهده دارد. روز مبارزه با استعمار در واقع تاکیدی و هشداری است برای ایرانیان مبنی بر اینکه مقابله با این استعمار نوین، رئیس علی دلواری‎های نوینی را طلب می کند.

انتهای پیام/م.ت/22