نقش فرانسه در یهودی سازی مناطق فلسطینی

تحت عنوان "آلیا بیت " یا همان " مهاجرت یهودیان به سرزمین مقدس" انجمن یهودیان فرانسه  با انتشار اسنادی پرده از نقش فرانسه در انتقال یهودیان به فلسطین اشغالی ویهودی سازی این منطقه برداشت.
انجمن یهودیان فرانسه با برگزاری نمایشگاه عکس وانتشار نوارهای تصویری نحوه تشکیل نحوه  زمینه سازی برای انتقال یهودیان را به فلسطین بعد از پایان جنگ جهانی دوم تشریح کرد.
در تشریح عملکرد ونقش فرانسه در شکل گیری فاجعه اشغال فلسطین این انجمن می گوید :
بعد از پایان جنگ جهانی دوم انگلیس ، اتریش وایتالیا اقدام به تاسیس اردوگاه هایی کرد ، کشورهای انگلیس وآمریکا نیز این اردوگاه ها را تجیهز وآماده سازی کرد.
در این اردوگاه ها حدود یک میلیون آواره اسکان داده شدند که در میان آنها 250 هزار یهودی به چشم می خورد ، از میان این دسته از افراد بود کار انتقال سری هفتاد هزار یهودی به فلسطین صورت گرفت.
جنبش صهیونیسم هم  در این دوره بر دامنه فعالیت خود  چه در بعد سیاسی وچه در جمع آوری کمک های مالی افزود.
همین کمک های مالی بود که سنگ بنای فعالیت های محرمانه انتقال یهودیانبه فلسطین اشغالی را فراهم کرد.
در این گیر ودار یهودیان فرانسه کمترین آسیب را در جنگ جهانی دوم نسبت به دیگر کشورهای اروپایی متحمل شدند ، این مسئله باعث شد که آنها چندان رغبتی به مهاجرت از فرانسه از خود نشان ندهند.
اما با اینوجود آنها در بالاترین شرایط همبستگی با یدگر یهودیانی که به فلسطین مهاجرت می کردند قرار داشتند.
تعدادی از سازمان های های صهیونیستی از جمله انجمن جهانی اسرائیلی وشورای صهیونیست تبلیغات گسترده ای را برای ترویج مهاجرت به فلسطین اشغالی انجام دادند.
این البته سوای عملیات محرمانه سازمان های مختلف صهیونیستی بود که از طرق مختلف یهودیان را وادار به مهاجرت می کرد.
سازمان تروریستی هاگانا هم از سال 1945 کار انتقال مهاجران یهودی را از اقصا نقاط جهان به سوی فلسطین اشغالی آغاز کرد ، ایستگاه مهاجران معمولا بندر مارسی بود واز آنجا با استفاده از کشتی های استیجاری به فلسطین منتقل می شدند .
به دلیل مشکلاتی که بیهودیان وانگلیسی ها پیش آمده بود صاحبان کشتی ها حاضر به اجاره آن به صهیونیستها نشدند ، زیرا بیم آن داشتند این مشکلات منجر به غرق شدن کشتی هایشان شود ، اینجا بود که آژانس بین المللی یهود اقدام به خریدت کشتی از آمریکا کرد ،  این کشتی ها در جنگ جهانی دوم مورد استفاده قرار گرفته بود وآمریکا بعد از اتمام جنگ آنرا به صهیونیستها واگذار کرد.
اکثریت این کشتی ها برای انتقال کالا  یا سلاح ساخته شده بود وکاربری انتقال مسافر را نداشت ، بااین وجود اقدام به انتقال مهاجران به بنادر نهاریا ، تل آویو  وچند بندر دیگر در فلسطین اشغالی می کردند.
آژانس بین المللی یهود هم تمامی تلاش خود را به کار می بست تا به سرعت مهاجران منتقل شده به فلسطین اشغالی را در مناطق مختلف فلسطین  پراکنده کند تا نتوان رد آنها را به أسانی گرفت همچنین برای آنها اوراق شناسایی جعلی تهیه می کرد.

