تکرار مدل تقسیم فلسطین
برای اشغال قدس

خبرگزاری قدس (قدسنا) «هادی محمدی»*:

دقیقا در سال 1936 که انتفاضه مردم فلسطین بر علیه مهاجران صیهونیست که در پوشش حضور قیمومیتی انگلیسی ها وارد فلسطین می شدند و تا مرحله اخراج آن ها به پیش رفت، یک هیٔت انگلیسی برای متوقف کردن این رخداد بزرگ وارد فلسطین شد و با مشارکت برخی سران عربی در عربستان و اردن از خاندان هاشمی و دیگر کشورها با فریبکاری و قول حل و فصل این مسئله از نتیجه گیری قیام مردم فلسطین جلوگیری و بر تدابیر یهودی سازی و مقدمه سازی جهت شکل گیری و تامین رژیم غاصب صیهونیستی سرعت بخشیدند. پروژه مشترک انگلیسی در داخل فلسطین و آمریکا در عرصه جهانی برای تحقق تقسیم فلسطین نیز از طریق چند اقدام و تدبیر آغاز شد.

مقدمات واگذاری اراضی و تاسیسات آب و برق و مسیرهایی که شیکه های برق و آب و تلمبه خانه ها را شامل می شود و یا مناطق ساحلی مناسبی که سر پل های اصلی ورود مهاجران یهودی را تسهیل می کردند همراه با ساماندهی نظامی و اطلاعاتی در قالب سازمان های پنهان صیهونیستی که بعدها دستگاه های اطلاعاتی و ارتش صیهونیستی را شکل دادند با رایزنی، حمایت، آموزش و لجستیک انگلیسی ها، به مرحله ای رسید تا بتوانند همزمان با خروج انگلیسی ها از فلسطین و اعلام پایان قیمومیت، صیهونیست ها قادر به استقرار در مناطق اشغال شده باشند و آن را مدیریت کنند. امروز نیز وظیفه حمایت و توانمند سازی و ارائه فرصت ها و امکانات و همه رانتهای موثر در عرصه جهانی بر عهده انگلیسی ها و فرانسوی ها و آمریکایی ها و آلمانی ها است که برای این رژیم حاشیه امن ایجاد می کنند.

آمریکایی ها برای ایجاد یک پوشش حقوقی و سیاسی نیم بند و جهانی، لابی های خود با کشورهای عربی را به موازات کمک های انگلیسی که صاحب نفوذ اصلی در کشورهای عربی بودند آغاز کرده و هر یک از کشورهای جهان را به طریقی برای حمایت از قطعنامه مجمع عمومی سازمان ملل تحت تاثیر قرار دادند. به برخی وعده حکومت و تسلط بر جغرافیای کشورهای تشکیل شده از تقسیم امپراطوری عثمانی دادند، برخی را با هدایا و رشوه های مالی، برخی را با ارعاب و تهدبد و برخی دیگر را با فریب به لیست حمایت کنندگان از قطعنامه تقسیم فلسطین وارد کردند. اگر چه آن ها می توانستند این کار را در شورای امنیت سازمان ملل هم به نتیجه برسانند ولی چون نگران چینی ها و رای آن ها بودند و از طرف دیگر، با تکیه بر تعداد هرچه بیشتر از کشورهای جهان، برای به رسمیت شناختن رژیم صیهونیستی مسیر مجمع عمومی را انتخاب کردند. مرحله بعدی می بایست بر کنترل اعترضات افکار عمومی اسلامی و عربی و جهانی متمرکز می شد، که این وظیفه به اردن و عربستان و چند کشور عربی دیگر واگذار شد.

واکنش فلسطینی ها به تاسیس رژیم اشغالگر وسیع و گسترده بود ولی چون با دست های خالی باید در مقابل یک سازمان نظامی مجهز و مورد حمایت می جنگیدند و کشورهای عربی هم با رفتاری هوشمند و با تاخیر به میدان آمده تا اوضاع را کنترل کنند، حاصل آن آوارگی و کشتار، هزاران فلسطینی و ویرانی و اشغال روستاها و شهرها و مناطق جدیدی از فلسطین بود، که اردوگاه های اولیه آوارگان فلسطینی در داخل فلسطین را شکل دادند. این نقش عربی، بعدها در قالب معاهدات سازش به یک مکانیزم تعریف شده برای مهار و سرکوب فلسطینی ها در داخل و ایجاد یک نوار امنیتی در پیرامون رژیم صیهونیستی و جلوگیری از اثرگذاری دیگر ملت ها و کشورهادر داخل فلسطین، ثبت شد و تاکنون توسط این کشور های پیرامونی به اجرا در آمده است. حتی این کشورها این تعهد را پذیرفتند که باید دیگر کشورهای اسلامی و عربی را برای سازش با رژیم صیهونیستی تشویق و ترغیب کنند. نکته جالب این است که این عدل رفتاری و سر فصل های آن عینا برای اشغال و یهودی سازی کامل قدس نیز در جریان است و گام هایی را نیز پشت سر گذاشته است.

برای تایید و حمایت از سیاست ترامپ، آمریکا، رژیم صیهونیستی، انگلیس با کمک کشورهای عربی مانند عربستان، اردن، مصر، امارات، کویت، بحرین، مراکش و تونس و برخی دیگر از کشورها وظیفه دارند تا مرحله اول مشروعیت سازمان برای یهودی نامیدن و اسراییلی داشتن قدس شریف از طریق کشورهای ذره بینی و یا کشورهایی که روابط ویژه با غرب و یا صیهونیست ها دارند (در اروپا، قاره آمریکا، آسیا و آفریقا) را آغاز و سپس به عنوان امر واقع به این اشغالگری مدرن، مهر تایید بزنند و به خیال خود، با عبور و پایمال کردن قضیه فلسطین و قدس شریف در جهش و نقشی جدید به اصلی ترین دغدغه و نگرانی غرب و صیهونیست ها کمک کنند.

این نگرانی، واکنش فلسطینی هاست که امروز دست خالی نیستند و محور مقاومت که همان افکار عمومی دهه چهل میلادی می باشند که امروز از اقتدار غیر قابل اغماض بهره مند می باشند و لذا دشمنی با مقاومت فلسطینی و منطقه ای ایران و کشورهای حامی مقاومت و فلسطین هدف مشابه و پس از تقسیم فلسطین است که با شرایط ۷ دهه قبل بسیار متفاوت است. اگر چه ملت های منطقه در پروژه های تروریستی و تکفیری و یا تبلیغ جنگ مذهبی یا مشکلات گوناگون که غرب و صیهونیست ها و عرب های صیهونیست آنها را درگیر کرده اند ولی این بار در یک توازن قدرت برتر به سر می برند. چرا که آمریکا و شرکای غربی و عربی و حتی رژیم صیهونیستی امتحان و توانمندی های خود را در پروژه های منطقه ای و یا در جنگ با لبنان و غزه نشان داده اند و ناتوان تر از این هستند که بتوانند برای صیهونیست ها حاشیه امن بسازند، بلکه چون در کاخ های شیشه ای به سر می برند بیش از همیشه آسیب پذیرند.

امروز نقاب از چهره نفاق عربی و غربی افتاده و خانه آن ها، خانه عنکبوت است که باید به زودی شاهد واکنش ها و عکس العمل قرن به تراژدی غیر انسانی در یکصد سال گذشته در فلسطین باشیم.

*کارشناس روابط بین الملل    

انتهای پیام/پ.ع/30