خاطرات نخستین سفیر مصر در تل آویو: اسراییل هرچه دارد حمایت غرب است نباید ترسید

 کتاب تجربیات و خاطرات نخستین سفیر مصر در تل آویو تحت عنوان "مأموریت من  در اسرائیل... خاطرات نخستین سفیر مصر در تل آویو" منتشر شد. به گزارش خبرگزاری قدس(قدسنا) به نقل از شبکه خبری العربیة، سعد مرتضی نخستین سفیر مصر در تل آویو گفت که هدف از نگارش این کتاب ارائه تجربه "بی نظیر" 31 ماه زندگی در اسرائیل است. وی در کتاب خود چگونگی سیطره یهودیان غربی(اشکنازی) بر حکومت را به رشته تحریر درآورده و می نویسد که همین امر باعث شده است یهودیان شرقی تعامل چندانی با جامعه اسرائیلی نداشته باشند.
سعد مرتضی از زبان یکی از یهودیان مغربی می نویسد:« کسانی که به اروپا می روند، می گویند که از دیدن دوستان عرب اهل مغرب بسیار خوشحال شده اند زیرا بین آنها یک وجوه مشترک وجود دارد چیزی که ما هرگز با یهودیان اشکنازی و اسرائیلی ها ندیده ایم... اینجا گروهی از یهودیان متدین به نام ناطوری کارتا زندگی می کنند که اسرائیل را برسمیت نمی شناسند... آنها مخالف صهیونیسم هستند».
وی با اشاره به اینکه 80 درصد مردم اسرائیل هیچ پایبندی به آداب دین یهودیت ندارند، می نویسد:« اسرائیل از تهدیدهای امنیتی به عنوان ابزاری برای حکومت بهره برداری می کند به ویژه احزابی مانند لیکود دائما از خطراتی که اسرائیل را تهدید می کند سخن می گویند و حتی از این ابزار برای اهداف توسعه طلبانه خود استفده می کنند... نسل جدید اسرائیل کرانه باختری و نوار غزه را جزء اسرائیل می دانند ....آنها معتقدند که دولت فلسطین باید در اردون تشکیل شود».
نویسنده همچنین فصلی را به شخصیتهای اسرائیلی که از نزدیک با آنان تعامل داشته است، اختصاص داده و می نویسد:« مناخیم بیگن نخست وزیر اسبق اسرائیل دارای گرایشهای فکری بسیار تندی بود... او بسیار متعصب بود و همین باعث شده بود که من اعتقاد پیدا کنم که بیگن خود را صاحب رسالتی می داند که باید آنرا به انجام برساند او معتقد بود که این رسالت بازسازی مملکت اسرائیل است».
وی در مورد شخصیت آریل شارون نیز می نویسد:« شارون شخصیتی بسیار متجاوز و زیاده خواه داشت او مانند بولدوزر هیچ تردیدی در پشت سر گذاشتن دشواریها نمی دید با این وجود از حمایت "تندورهای" اسرائیل برخوردار بود.
سعد مرتضی معتقد است که در طول زندگی در اسرائیل هرگز احساس نکرده که "مغز یهودیان" برتری دارد بلکه آنچه که به برتری تکنولوژی در اسرائیل مشاهده می شود تنها تجربه و مهارت مهاجران اروپائی و امریکائی است که نباید اعراب از آن هراسی داشته باشند و از آن گذشته جنبه روانی این قضیه نیز همچنانکه شاهد هستیم شکسته شده است.
نویسنده در این کتاب می نویسد که در زمان سفر انور سادات رئیس جمهور وقت مصر به اسرائیل(19 نوامبر 1977) او سفیر مصر در مغرب بوده و به مانند همه جهان او نیز از این کار سادات شگفت زده شده است.
وی سپس به واکنش اعراب به این سفر می پردازد و می نویسد: تقریبا همه اعراب با این سفر مخالف بودند اما تونس معتقد بود که این سفر نوعی سیاست"تحمیل واقعیت و مخالفت با استراتژی عربی" است همچنانکه بسیاری از فرهیختگان مصری نیز مخالف سفر سادات بودند و می گفتند که این کار تمامی دستآوردهای جنگ اکتبر 1973 را به باد داده است.
نویسنده همچنین اشاره می کند که حبیب بورقیبه رئیس جمهور وقت تونس نخستین رئیس جمهور عرب بود که در اواخر دهه پنجاه آمادگی کشورش برای برسمیت شناختن اسرائیل و پایان جنگ را اعلام کرد اما جمال عبدالناصر رئیس جمهور اسبق مصر وی را به دیوانگی متهم کرد».
تمام/م