گزینه های اسرائیل در مقابل مقاومت/ در چه حالتی دشمنان چاره ای جز انتحار گروهی نخواهند داشت؟

به گزارش خبرگزاری قدس (قدسنا) «ابراهیم الامین» تحلیلگر مطرح لبنانی با تشریح عناصر قدرت و اقتدار محور مقاومت و همچنین قدرت روزافزون جنبش حزب الله تصریح کرد آنچه محور مقاومت در حال حاضر انجام می دهد صرفا دفاع است و اگر تصمیمی بر خلاف این وضعیت بگیرد دشمن هیچ گزینه ای جز انتحار دسته جمعی نخواهد داشت.

تحلیلگر مطرح لبنانی در مقاله ای با عنوان «اگر ما جای اسرائیل بودیم در رویارویی با حزب الله چه کاری انجام می دادیم» نوشت : اولویتهای اسرائیل همچنان همانهایی است که از لحظه تشکیل آن وجود داشته است، امنیت کلی دغدغه اصلی و محوری آن است، طی دو دهه اخیر، اسرائیل مجبور شده است تغییرات اساسی و بنیادین در نظریه امنیتی و نظامی خود وارد کند و مفهوم برنامه های دفاعی را در دستورکار خود وارد کند.

که این مسئله چارچوبهای مختلفی را در تعامل با جامعه یا تلاشهای پیشگیرانه در برابر دشمنان تحمیل کرده است، دشمن از آرامش با لبنان حرف می زند، اما هر روز از افزایش قدرت حزب الله حرف می زند، تمام اقداماتی که اسرائیل در دهه اخیر انجام داده، از چارچوب عملیات امنیتی یا نظامی فراتر نمی رود و این رژیم نتوانسته است با وجود این حملات از قدرت در حال افزایش مقاومت جلوگیری کند.

امروز برای ناظران در تل آویو کافی است به حجم تغییرات پس از گذشت شش سال از جنگهای تمام عیار علیه سوریه و عراق نگاه کند و آن را مورد توجه قرار دهد تا برای او روشن شود که روند امور در مسیری معکوس پیش می رود، آری این حزب الله است که از راه دور به گروهها و نیروهایی در مناطق مختلف این منطقه که شبیه آن هستند، مشاوره می دهد وبه یک قدرت اصلی تبدیل شده است.

در سوریه، حزب الله پشیبان ارتش سوریه در مدیریت نبردهای سرنوشت ساز شده، در عراق کارشناسان امنیتی و نظامی این جنبش در بزرگترین اتاقهای عملیاتی حضور دارند، سید حسن نصرالله رهبر الهام بخش به گروههای حشد شعبی و مرجع تنظیم کننده مدیریت روابط سیاسی میان اکثریت گروههای سیاسی تبدیل شده است، در یمن هم حزب الله به شریک مستقیم در توسعه توانمندی های جنبش انصارالله تبدیل شده است که حزب الله را یار و یاور خود می بینند، اما در فلسطین با وجود تمام اتفاقات و رویدادهایی که رخ داده، گروههایی که به گزینه مقاومت ایمان دارند، به منظور گسترش هماهنگی به بیروت بازمی گردند، در حالی که حاکمان جزیره العرب بر این اساس رفتار می کنند که نصرالله صدها هزار یاوری دارد که به توصیه هایش گوش می کنند.

حزب الله در لبنان هم حق وتوی واقعی در اداره امور استراتژیک دارد و هیچ رقیبی که آن را تهدید کند، وجود ندارد و اگر همه آنها ترجیح می دهند سکوت کنند، این مسئله بدی نیست، چرا که تمام دستگاههای اطلاعاتی جهانی فعال در کشور ما (لبنان) به دنبال راههایی هستند تا از حجم پیشرفت امنیتی حزب الله اطلاع حاصل کنند، پیشرفت امنیتی که حمایت فوق العاده ای از دستگاه های امنیتی لبنان به عمل آورده است تا به کمک آن از وقوع دهها عملیات تروریستی اگر نگوییم صدها عملیات جلوگیری کرده اند، اگرچه حزب الله طی یک دهه اخیر یعنی از جنگ سال 2006 تا جنگ در سوریه و عراق، حدود دو هزار شهید تقدیم کرده، ولی توانسته است دهها رزمنده جدید هم جذب کند.

