از طرح تخلیه کرانه باختری تا اشغال مجدد نوار غزه

اولمرت؛ از طرح تخلیه کرانه باختری تا بازگشت به طرح اشغال مجدد نوار غزه

مهدی شکیبایی :
وزارت اسکان مهاجران رژیم صهیونیستی در چارچوب سیاست توسعه طلبی در اراضی اشغالی فلسطین مناقصه ساخت 200 واحد مسکونی را در کرانه باختری و بیت المقدس به مرحله اجرا گذاشت. این در حالی است کمیته محلی برنامه ریزی و ساخت و ساز شهرداری قدس نیز ابتدای ماه جاری میلادی(آوریل) ساخت 600 واحد مسکونی جدید را در منطقه مستعمره نشین بسغات زئیف قدس تصویب کرد.
تایید ساخت این واحدهای مسکونی توسط حکومت ایهود اولمرت نخست وزیری که دارای برنامه مدون جهت حل و فصل قضایای معلقه بین اسراییلی ها و فلسطینی ها بود تضادها و پارادوکس های آشکاری را در نزد تصمیم سازان این رژیم جهت تعیین استراتژی آینده اسراییل نشان می دهد.
ضمن آنکه آغاز دور تازه ساخت و سازها در مناطق فلسطینی نشان می هد که کادیما حزب جدیدالتاسیس اسراییل تا چه میزان پاسخگوی نیازهای وضعیت کنونی اسراییل است.
حزب کادیما به عنوان حزب حاکم در اسراییل با هدف پاسخگویی به شرایط جدید منطقه ای و بین المللی (نظر به ظهور قدرت جدید منطقه ای یعنی جریان مقاومت در منطقه) توسط آریل شارون نخست وزیر سابق اسراییل تاسیس شد.
انچه مصداقی بر این مدعا (تاسیس حزب جدید پاسخگویی به شرایط جدید) است خروج شارون از حزبی است که نزدیک به 30 سال در آن عضویت داشت و خود یکی از موسسان این حزب محسوب می شد. او به این باور رسیده بود که نه حزب لیکود و نه حزب کار هیچ یک در دوران جدید قادر به تامین نیازهای جامعه صهیونیستی نخواهند بود و لذا اقدام به خروج از لیکود و تاسیس حزبی تازه کرد.
کادیما با شعار خروج یکجانبه از کرانه باختری که نسخه کوچکتر آن را شارون در لیکود در نوار غزه پیاده کرده بود پا به عرصه تحولات سیاسی گذاشت. شارون بنا داشت با خروج یکجانبه خود از کرانه باختری با توجه به مشکل آینده این رژیم یعنی کاهش بافت جمعیتی یهودیان در فلسطین به نسبت فلسطینی ها راه را برای تاسیس یک دولت نیم بند فلسطینی با مرزهای موقت(تعریف شده در دیوار حایل) هموار نماید و در واقع طرف فلسطینی را در برابر یک اقدام انجام شده قرار دهد. به رغم این اما شارون فرصتی نیافت تا نظاره گر میزان درستی برنامه های خود درباره آینده سرزمین های اشغالی باشد.
تحولات مابین  ژانویه سال 2006  (مرگ سیاسی شارون) تا به امروز (آوریل سال 2008) کافی بود تا جانشین وی به درستی یا نادرستی طرح های یکجانبه او که معتقد بود فلسطینی ها نمی توانند شریکی برای صلح باشند پی ببرد.
ایهود اولمرت شهردار سابق قدس که همزمان معاونت نخست وزیری اسراییل را در دوران شارون برعهده داشت پس از سکته مغزی وی جانشین او شد.
اولمرت که میراث دار حزب جدیدی بود که شارون برای او به ارث گذاشته بود با شعار ترسیم مرزهای اسراییل تا پایان سال 2006 وارد کارکردهای سیاسی شد. او در چارچوب برنامه های حزب کادیما اعلام کرد که فاز دوم خروج های یکجانبه(تخلیه شهرک های کرانه باختری) را پس از انجام موفقیت آمیز فاز اول (خروج یکجانبه از نوار غزه) به مرحله اجرا خواهد گذاشت و پس از این طرح با طرف فلسطینی به تفاهمی در باره ترسیم مرزهای نهایی اسراییل خواهد رسید. سفرهای دیپلماتیک اولمرت نخست وزیر جدید به کشورهای اروپا و آمریکا جهت جلب نظر انان آغاز شد.واشنگتن حمایت کامل خود را از این طرح اعلام کرد اما در اروپا فرانسه و تا حدودی انگلیس با آن مخالفت کردند. با این وجود او مصمم به اجرای طرح خروج یکجانبه از کرانه باختری بود. چه اینکه نسخه اجرا شده آن را(البته در آن شرایط) در غزه  بسیار موفقیت آمیز می دید. فضای سیاسی فراهم شده در دوره پس از خروج(بخوانید فرار) اسراییل از غزه (در اگوست 2005) نیز به اولمرت کمک می کرد تا با حمایت بیشتری به تحقق این ایده بیندیشد. پیروزی حماس در انتخابات پارلمانی در ژانویه 2006 و شکست اسراییل در جنگ تحمیلی این رژیم علیه لبنان تحولاتی بود که رویاهای کادیما، شارون و اولمرت را برای اینده اسراییل برهم زد. تا جاییکه اینک نه تنها هیچ سخنی از طرح تخلیه یکجانیه از کرانه باختری اولمرت بر زبان نمی آید و حزب کادیما نیز در بدترین وضعیت از حیث مقبولیت قرار دارد بلکه زمزمه هایی مبنی بر اشغال مجدد نوار غزه پس از خروج از آن در سال 2005 بروز و ظهور یافته است. این منحنی سقوط در برنامه ریزی سران اسراییلی ضمن آنکه نشانه عصیان هواداران شارون بر ایده اوست که معتقد بود تنها راه نجات اسراییل از محاصره مقاومت و کشورهای عربی در اقدام یکجانبه از سوی اسراییل برای حل و فصل قضیه فلسطین است حاکی از استیصال آنان در برنامه ریزی برای سرنوشت آینده این رژیم نیز محسوب می شود. رژیمی که به رغم گذشت 60 سال از تاسیسش و با وجود حمایت های بی دریغ قدرتهای بزرگ دنیا از او با پیری مفرطی از حیث اندیشه و امید به آینده رنج می برد. صهیونیستها  در شعاری (اسراییل بزرگ از نیل تا فرات) خود را حصر کرده اند که قادر به خروج از آن نیستند.
از این رو طرح مناقصه ساخت واحد های مسکونی جدید در کرانه باختری و بیت المقدس شکست آشکاری در برنامه های حزب جدیدی است که بنا بود به نیازهای شرایط جدید اسراییل در محاصره کشورهای عربی و اسلامی پاسخ گوید. ضمن آنکه نشان می دهد اولمرت نیز در هدف گذاری و اولویت بندی سیاستهای دولتش با شکست فاحشی در عرصه سیاسی و نظامی مواجه شده و از سر استیصال به سیاست نخ نما شده شهرک سازی و توسعه طلبی روی آورده است.