قانون قومیت فرزند مشروع صهیونیسم/ صهیونیسم همان نژادپرستی و توسعه رژیم آپارتایدی است

گروه تحلیل و تفسیر خبرگزاری قدس (قدسنا) در ادامه سلسله گزارش هایی که جهت آگاهی مخاطبان از ماهیت قانون قومیت ارائه کرده، این بار به سراغ تحلیلگران و کارشناسان ارشد صهیونیست رفته است. نظر به اینکه پروفسور اشلومو ساند از مهمترین نویسندگان و تاریخ دانان صهیونیست محسوب می شود، اطلاع از نظرات وی درباره قانون قومیت نگاهی واضح و روشن از آن به دست می دهد. قانونی که به تازگی از سوی کنست رژیم صهیونیستی به تصویب رسید و مخالفانش آنرا انحرافی از تفکرات و اصول صهیونیستی می دانند.
 

صهیونیسم یعنی نژادپرستی

ساند در ابتدای یادداشت خود تکلیف خود را با مخاطب روشن می کند و می نویسد: صهیونیسم یعنی نژادپرستی و صهیونیست ها از ابتدای حضور در این سرزمین برای پاکسازی آن از ساکنان اصلی اش تلاش کرده اند.

ساند در ادامه افشاگری خود از محتوای قانون قومیت از مخالفان این قانون، سوال می کند: آیا به اعتقاد شما پروژه صهیونیستی می توانست بدون استفاده از سیاست اساسی و مرکزی خود یعنی اصل نژادپرستی محقق شود؟ اگر رهبران صهیونیسم از ابتدای قرن بیستم بر اینکه ساکنان شهرک ها، خالص باشند و هرگز اعراب در آن حضور نداشته باشند، اصرار نداشتند آیا شاهد شکل گیری جامعه صهیونیستی به صورتی که در حال حاضر است، بودیم؟
 

70 هزار یهودی در مقابل 700 هزار فلسطینی

اشلومو ساند در ادامه با هشدار به مخالفان قانون قومیت تاکید می کند: به یاد داشته باشید که در سال 1917 زمانی که لرد بالفور نامه مشهورش را به لرد روچیلد نوشت در فلسطین 700 هزار عرب در مقابل تنها 70هزار یهودی حضور داشتند که البته نیمی از یهودیان هم از حریدی های مخالف صهیونیسم بودند. هر سیاستی که در آن به ادغام اعراب و یهودیان تکیه داشته باشد در نهایت باعث پایان دادن به پروژه صهیونیستی در نطفه می شود.

حتی حامیان جنبش هشومیر هتسعیر که با شعار ملت های برادر برای تحقق راه حل دو دولتی با شرط اکثریت یهودی تلاش می کردند، متوجه شدند که باید برای پیشبرد اهداف خود سیاست های نژادپرستانه را از جمله شهرک سازی را توسعه دهند و از هدف اولیه خود دست بکشند.
 

در سال 1948 فقط 10 درصد از فلسطین را داشتیم

ساند در ادامه تاکید می کند: به یاد داشته باشید که حتی تا پیش از جنگ سال 1948 یهودیان کمتر از 10 درصد از اراضی فلسطین را در اختیار داشتند، سپس جنگ آغاز شد و با آوارگی و اخراج 750 هزار فلسطینی موفقیت بزرگی بدست آوردیم.

وی در ادامه نکات مهمی درباره اصولی که به شکل گیری اسرائیل، منجر شده ارائه کرد و نوشت: زمین های کشاورزی که از سوی فلسطینی ها رها شده بود و به املاک غایبان معروف شد و هرگز به صاحبان اصلی آن اجازه بازگشت داده نشد. در واقع ما این زمین ها را به صندوق ملی واگذار کردیم تا به ملت یهود اختصاص یابد.
 

در همان شب پایان جنگ ما 900 هزار دونم از اراضی فلسطین را بدست آوردیم، در سال 1950 مساحت اراضی گرفته شده از فلسطینی ها را به 3.5 میلیون دونم رساندیم، و همچنان به مصادره اراضی و زمین های کشاورزی ادامه دادیم تا اینکه روی آنها 600 شهرک یهودی بنا کردیم.
 

یهودی سازی اصل هویتی ماست

در ادامه ما شعارهایی مانند «یهودی سازی الجلیل» (شمال فلسطین) و «یهودی سازی نقب» (جنوب فلسطین) را سر دادیم و از جریان های چپ و راست هیچ کس این فکر را نکرد که این شعارها معانی نژادپرستی دارد. در واقع این مساله بر صهیونیسم تحمیل و اجبار شده است که نژادپرست باشد، همین مساله باعث شد که «بن گوریونِ ملحد» به متدینین یهودی فقط حق ثبت طلاق و ازدواج را بدهد تا یهودیان با غیر یهود اختلاط پیدا نکند.

در اجرای سیاست های نژادپرستانه موفق بوده ایم

اشلومو ساند در ادامه نوشت: درباره ادعاهای چپگراها درباره اینکه آیا دلیلی برای ادامه سیاست های نژادپرستانه داریم و اینکه آیا از اصل دموکراسی و مساوات دور نشده ایم؟ باید بگویم این سخن لیبرالیستی شما در صورتی مهم بود که اسرائیل اراضی 1967 را اشغال نمی کرد، حالا ما یک منطقه دیگر با «ساکنان اصلی اش» را تصرف کرده این که پنج میلیون جمعیت دارد. با وجود این تجمع جمعیتی عرب، صهیونیسم بار دیگر احساس کرده که به دفاع از خودش نیاز دارد، نه تنها از طریق دیوار کشیدن و سیم خاردار قرار دادن بلکه از طریق مشخص کردن چارچوب کشور قومیتی!

اگر اسرائیل می خواهد یک کشور یهودی باشد، چرا باید کرانه باختری را تحویل فلسطینی ها دهد؟ ما نمی توانیم مناطقی که بدست آورده ایم به دلایل مختلف دست بکشیم. در اینجا دو دلیل عمده را مطرح می کنم: نخست اینکه فلسطینی ها از حاکمیت بر حرم (مسجدالاقصی) دست نکشیده اند، همچنین هیچ رهبر اسرائیلی تاکنون جرات نکرده از حرم دست بکشد، در واقع این جدال ریشه ای همواره ادامه داشته و باید یک برنده نهایی داشته باشد. دوم اینکه تشکیل کشور فلسطینی در مرزهای 1967 مشکل اساسی را که چپگراها می خواهند آن را نادیده بگیرند حل نمی کند، ایجاد یک کشور قومیتی در کنار اسرائیل باعث می شود فلسطینی های درون اسرائیل (مناطق 1948) که 21 درصد از ساکنان اسرائیل را تشکیل می دهند اقدام به اجرای عملیات های انفرادی کنند، چون آنها هم می خواهند مستقل باشند!

راه حل اصلی توسعه رژیم آپارتایدی است

اشلومو ساند در پایان تکلیف خود را با مخالفان قانون قومیت حل کرده و می نویسد: تنها راه حلی که در افق دیده می شود، توسعه رژیم آپارتایدی است که از 50 سال پیش در مناطق تحت سیطره خود آن را اجرا کرده ایم.  در واقع باید وارد نبردی بزرگ شویم و از موفقیت هایی که در گذشته بدست آورده ایم درس بگیریم و مجددا از همین عبرتها استفاده کنیم. در اینجا باید تاکید کنم که قانون قومیت فرزند مشروع صهیونیسم است.

انتهای پیام/م.ت/22