شیعیان چگونه با جنگ تحمیل
شده علیه خود مواجه ‌شوند؟

خبرگزاری قدس (قدسنا) : دکتر علی المومن در تحلیلی در ارتباط با فشارهای متعدد هدایت شده از سوی غرب بر روی شیعیان منطقه نوشت: این حق دشمنان شیعیان است که برنامه ریزی و توطئه کنند تا آنها را با ضرباتی سخت و عمیق روبرو کنند، این از سنت‎های الهی در خلقت بوده است. سنت‌هایی نظیر مبارزه، بقا، درگیری، کینه جویی و جنگ. بر همین اساس ما نباید دشمنی دشمنان را بیش از آنچه هست ارزیابی کنیم، همچنین نباید استفاده آنها از همه نوع تسلیحات عادی و یا ممنوعه را محکوم کنیم، بلکه باید تعجب کنیم از اینکه آنها در جنگ و تجاوز خود از اصول جنگی پیروی نکنند!
 

شیعه در تکوین عقیدتی خود بر صلح و گفتگو تمسک جسته است و همواره در جایگاه دفاع از ناموس، مذهب و دارایی‌های خود قرار داشته است. او خودش را برای مواجهه با واقعیت‌های انسانی، اسلامی و ملی آماده می کند، در واقع خودش را در جایگاه دفاع از همه مسلمانان چه شیعه و چه سنی می‌بیند. او از وطنش دفاع می کند بدون اینکه میان مسلمان و مسیحی و یا قومیتهای دیگر تفاوتی قائل شود. در واقع شیعیان اهل سنت را رقیب خود نمی پندارد و او را برادر دینی خود می داند. همچنین مسیحی را دشمن و یهودی را محارب نمی داند و همه آنها از صابئی، مجوس، بودایی و هندو هم رده خود در انسانیت و وطن پرستی می داند.
 

کما اینکه شیعه دشمنان خود را انتخاب نکرده بلکه این دشمنان هستند که به مبارزه به شیعه برخاسته اند . آنها تصمیم گرفته اند جنگ همه جانبه ابزاری برای از بین بردن شیعه باشد. آنها نیز زمان و مکان این درگیری را غالبا در عرصه های متعدد مشخص کرده اند و شیعه در این مسئله با جنگی تحمیل شده مواجه بوده است.  حال اگر بخواهیم نگاهی عمیق و تاریخی در رفتارشناسی دشمنان شیعه در تاریخ معاصر  از وهابیت و شعبه های آن القاعده، داعش و النصره، صهیونیسم و مزدوران محلی و بین المللی آن، بعثی ها و همدستانش، رژیم های قومیتی تحت سیطره آمریکا و غرب داشته باشیم متوجه خواهیم شد که علت  اصلی جنگ های آغاز شده اصول ایدئولوژیک دشمنان شیعه بوده است. شیعیان البته در طول قرون گذشته در دفاع از حریم و کیان خود همواره در  وضعیت دفاع و عکس و العمل قرار داشته اند.
 

شیعیان امروز بیش از هر زمان دیگری با انواع جنگ ها و توطئه های وجودی از سوی دشمنان خود مواجه هستند، در این جنگها از همه نوع اسلحه سیاسی، اطلاعاتی، نظامی، فرهنگی، رسانه ای ، اقتصادی، معیشتی، اجتماعی، روحی و روانی و حقوقی استفاده می شود تا همه دستاوردهای مهم تاریخی شیعه از چهار دهه پیش تاکنون نابود شود. این دستاوردها همان مسائلی بوده که  دشمنان را دچار درد هیستریک تجاوز کرده تا جایی که آنها حرکت آزادانه شیعیان را که عامل بدست آوردن پیروزی های بزرگ است برنمی تابند و تلاش دارند شیعیان را به دورانهای ظلم و ستم اموی، عباسی، عثمانی و بعثی بازگردانند.
 

تحلیلگران راهبردی سعودی، عربی، بعثی، نئو عثمانی، آمریکایی و صهونیست همواره از موفقیتهای خود در توطئه علیه شیعیان عراق و سوریه صحبت می کنند، آنها از جلوگیری از قدرت گرفتن شیعیان لبنان با تشویق اسرائیل به حمله به آنها صحبت می کنند، از حمله به شیعیان یمن و فشارها علیه شیعیان بحرین دم می زنند. آنها معتقدند ایران تنها تکیه گاه شیعیان منطقه است که اگر از بین برود، همه جنبش های شیعی در سطح منطقه متوقف می شود. به همین دلیل با صراحت از تلاش برای توطئه و طرح ریزی برای حمله به ایران سخن می گویند.
 

 این اشتباه بزرگی است که برخی از شیعیان صبح و شب مشغول سخن گفتن از مظلومیت خود باشند و یا برخی دیگر به صدور بیانیه‌های محکومیت بسنده کنند. همه واکنشهای این چنینی در دایره عکس و العمل غریزی و بی نتیجه قرار خواهد گرفت، به همین دلیل شیعه باید از فاز موضع سیاسی انفعالی وارد فاز موضع سیاسی آینده نگر مبتنی بر اصول بیداری، ایستادگی و آمادگی شود.
 

حال سوال اساسی این است؛ شیعیان برای دفاع از خود و حفظ شرایط وجودی و حیاتی خود در ایران، عراق، لبنان، یمن، آذربایجان و افغانستان  چه کرده اند؟ آنها در بخش های فرهنگی رسانه ای اجتماعی سیاسی نظامی و اقتصادی برای مواجهه با اسلحه مرگبار دشمنان خود که شیعیان بحرین، سوریه، پاکستان، عربستان و ... را هدف قرار داده  چه کرده اند؟
 

آیا آنها توطئه های دشمنان را با لعن و نفرین و محکومیت پاسخ داده اند یا آیه شریفه « واعدوا لهم مااستطعتم من قوه» را سرلوحه اقدامات خود قرار داده اند. که در شرایط کنونی مصداق این آیه مسلح شدن شعیان جهان به همه قوای نظامی، بازدارندگی، علمی، اقتصادی، مالی، فرهنگی ، رسانه‎ای ، اطلاعاتی، سیاسی و اجتماعی است.

انتهای پیام/م.ت/22/