ناتو؛ پشت مرزهای سوریه و لبنان(حسن عزالدین)

 فعالیت هایی که هم اکنون همزمان با برگزاری نشست پیمان آتلانتیک شمالی (ناتو) در حال انجام است  نشان می دهد که این پیمان نظامی همچنان با اصرار تمام در پی اجرای طرح استراتژیک توسعه ای خود بسوی شرق و تقویت پایگاه این مجموعه در منطقه اروپایی مدیترانه ای است تا اینگونه فرصتی به دست آورد که کشورهای استقلال یافته  شوروی سابق را  به خود ملحق کند.
 دیدارهای حاشیه ای سران برجسته پیمان ناتو با نمایندگان اوکراین و گرجستان و سخنان بعدی آنها درباره قصد توسعه ناتو به شرق و روسیه(دولت بزرگ و قدرتمندی که در پی ایجاد توازنی برای بازیابی نقش منطقه ای و جهانی خود است) این امر را به خوبی نشان می دهد .
  در میان این دریای پرتلاطم ، تحرکات، اظهارات و مواضع پیرامون سه پرونده مهم چهره نموده اند که مهمترین عناوین فعالیتهای کنونی ناتو می باشد : مساله سپر ضد موشکی، آینده گروه های نظامی گسیل شده به خارج و ادامه فعالیت برای توسعه پیمان ناتو و دربرگرفتن کشورهای شرق اروپا که دیگر خود را جزئی از غرب دموکراتیک می دانند .
با اعتراف به اهمیت موضوع اول و دوم باید گفت که موضوع سوم درباره توسعه ناتو به شرق با توجه به اوضاع سیاسی منطقه ای روابط منطقه پیرامونی شرق اروپا، بی شک پیچیده ترین و حساسترین موضوع است ،چرا که این امر به بهانه تغییر نقشه جغرافیای سیاسی و نظامی منطقه انجام می شود .
بیشتر  کشورهای که از فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی سابق به وجود آمده اند دو هدف راهبردی را در پیش روی  خود قرار داده اند. نخست پیوستن به پیمان ناتو و دوم پیشرفت و تکامل همراه با اتحادیه اروپا و سپس دور شدن کلی از هویت شرقی خود است که در دهه ها پیوست با اتحاد جماهیر شوروی، ایدئولوژی آنها را رنگ داده بود .
 این امور تاکنون اگر درست بگوییم به منزوی گشتن روسیه در عرضه منطقه ای انجامیده است چرا که از میان هم پیمانان سابقش تنها چند کشور غیر موثر نظیر صربستان و روسیه سفید و برخی کشورهای آسیایی که جزء شوروی بوده اند ،باقی مانده اند . اما نیروهای سیاسی جانبدار روسیه در داخل کشورهای منشعب از فروپاشی شوروی سابق که تمایل به غرب پیدا کرده اند هنوز به آن درجه از تغییر نرسیده اند که بخواهند اصول و موازین را دگرگون کرده و عقربه های ساعت را رو به عقب بچر خانند .
گرچه که مساله توسعه ناتو تا امروز یک مساله اروپایی مدیترانه ای محض است اما نتشار برخی مواضع تازه خبر از معادله ای جدید می دهد که برخی می کوشند حداقل در آینده دور آنرا عملی سازند .این رویکرد جدید تلاش برای ملحق کردن « رژیم صهیونیستی » به این پیمان نظامی قدرتمند است .
 این امر از نگاه برخی برخی شاید مجرد یک شوخی به نظر برسد ولی در ذهن بسیاری از سیاستمداران دوستدار این رژیم اشغالگر به خوبی جا بازکرده و نقش انداخته است و بخصوص برخی کشورهای اروپای شرقی تازه پیوسته به ناتو سنگ پیوستن اسرائیل به ناتو را به سینه می زنند .
 مهمتر آنکه این موضوع چند سال پیش تنها در اذهان برخی اندیشمندان و کارشناسان معروف به جانبداری از صهیونیسم و دلسوزان رژیم صهیونیستی  می چرخید و ماده خامی برای نوشته ها و تخیلاتشان بود ،اما امروز این موضوع به جزئی از راهبردها و استراتژی های برخی کشورهای شرق اروپا بعنوان مثال جمهوری چک که وزیر دفاع آن "فلاستا بارکانوفا" در واداشتن کشورش به تلاش برای الحاق رژیم صهیونیستی  به اردوگاه "کشورهای دموکراتیک غربی" شامل کشورهای ناتو تردیدی از خود نشان نداد ،بدل شده است .
موضوع توسعه ناتو به شرق امنیت ملی لبنان و سوریه را نیز مستقیما در معرض خطر قرار داده و جز اندک زمانی برای جلوگیری از همپیمانی های بزرگ آینده که به هیچ فروگذار و تردید کننده درباره اهمیت همبستگی عربی اسلامی رحم نخواهد کرد ،باقی نمانده است .

  
حسن عزالدین (نویسنده لبنانی)

م.پ/