حزب الله تنها به توسعه سامانه نظامی و امنیتی خود اکتفا نکرده بلکه دهها طرح نظریه را در جنگ هایی آزموده که به این جنبش امکان کسب تجارب بی سابقه ای را داده است از جمله در جنگ صحرا که در حال حاضر در بیابانهای شرقی سوریه یا بیابانهای غربی عراق وارد شده است، ولی مهمتر از همه اینها این است که ذخایر و انبارهای ارتش های بزرگ به روی یگانهای این جنبش باز شده تا نیازهای خود را از آن تامین کنند چه در چارچوب تقویت آمادگی برای مقابله با هرگونه جنگ افروزی اسرائیل یا استفاده از آن در نبردهایی که جنبش در مناطق متعددی مشارکت کرده است. اما وضعیت پس از پیوند و ارتباط عملی صحنه های لبنان، سوریه، عراق و ایران به یکدیگر چگونه خواهد بود؟ مسئله در اینجا فقط به فعالیت نظامی مربوط نیست ، بلکه به فعالیتهایی مرتبط است که قبل از هر چیز دیگری  بعد اقتصادی و استراتژیکی دارد.

بر اساس آنچه اشاره شد، آیا اسرائیل به سمت رویارویی مستقیم با حزب الله در لبنان خواهد رفت در حالی که قبل از آن می داند که مدیریت روز پس از شعله ور شدن جنگ در دستانش نیست؟ اسرائیل می داند که نمایش تمرینات و رزمایشهای نظامی برای حمایت از جبهه داخلی خود هیچ سودی به حال این رژیم در ساماندهی حرکت و رفت و آمد در منطقه «غوش دان» پس از گذشت ساعاتی از جنگ تمام عیار نخواهد داشت، آیا سران دشمن (رژیم صهیونیستی) به صراحت با جامعه خود درباره سرنوشت برق، شبکه های حمل و نقل، فرودگاهها، بنادر و مراکز دولتی و زیرساختها صحبت کرده اند؟ آیا دشمن (صهیونیستها) تصور واقعی درباره «زمستان موشکها» دارند که به یک امر واقعی حتی اگر در اوج گرمای تابستان باشد، تبدیل شده است.

دشمن (رژیم صهیونیستی) چه کاری می تواند در سوریه انجام دهد جز اینکه منتظر تلاش های جدید آمریکا برای تحمیل واقعیتهای میدانی باشد که روسیه و ایران را به ترسیم خطوط قرمز جدید متناسب با خود و منافع دشمن (رژیم صهیونیستی) مجبور کند؟ و این مسئله حتی اگر رخ دهد، چه کسی می تواند بگوید که عملا بر واقعیت مقاومت و برنامه های عملی آن تاثیر خواهد گذاشت؟ چگونه در حالی که اسرائیل می داند که هر روزی که بدون جنگ سپری شود، این رژیم بخش بیشتری از قدرت بازدارندگی خود را از دست می دهد در حالی که درها به روی گسترش چشمگیر شبکه نیروهایی که در محور مقاومت وارد شده اند، باز می شود در نتیجه دشمن باید منتظر بماند که نتایج تلاشهای آمریکا چه خواهد شد.
 

در پایان این مقاله آمده است: در سایه این شرایط، با وجود سخنان سیاسی دشمن یا حامیان غربی و عرب آن درباره تغییرات بزرگ آتی در منطقه به خاطر آنچه در منطقه خلیج (فارس) می گذرد، بهتر است به این مسئله توجه کنیم که از زمان جنگ نخست خلیج(فارس) تا امروز، محور مقاومت دست به هیچ اقدامی در تمام جزیره العرب حتی دریمن نزده است، نبرد و جنگ این محور، دفاعی محض است، اما اگر عکس آن را تصمیم بگیرد، چیزی جز گزینه انتحار (خودکشی) دسته جمعی از دشمن انتظار نمی رود.

انتهای پیام/ م.ع/