سخنان نفرت انگیز و طبل توخالی ترامپ/ عجز آمریکا و افول جایگاه جهانی آن/آمریکا هیچ ابتکار عملی برای حل بحران‌ها ندارد

به گزارش خبرگزاری قدس (قدسنا)، «ناصر قندیل» در تحلیلی در روزنامه البناء نوشت : سخنرانی دونالد ترامپ رئیس جمهوری آمریکا در نشست سالیانه مجمع عمومی سازمان ملل متحد، حجم پسرفت در جایگاه آمریکا در صحنه سیاست بین الملل را برملا کرد.

این سخنرانی که بر تمجید بیهوده آنچه شکوه و بزرگی آمریکا خوانده، متمرکز بود، سخنرانی‌های ترامپ در مبارزات انتخاباتی و اشاره وی مبنی بر قرار گرفتن آمریکا در آستانه فاجعه در زمینه فرهنگ، آموزش، تمدن، بیکاری و خدمات، آن را بر ملا کرد.

همچنانکه تمرکز ترامپ بر خطر آنچه تروریسم اسلامی خواند و قرار دادن آن به عنوان یک اولویت بین المللی و نیز اظهارات وی در مبارزات انتخاباتی را بر ملا می‌کند که دولت‌های قبلی خود در آمریکا را متهم کرده بود که در ایجاد این تروریسم و ورود آن به جهان به عنوان یک کالای سیاسی دست داشته‌اند.

از این سخنرانی، دو تهدید توخالی باقی مانده است، یکی مملو از سر و صدا و هیاهو علیه کره شمالی مبنی بر نابودی کامل آن بود که این سخن شایسته رئیس جمهور کشوری که دم از حقوق بشر می‌زند نبود که تهدید به نابودی و محو کامل ملتی از روی نقشه کند، در حالی که وی مدعی تلاش برای رهایی و نجات همین مردم (کره شمالی) از آنچه سلطه‌گری نظام این کشور بر آنها می‌نامد، شده است که این تهدید با توجه به تهدید آمریکا از سوی کره شمالی، ارزش خود را از نظر سیاسی از دست داده است.

در مقابل، سخن ترامپ درباره ایران و متهم کردن این کشور و حزب الله به برهم زدن ثبات منطقه و اشک تمساح ریختن بر آنچه اشتباه امضای تفاهم درباره پرونده هسته‌ای این کشور خواند، بدون اینکه جرات استفاده از لفظ عقب نشینی از آن را به خود بدهد، فراتر از این ها وی به تهدید کوبا و ونزوئلا به تحریم آنها پرداخت بدون آنکه نقشه‌ راهی برای اجتناب از پیامدهای این تحریم در طول دهه‌های گذشته از سوی دولت‌های قبلی آمریکا داشته باشد تا سخنان وی، نفرت پراکنی باشد در حالی که از انجام هرگونه تحرک عاجز است، به هیاهو و سر و صدای کینه‌توزانه پرداخته و هیچ توان و یا دیدگاهی برای نحوه تبدیل این سروصداها به گام‌های عملی را ندارد.

سخنان نفرت انگیزی که ترامپ بر زبان خود جاری کرد، همچنانکه سخنانی برای فخرفروشی است، فاقد هرگونه ابتکار ارزشمندی برای پرداختن به مشکلات واقعی است که بشریت با آن روبرو است، این سخنان مسائل مربوط به بحران محیط زیست را نادیده گرفت که دولت وی از تنها توافقی که کشورهای صنعتی موفق به امضایش شدند، خارج شد، وی همچنین مسئله کاهش تسلیحات هسته‌ای را که روسای جمهور سابق قدرت‌های بزرگ و در راس آنها آمریکا به آن متعهد شده بودند، نادیده گرفت.

ترامپ همچنین مسائلی را که اهمیت آن کم نیست، مانند افزایش موج‌های نژادپرستی که جهان را از آمریکا تا اروپا و خاورمیانه درنوردیده است، نادیده گرفت که این روند نیازمند ابتکارهای فعال و موثر برای فرهنگ همزیستی میان ملت‌هاست.

در ادامه این تحلیل آمده است : ترامپ ناتوانی دولتش در ایفای نقش رهبری در سطح جهان در حل بحران‌های بزرگ و ارائه ابتکار برای رهبری طرح‌های مقابله با آن را نمایان و آشکار کرد و همچنین ضعف جایگاه آمریکا در جهان با این سخنان آشکار شد. آنچه از همه خطرناک تر است، شانه خالی کردن ترامپ از پرداختن به تمام نزاع‌ها و بحران‌های منطقه‌ای ملتهبی بود که جهان منتظر ارائه ابتکارهایی از سوی واشنگتن است، ترامپ نه به مسئله جدایی طلبی کردها پرداخت و نه به جنگ ویرانگر و ضد بشری علیه یمن و نه جنگ لیبی و گسترش تروریسم در آن و نه به آینده تلاش‌ها برای حل سیاسی بحران سوریه اشاره کرد.

در مناطقی که بسیار حساس و خطرناک است و آمریکا به یک کشور حاشیه‌ای و منزوی بزرگ تبدیل شده است، آمریکا لحن زورگویانه، متکبرانه و تندی دارد، اما سودی برایش ندارد، چرا که دستانش از هرگونه ابتکار عملی خالی است.

مسئله جدید و خطرناک در سخنان اخیر ترامپ این است که وی اولین رئیس جمهور آمریکاست که در سخنانش هیچ اشاره‌ای به مسئله فلسطین و تلاش‌ها برای برقراری صلح در منطقه نکرد و این می‌طلبد که دولت‌ها و رهبرانی که واشنگتن را به عنوان دوست برای اعراب معرفی می‌کنند، این حقیقت را از روی لبخند بنیامین نتانیاهو نخست وزیر رژیم اشغالگر و دست زدن شدید و گرم وی برای سخنان ترامپ باید بفهمند که وقتی ترامپ، حزب الله را خطری برای ثبات منطقه خواند، نتانیاهو به شدت برای ترامپ دست زد.

در پایان این تحلیل آمده است : حتی اهتمام لفظی آمریکا به مسئله فلسطین هیچ گامی را برای رسیدن فلسطینی‌ها به برخی از حقوق خود یا حمایت از خود برنداشته است، اما علامت و نشانه‌ای درباره میزان پایبندی برخی حکومت‌های عربی به مسئله فلسطین یا در تنگنا قرار گرفتن آنها به سبب نادیده گرفتن این مسئله بود که همچنان پابرجاست و سخنرانی ترامپ این حقیقت را برملا کرد، همانطور که شانه خالی کردن وی از هرگونه مسئولیت در حل مسائلی که جامعه بین المللی قادر به اجرای تصمیماتش برای حل این مسائل نیست، این حقیقت را فاش کرد که آمریکا دیگر عنوان دولت تاثیرگذار در ایجاد راه حل برای بحران‌ها را پس از قطعی شدن ناتوانی‌اش در شعله ور کردن آتش جنگ‌ها را از دست داده است، هر چند رئیس جمهور آن سر و صدا به پا کند و هزینه‌های نظامی‌ که صرف می‌کند.

انتهای پیام/ر.م/۳۰