چرا از رویارویی با ورزشکاران
صهیونیست خودداری می کنیم؟

گروه تحلیل و تفسیر خبرگزاری قدس(قدسنا)؛ پس از بازی دو فوتبالیست ایرانی شاغل در تیم پانینیوس یونان مقابل تیم مکابی رژیم صهیونیستی و واکنش ها نسبت به این اقدام، برخی با طرح مباحثی انحرافی در صدد توجیه این اقدام و بعضا به قول خودشان تابو شکنی در موضوع رابطه با رژیم غیرقانونی، نژاد پرست و جنایتکار صهیونیستی برآمده اند. این افراد بعضا تلاش دارند تا میان نظرمردم و نظام با شمول سازی نظر خود به کل مردم  تفاوت قائل شوند. یا بعضا با اشاره به اینکه تیم هایی از فلسطین با تیم های اسرائیلی مسابقه می دهند، اقدام ایران در ورود نکردن به عرصه رقابت های ورزشی با اسرائیل را توجیه ناپذیر قلمداد می کنند. همچنین حاضر نشدن تیم فلسطین برای مسابقه با تیم های ایرانی و یا با بسط آن به سند سیاسی جدید حماس با تفسیر خاص خود از آن، اقدام ایران در مخالفت با اسرائیل را مصداقی از  کاسه داغ تر از آش  یا دایه مهربانتر از مادر معرفی می کنند و تاکید دارند که ورزش را سیاسی نکنیم.
 

اگر این نقل قول ها را مغرضانه ندانیم و خوش بینانه بر آن بنگریم بی تردید گویندگان و منتشران آن را باید نسبت به مسئله فلسطین جاهل دانست. اساسا جهل موجب شتاب در قضاوت می شود شتابی که بی تردید در آن خطا بسیار است. اگر هم گویندگان مغرض باشند که تکلیف ما با آنان روشن است.

-  اینکه برخی نظری را فراتر از خود به کل جامعه سرایت می دهند و یا اینکه مستغرق فضایی خاص باشند و آنچه در آن فضا جولان می دهد را به کل جامعه تسری دهند، در نگاه همه خردمندان، نگاهی عاری از خرد است. جامعه ایران قبل و بعد از انقلاب از حامیان ثابت فلسطین و از مخالفان ثابت قدم رژیم صهیونیستی بودند. هر چند در قبل از انقلاب نظام حاکم در کنار اسرائیل خود را تعریف کرده بود. پس از انقلاب، نظام برآمده از اراده مردمی  فلسطین را که اولویت مردم بود، به عنوان اولویت خود در سیاست خارجی برگزید و بر اساس خواست و اراده مردم در این حوزه فعال شد. خصوصا که با گسترش وسایط ارتباط جمعی(رسانه) عمق جنایات و اهداف صهیونیست ها برای مردم جهان آشکار تر شده است. تا جائیکه افکار عمومی و بسیاری از نخبگان و شخصیت های سیاسی، فرهنگی و ورزشی غرب رسما از رژیم صهیونیستی بیزاری جسته و به کمپین های ضد صهیونیستی پیوسته اند. اینکه عده ای در ایران تلاش دارند نظر موافق خود با صهیونیست ها را به کل جامعه ایران سرایت دهند؛ موجب شگفتی است!
 

-  اینکه تیم های ورزشی فلسطین با اسرائیلی ها بازی می کنند و یا بعضا اعلام می شود از بازی با ایرانی ها منصرف می شوند، مخالفت ایران با مسابقه دادن با صهیونیست ها را توجیه ناپذیر و مصداق دایه مهربانتر از آش می دانند ناشی از عدم شناخت شان از فلسطین است. در فلسطین یک جریان به رهبری محمود عباس که البته آن هم به دلیل سلطه بر رسانه ها و حمایت رسانه های صهیونیستی و غربی و بعضا رسانه های عربی همسو از آن خود را به عنوان نماینده افکار عمومی فلسطین معرفی می کند. این جریان که از سوی فلسطینیان با عناوینی چون خائن و سازشکار مورد خطاب قرار می گیرند، اساسا با صهیونیست ها بسته اند و اکنون به عنوان پیمانکار رژیم صهیونیستی در سرکوب اعتراضات و مخالفت ها علیه اشغالگران سرزمین فلسطین مشارکت جدی دارد. طبیعی است که این جریان در همسویی با صهیونیست ها با ایران که از مقاومت مردمی فلسطین حمایت می کند، روابط مطلوبی نداشته باشد و یا اینکه با اسرائیل روابط خوبی داشته باشد. این نبود شناخت موجب تسری اقدامات جریان سازش و خائن فلسطین به کل فلسطینیان است.
 

-  از سند سیاسی جدید حماس هم تفاسیر مختلفی ارائه شده است که از قضا این تفسیر که حماس به دنبال نابودی اسرائیل نیست، کم طرفدار ترین تفسیر است و حتی خود صهیونیست ها هم این تفسیر را قبول ندارند. مچاله کردن این سند و به سطل زباله انداختن توسط بنیامین نتانیاهو در جلوی دوربین ها با تاکید بر اینکه این سند هیچ چیز تازه ای که اسرائیل بتواند بر اساس آن روابط خود با حماس را مورد تجدید نظر قرار دهد، در خود ندارد، شاهدی بر این مدعا است.
 

-  اقدام دو فوتبالیست ایرانی برای بازی مقابل تیمی از رژیم صهیونیستی اقدامی است شایسته نکوهش و محکومیت. همچنان که اقدامشان در نرفتن به فلسطین اشغالی برای بازی با این تیم در دور رفت، اقدامی شایسته تقدیر است. نبود شناخت کافی از مسئله مو جب شده که از پس آن اقدام خوب این اقدام نادرست اتفاق بیفتد. بی تردید برای عدم تکرار چنین وقایعی آموزش یک امر ضروری است تا ورزشکاران ایرانی با آگاهی بیشتری با تیم های خارجی قرار داد ببندند و با فراغ بال بیشتری در مسیر شکوفایی گام بردارند و برای خود و جامعه ای که در آن تربیت شده و بالنده گشته اند افتخار آفرینی کنند. این خواست ملت ایران است.

انتهای پیام/