7 واقعیت پشت پرده انتقال سفارت آمریکا به قدس

به گزارش خبرگزاری قدس (قدسنا) به نقل از خبرگزاری الرساله نت، وزارت خارجه آمریکا جمعه گذشته اعلام کرد سفارت خود در تل آویو را در 14 می آینده به قدس منتقل خواهد کرد. این اقدام جهت اجرایی شدن تصمیم ترامپ در رسمیت شناختن قدس به عنوان پایتخت اسرائیل که در 6 دسامبر گذشته اعلام شد انجام می شود. بر اساس اعلام وزارت خارجه آمریکا انتقال سفارت همزمان با هفتادمین سالگرد تأسیس رژیم صهیونیستی خواهد بود و سخنگوی وزارت خارجه بدون هیچ تردید این مسئله را اعلام کرد.

اعلام این تصمیم از سوی وزارت خارجه آمریکا با استقبال نتانیاهو مواجه شد و در سخنان خود «رهبری و صداقت ترامپ» را ستود. نخست وزیر رژیم صهیونیستی این تصمیم را عامل تبدیل شدن هفتادمین سالگرد تأسیس رژیم صهیونیستی به جشنی ملی دانست. اما در مقابل رهبران تشکیلات خودگردان سریعاً این تصمیم را عامل تحریک عرب ها اعلام کرده و تاکید کردند که دولت ترامپ مانعی بزرگ بر سر راه صلح ایجاد کرده است.

در پی واکنش های منفی گسترده به تصمیم ترامپ اعلام انتقال سفارت به قدس از سوی وزارت خارجه بر خلاف پیش بینی های صورت گرفته بود. بسیاری بر این عقیده بودند که آمریکا یا از انتقال سفارت خود عقب نشینی می کند و یا با طولانی کردن روند انتقال به شکلی ملایم از اجرای آن صرف نظر کند و انتظار نمی رفت تنها 3 ماه پس از به رسمیت شناختن قدس به عنوان پایتخت اسرائیل این طرح اعلام شود و حتی با سالگرد تأسیس رژیم صهیونیستی همزمان شود. شاید بتوان گفت در پشت این تصمیم 7 واقعیت نهفته است:

1- اعلام دوستی ترامپ نسبت به اسرائیل و هدیه ای برای آنها به مناسبت روز ملی اسرائیل و اینکه به اسرائیلی ها ثابت نماید که نسبت به وعده های خود صادق بوده و قدرت عملی کردن آنها را دارد. ترامپ قصد دارد از این طریق حمایت لابی صهیونیستی در آمریکا را جلب نماید تا وی را برای باقی ماندن در منصب ریاست جمهوری این کشور با توجه به تهدیدات داخلی کمک نمایند که هم اکنون تحقیقات مطرح شده در خصوص دخالت روسیه در انتخابات آمریکا در رأس این تهدیدات قرار دارد.

در همین مورد باید به توییت یسرائیل کاتس وزیر اطلاع رسانی اسرائیل اشاره کرد که خطاب به ترامپ نوشت: هیچ هدیه ای بهتر از برای ما امکان نداشت.

2- تعیین تاریخ های معین برای اعلام تصمیم ترامپ (6 دسامبر)، پرده برداری از محتوای توافق قرن (پایان مارس) و انتقال سفارت به قدس (14 می) به این مسئله اشاره دارد که واکنش های جهان اسلام علیه به رسمیت شناختن قدس به عنوان پایتخت اسرائیل از نظر ترامپ واکنش هایی خطرناک و جدی نبوده تا وی را از تصمیم خود منصرف نماید. از این جهت می بینیم ترامپ در گذشته به سرعت طرح های خود را اجرا کرده و در سخنرانی خود برای به رسمیت شناختن قدس به عنوان پایتخت اسرائیل گفت: تصمیمی را اتخاذ می کنم که از موعد آن بسیار گذشته است.

3- تحریک عمدی احساسات فلسطینیان، کسانی که از سالروز تأسیس رژیم صهیونیستی را به عنوان روز نکبت یاد می کنند، روزی که از زمین ها و املاک خود اخراج شدند. این به معنای آن است که ترامپ حق بازگشت آوارگان فلسطینی را به رسمیت نمی شناسد. تعیین این تاریخ برای انتقال سفارت در ادامه تصمیمات وی در خصوص کاهش بودجه 50 درصدی اختصاص یافته از سوی واشنگتن به آنروا است، این در حالی است که می دانیم آمریکا بزرگترین حامی مالی آنروا بوده و سالانه 300 میلیون دلار به آن کمک می کند.

4- وجود روابط تنگاتنگ میان واشنگتن و تل آویو در تدوین توافق قرن و اشتراک نظر آنها بر اینکه هم اکنون بهترین زمان ممکن برای پایان دادن به مسئله فلسطین است، مسئله ای که تا چندی پیش مانعی بر سر راه عادی سازی عرب ها با اسرائیل بود. در نتیجه این تصمیم جزیی از توافق قرن است.

5- عدم صلاحیت آمریکا برای نقش آفرینی به عنوان واسطه در روند صلح بر این اساس که این آمریکایی ها به نیابت از اسرائیلی ها رهبری یک جنگ علیه فلسطینیان را بر عهده دارند و تنها از راه حل های سیاسی حمایت می کنند که تل آویو نسبت به آنها رضایت داشته باشد. چنانچه صائب عریقات دبیر کل سازمان آزادی بخش فلسطین در مصاحبه با فرانس پرس گفت: دولت ترامپ خود را کاملاً کنار کشیده و به جای آنکه جزیی از راه حل باشد به جزیی از مشکل تبدیل شده است.

6- دولت ترامپ برای تشکیلات خودگردان هیچ جایگاه سیاسی قائل نیست و اظهارت مقامات تشکیلات برای کاخ سفید بی ارزش است. خصوصاً ابو مازن که در تریبون های عربی و بین المللی جنگی لفظی به راه انداخته است که آخرین مورد آن به سخنرانی وی در شورای امنیت باز می گردد که با نا امیدی به مؤاخذه سازمان ملل پرداخته و گفت: هنگامی که قطعنامه های شما اجرا نمی شود شکایت خود را به کجا ببریم؟

7- واشنگتن همچنان برای قوانین بین المللی ارزشی قائل نیست و به ده ها قطعنامه بین المللی در خصوص وضعیت قانونی شهر قدس اهمیتی نمی دهد. این به معنای آن است که واشنگتن قصد دارد به جامعه بین الملل این پیام را بدهد که «قانون آن چیزی است که آمریکا می خواهد» و این میزان ناتوانی جامعه بین الملل را مشخص می کند. این ناتوانی نیز عدم نیاز ما به قوانین و قطعنامه های جدید را به اثبات می رساند و اینکه حرکت در این مسیر چیزی جز اتلاف وقت نیست چرا که اراده ای بین المللی برای اجرای آنها وجود ندارد.

با این حال فلسطینیان خصوصاً تشکیلات خودگردان در رام الله هنوز گزینه ای را برای فشار آوردن به ترامپ در اختیار دارند. آنها باید از انتفاضه قدس حمایت کنند تا هزینه ای تصمیم برای آمریکایی ها و اسرائیلی ها افزایش یابد و به موازات آن برای تصمیمات شورای مرکزی ارزش قائل شده و به هماهنگی های امنیتی خود با اشغالگران پایان دهند. به نظر یکی از ناظران «بر اساس آنچه در مسئله انتقال سفارت شاهد آن بودیم ترامپ تصمیم به بازسازی هیکل نیز خواهد گرفت».

انتهای پیام/ح.ع/22