راهبرد نوین آمریکا؛ مهار ایران در خاورمیانه یا حل مساله هسته‌‎ای

خبرگزاری قدس (قدسنا) «دکتر علیرضا عرب»*:  از ابتدا مشخص بود انرژی هسته ای  بهانه ای  جهت مهار و تضعیف ایران در منطقه و گرفتن امتیازات متعدد  است.

زیرا به مجرد وارد شدن آمریکا در منطقه در 2001 حمله به افغانستان و 2003م حمله به عراق، مساله هسته ای ایران نیز مطرح و بزرگنمایی شد.
 

آمریکا به دنبال همکاری با ایران  در منطقه غرب آسیا  نیست، بلکه در پی مهار و تضعیف ایران انقلابی و منفعل کردن آن در عرصه خاورمیانه است.
 
همکاریی دوجانبه ای در کار نیست زیرا آمریکا با ماهیت انقلابی نظام جمهوری اسلامی و استقلال ما مشکل اساسی دارد.
 

بنابراین آمریکا تغییر ماهوی و ذاتی رژیم ایران را در دستور کار دارد، اما بهترین وسیله و بهانه برای ایجاد اجماع جهانی علیه ایران، مساله هسته ای و بزرگنمایی آن بود.
 

بالاترین غفلت این است که منتظر باشیم و منفعل.
 

باید در عرصه های مختلف از جمله دیپلماتیک ، رویکردها و رویه های  تهاجمی را نیز در دستور کار خودمان قرار بدهیم تا هزینه اقدامات یکجانبه آمریکا افزایش یابد ولی اگر منفعلانه رفتار کنیم آنگاه گام به گام باید عقب نشینی کرد تا تغییر ماهوی نظام انقلابی.
 

الف) مشروعیت ، شفافیت و ثبات در رویه ها و رفتارهای بین المللی و منطقه ای جمهوری اسلامی ایران:
 

ایران بارها اعلام کرده  که آغاز گر هیچ جنگی نخواهد بود و خود بزرگترین قربانی تجاوزات و تروریسم است.

ضمنا مساله هسته ای خود را از منظر عرف و قوانین بین المللی کاملا شفاف و قانونی کرده است.

در خصوص مساله فلسطین نیز علی رغم انتقادات بنیانی که به فرایند سازش دارد  اما به رای و نظر ملت فلسطین احترام گذاشته و پیشنهاد  دمکراتیک و راهبردی برگزاری "رفراندم در فلسطین" را بعنوان گفتمان و راهبردی دمکراتیک به رسمیت می شناسد.

لذا رفتار، عملکرد  و مبانی نظری و عملی جمهوری اسلامی ایران شفاف و در چهارچوب روابط و عرف بین المللی بوده و تا حد زیادی قابل پیش بینی است.

اضافه بر این زیاده خواهی و تجاوز  محسوب می شود.

اما در طرف دیگر اسرائیل وجود دارد که نظامی جعلی و نامشروع محسوب می شود.

قطعنامه های سازمان ملل و شورای امنیت را در خصوص احقاق حق حداقلی ملت فلسطین زیر پا گذاشته و کوچکترین حقی برای آنان قائل نیست و نیز بسیاری از اراضی همسایگانش را از لبنان و مصر و سوریه و اردن را غصب کرده و نیز در خصوص مسائل هسته ای خود کاملا غیر شفاف بوده  و در چهارچوب روابط و حقوق بین الملل رفتار نکرده است.
 
ب)حکایت ما و برجام:
 

 ما در برجام امتیازات عدیده دادیم اما رویه و رفتار آمریکا نسبت به ایران تغییر نکرد و نیز تحریم ها هم رفع نشد .

اکنون هم که شاهد عقب گرد آمریکا و  وضع تحریم های جدید  هستیم.

حال ادامه حسن نیت و ادامه همان رویکرد قبلی در مواجهه با امریکا تابع چه منطقی خواهد بود؟!
 
همانطور که در ابتدای مطلب عرض شد ،اگر واقعگرایانه بپذیریم که برای آمریکا  "اصل" حل مسائل منطقه ای بوده و حل  مساله هسته ای ایران "فرع" و بهانه ای مشروع جهت مهار و تضعیف نفوذ منطقه ای ما بوده است لذا منطقا میتوان گفت که برجام به فرع پرداخت و از اصل غافل شد.
 

حال سوال اساسی اینجا است:

وقتی آمریکایی ها در مذاکره حول فرع حل مساله هسته ای ایران حداکثر سختگیری را کرده و حداقل امتیاز را روی کاغذ دادند و همین حداقل امتیاز در عرصه عمل و واقعیت رعایت نشد و نه به روح و نه به متن برجام متعهد نبودند و تحریمی مرتفع نشد و سرمایه گذاری صورت نگرفت؛ چطور باید به مذاکرات بر سر اصل حل مسائل منطقه ای که مهمتر از هسته ای هستند  خوش بین به رعایت حقوق ملت و منافع ملی ایران  از جانب دولت آمریکا باشیم؟!!
 

و در آخر اینکه "آیا تیم مذاکره کننده هسته ای کار خود را به خوبی انجام نداده است؟"

*روزنامه نگار و کارشناس مسائل منطقه

انتهای پیام/22/