مسئله‌‎ای که در تاریخ 70 ساله رژیم صهیونیستی استثنا نیست/ قتل عام، قتل عام و قتل عام

گروه تحلیل و تفسیر خبرگزاری قدس (قدسنا)؛ با گذشت قریب به 70 سال از تاسیس رژیم صهیونیستی در قلب خاورمیانه هنوز برخی محافل تلاش دارند با ابهام افکنی روند شکل گیری این رژیم را با اشاره به فقدان اراده و خواست ملت فلسطین برای باقی ماندن در سرزمین خود توجیه نمایند.

شنیدن این سخنان در شرایطی که جنایات متعدد رژیم صهیونیستی از غزه تا لبنان و دیگر مناطق خاورمیانه در منظر دید عموم قرار گرفته، جای بسی تعجب دارد.

واقعیت این است که «قتل عام» بخش جدایی ناپذیر و درهم تنیده با سیاست های راهبردی رژیم صهیونیستی در سالهای منتهی به تشکیل آن (1948) بوده است.

گروههای مسلح و تروریستی صهیونیستی در سالهای پیش از آنچه جنگ استقلال می خوانند (یوم النکبه یا روز نکبت برای فلسطینی ها) هر گونه جنایتی را مرتکب شدند.

این اقدامات در نهایت طی سالهای 1937 تا 1948 به آوارگی و مهاجرت قریب به 800 هزار فلسطینی و  تخریب کامل 531 روستا با انجام 70 قتل عام جداگانه براساس اسناد و مدارک روشن منجر شد تا رژیم غاصب صهیونیستی در سرزمین فلسطین با بهانه «سرزمین بدون ملت، برای ملت بدون سرزمین» شکل بگیرد.

از بین این قتل عام ها براساس اسناد تاریخی 34 مورد در سالهای 1947 تا 1948 علیه غیرنظامیان و اسرا انجام شد. 17 مورد در زمان قیمومیت انگلیس بر فلسطین، 17 قتل عام در دوره خروج نظامیان انگلیسی از فلسطین و 24 کشتار دسته جمعی دیگر در منطقه الجلیل در شمال فلسطین و هم مرز با لبنان رخ داد.

نوع این قتل عام ها متفاوت بود و در آنها از سلاح سرد گرفته تا پیشرفته ترین انواع تسلیحات استفاده شد، عملیات نیروهای ویژه کوماندو، بمباران هوایی مناطق مسکونی، استقرار خودروهای بمبگذاری شده در مناطق مسکونی و بین غیرنظامیان و صدها جنایات دیگر  تنها بخشی از اقداماتی بود که ارتش رژیم اشغالگر علیه انتفاضه ها و قیامهای مردمی و گروههای سیاسی استفاده کرد. در همه این قتل عام ها نیز کودکان، زنان، شیوخ، شیرخوارگان، زنان باردار و همه اقشار فلسطینی با خونسردی کامل از سوی صهیونیستها کشته شدند.

جنایت دیریاسین در آوریل 1948
 

«بنی موریس» مورخ برجسته جهانی در کتاب خود با عنوان «تولد بحران آوارگان فلسطینی در سالهای 1947 تا 1949» با استفاده از اسناد و مدارک تاریخی ثابت می کند، که رژیم صهیونیستی و رهبران آن عوامل اصلی اخراج فلسطینی ها از وطن خود بودند و مشکل آوارگان به دلیل دعوت های حکومت های عربی از فلسطینی ها در آن زمان،  برای خروج از فلسطین و سکونت در این کشورها رخ نداده است.

با گذشت قریب به 70 سال از تاسیس رژیم صهیونیستی و با در نظر گرفتن سوابق جنگ های سه گانه علیه غزه و جنگ 33 روزه علیه لبنان متوجه خواهیم شد که «قتل عام» همچنان راهبرد اساسی صهیونیستها برای بقا در قلب خاورمیانه است.

جالب اینکه کشورهایی که به نوعی روابط نزدیکی با رژیم صهیونیستی دارند در ارتکاب جنایات علیه ملتهای خود و دیگر کشورها پیشتاز هستند. دو نمونه عینی این مسئله را می توان در جنگ خانمان سوز عربستان سعودی علیه یمن و نسل کشی مسلمانان روهینگیا در میانمار مشاهده نمود، که در مورد نخست روابط ریاض و تل آویو هر روز بیشتر آشکار شده و در مورد دوم رژیم صهیونیستی به عنوان یکی از اصلی ترین منابع تامین تسلیحات شورای نظامی میانمار (عامل اصلی قتل عام مسلمانان روهینگیا در ایالت اراکان) عمل می کند.

آری، در جایی از جهان قتل عام واژه غریبی نیست...

انتهای پیام/م.ت/22