اسراییل و سیاست کودکانه " بزن و فرار کن"

مهدی شکیبایی

ارتش رژیم صهیونیستی از صبح روز گذشته (جمعه) دور تازه ای از تجاوزات خود را علیه منطقه محاصره شده نوار غزه آغاز کرد که طی 24 ساعت گذشته 12 کشته و دهها زخمی در بین فلسطینی های ساکن در این منطقه به دنبال داشته است.
این حملات ساعاتی پس از پایان رزمایش پنج روزه این رژیم در سراسر مناطق اشغالی فلسطین انجام می شود.
نکته قابل تامل دیگر اینکه ارتش اسراییل بلافاصله پس از یورش گسترده به نوار غزه از این منطقه عقب نشینی کرد.
با عنایت به موارد فوق دلایل آغاز دور تازه تجاوزات ارتش اسراییل به نوار غزه و همچنین علل عقب نشینی سریع از این منطقه را می توان از چند حیث مورد بررسی قرار داد:

الف: دلایل حمله:
نخست؛ نظر به گزارش امنیتی محرمانه اسراییل در خصوص عدم تحقق آمادگی مطلوب نیروهای رزمی ارتش از برپایی رزمایش پنج روزه ، مقامات صهیونیستی می کوشند بخش دیگر امادگی ارتش را از طریق سیاست " حمله سریع و سپس عقب نشینی " جبران نمایند. نوار غزه به دلیل عدم دارا بودن خطراتی که سایر نقاط امنیتی تماس با اسراییل نظیر لبنان و سوریه دارند بهترین منطقه جهت آزمون توان ارتش محسوب می شود.
دوم؛ حملات مستمر به نوار غزه بر اختلافات موجود در بین فلسطینی ها پیرامون آینده ارام سازی و یا آتش بس احتمالی با اسراییل دامن خواهد زد امری که خوشایند طرف اسراییلی است.
سوم؛ پس از عملیات کم سابقه و مشترک مبارزان فلسطینی در پایگاه ناحال عوز در شمال شرق نوار غزه فرماندهان ارتش به شدت تحت فشار افکار عمومی قرار دارند. در این عملیات مبارزانی فلسطینی از چند جنبش مقاومت با شکستن محاصره غزه وارد منطقه اشغالی ناحال عوز شده و چهار نظامی این رژیم را طی درگیری از پای در آوردند.بنابراین ارتش با هدف جلب افکار عمومی خود سعی دارد با کشتار شهروندان فلسطینی به نوعی از فشارهای ناشی از این شکست نظامی رهایی یابد.
چهارم؛ ایجاد یاس و ناامیدی در بین اهالی نوار غزه نسبت به آینده این منطقه و واداشتن آنان علیه جنبش مقاومت اسلامی فلسطین(حماس) 

ب- دلایل عقب نشینی سریع
نخست؛ ارتش اسراییل با علم به اینکه ورود بلند مدت و یا اشغال احتمالی نوار غزه دارای هزینه های امنیتی برای این رژیم است ترجیح می دهد برای در امان ماندن از تحمبل هزینه های امنیتی ناشی از حملات موشکی مبارزان فلسطینی و یا عملیات شهادت طلبانه احتمالی بطور تاکتیکی از نوار غزه پس از وارد کردن خسارات عقب نشینی کند. به زعم فرماندهان ارتش اسراییل به این اقدام از یک سو جریان مقاومت را همچنان تحت فشار قرار می دهد و از سوی دیگر از ورود به یک جنگ فرسایشی با مقاومت جلوگیری خواهد کرد. جنگی که اسراییل برای فرار از آن در اگوست سال 2005 حاضر به عقب نشینی از نوار غزه پس از 38 سال اشغالگری ان شد.
دوم؛ مقامات صهیونیستی خود را برای برگزاری مراسم شصتمین سال اشغال فلسطین(به زعم خود 60 سالگی اسراییل) آماده می کنند.از این رو سعی دارند از هرگونه ماجراجویی ای که افکار عمومی جهان را تحت تاثیر قرار دهد، جلوگیری نمایند . بویژه اینکه قرار است در این روز برخی رهبران جهان از جمله جرج بوش رییس جمهوری آمریکا و نیکولا سارکوزی رییس جمهوری فرانسه جهت مشارکتدر جشنهای این رژیم به اسراییل سفر کنند. با این وجود به نظر می رسد رژیم تل آویو با نوعی سردرگمی در مقابله با مقاومت فلسطینی روبروست . این رژیم از یک سو می خواهد تا فرارسیدن شصتمین سالروزاشغال فلسطین فضا را برای دعوت از میهمانان ارام نگهدارد و از سوی دیگر با عملیات بی سابقه مبارزان فلسطینی علیه اهداف صهیونیستی از سوی افکار عمومی خود به دلیل ناتوانی در مهار مقاومت تحت فشار است. این سردرگمی بویژه پس از تحولات یکی دو سال گذشته (خروج از نوار غزه در سال 2005 و شکست در جنگ 2006 لبنان) آهنگ تندتری به  خود گرفته است. با این وجود آنچه قابل تامل است اینکه سکوت معنا دار سران عرب در قبال تجاوزات مستمر اسراییل علیه مردم فلسطین این رژیم را بیش از پیش در ارتکاب چنین جنایاتی مختار کرده است. آنچه سران عرب را در برخورد قاطع با تجاوزات اسراییل بی اراده تر از پیش می کند نگاهی است که آنان به مناسبات خود با آمریکا دارند. از دید سران عرب رضایت واشنگتن را باید در نزدیکی  به اسراییل دید و بر همین مبناست که برخی سران عرب قادر به اعتراض به جنایات اسراییل نیستند.