رمضان کریم

با آنکه رنج و اشغلگری  آنان  را محاصره کرده است اما تمامی این رنج ها نمی تواند ، کرامت  را از سفر های  افطار ی و سحری دور کند.  همچنان صبورند و از سفره خود به نیازمندان می بخشند و اگرچه سهم خود آنان لقمه های خالی است. آدم های اجاره ای و شهرک های بی هویت هم نمی تواند آنان را از رسیدن به سفره های افطاری بازدارد. 
آری اینجا فلسطین است و ماه رمضان . ماه خداوندی که وعده به آزادی و نصر داده است.
در این ماه "المقلوبه"، الفریکه"، "المنسف" و انواع نوشیدنی‌هایی همچون "آب انار"، "آب انگور" و "آب پرتقال" سفره های افطار روزه داران فلسطینی را برکت داده است. بوی نان فلسیطنی که دست رنج زنان مقاوم این سرزمین است ، تاریخ و فرهنگ عمیق یک ملت را فریاد می زند که هنوزایستاده اند .
آن طرف هم آدم های اجاره ای بدون تاریخ و زمین و هویت هستند که با تمامی امکانات مادی و نظامی نتوانسته اند حتی ذره ای به اندازه نان گرم سفره های افطار و سحری برای خود اندوخته تاریخی و فرهنگی داشته باشند.