نقش فرانسه

فرانسوی ها نقش عمده ای را در این توطئه ایفا کردند ، به نحوی که می توان گفت بدون حضور ونقش آفرینی فرانسویان امکان انتقال این حجم گسترده از مهاجران به فلسطین اشغالی در آن دوره زمانی وجود نداشت.
در واقع این مهاجرت از طریق خاک فرانسه انجام می شد وبندر مارسی اصلی ترین محل توقف ، تجمع وانتقال مهاجران صهیونیست بود.
در این برهه زمانی موضع فرانسه کاملا متناقض بود آنها از یک سو مخالفت خود را با شکل گیری رژیم صهیونیستی اعلام رکدند اما از سوی دیگر به شکل گسترده ای از موج مهاجرت به سوی فلسطین اشغالی حمایت کردند.
اولین کسی که از این دوگانگی پرده برداشت دیوید بن گورویون اولین نخست وزیر رژیم صهیونیستی بود ، او در مه 1945گفت : " بسیار مهم است که ما فرنسا را نیز به صف صهیونیسم ملحق کنیم ، حال چه در بعد دولتی آن باشد یا افکار عمومی فرانسه فرقی نمی کند".
بن گوریون در آن زمان رئیس آژانس بین المللی یهود او مسزول سازمان " یاشوف" که وظیفه اسکان صهیونیستها را در فلسطین داشت ، در آن دوره  مهاجرت صهیونیستها به فلسطین در راس اولویت های جنبش صهیونیسم قرار داشت.
در این چارچوب هدف اصلی کسب همراهی وهمسویی جناح راست وچپ فرانسه برای تحقق این مهم بود.
برای دوگولی ها صهیونیستها از برگ برنده مدیون بودن آنها به سازمان های صهیونیستی در زمان جنگ جهانی دوم سود بردند بخصوص که این سازمان ها اولین طرف هایی بودند که جنبش فرانسه آزاد را به رهبری شارل دوگل را به رسمیت شناختند.
حمایت صهیونیستها از دوگلی ها طی جنگ جهانی دوم ادامه یافت وروابط جنبش دوگولی با صهیونیسم گسترش یافت "آلبر کوهن" نویسنده صهیونیست که در لندن در نزدیکی دگولی های تبعیدی زندگی می کرد نقش عمده ای در گسترش این رواطب ایفا کرد.
با این حال بیشترین روابط را " مارک گاربلوم" رهبر جنبش صهیونیسم فرانسه با دوگلی ها برقرار کرد ، او به همین دلیل به نزدیک ترین افراد نزدیک به شخصیت های محوری فرانسه تبدیل شد .
در کنار فعالیت وفشار در بعد سیاسی ، سازمان فرانسوی فلسطین عبری که در سال 1946 تاسیس شد تلاش کرد تا جوی از همبتسگی را درمیان افکار عمومی فرانسه با یهودی سازی فلسطین به وجود آورد.
در این چارچوب این سازمان موفق شد تعدادزیادی ازاندیشمندان فرانسوی را از تمامی طیف ها با خود همراه کند .
از میان این افراد می توان به  نویسندگانی همچون پل سارتر ، سیمون دو بووار وریمون آرون همچنین پیر مندس فرانس  روزنامه نگار فرانسوی اشاره کرد.
این نوع روابط فعالیت سازمان های صهیونیست را به شدت تسهیل کرد ، بهنحوی که دولت فرانسه بر فعالیت  انتقال یهودیان که از طریق خاک این کشور انجام می شد به دیده اغماض نگاه کرد ، واز سوی دیگر اجازه داد تا صهیونیستها اقدام به خرید سلاح کرده واز خاک فرانسه بعنوان محل ترانزیت این  آن به فلسطین استفاده کنند.
در این میان نباید فراموش کردکه برخی از جوانان صهیونیستی  در پایگاه های که دولت فرانسه اختصاص داده بود آموزش نظامی می دیدند.
در سال 1946 سازمان هاگانا یک کشتی را که هدیه تعدادی از صهیونیستها آمریکایی بود از ایالات متحده خریداری کرد ، این کشتی روز 12 ژوئن به بند مارسی رسید .
علاوه بر آن 175 کامیون مهاجران یهودی را از تمامی خاک اروپا به فرانسه منتقل کردند ، کنسول کلمبیا در مارسی "ژنرال چیلانو " اقدام به اعطای روادید ورود به آنها می کرد ، در حالیکه " ادوارد دبرو" وزیر کشور فرانسه هرگز تلاشی برای مطمئن شدن از صحت وسقم این نوع روادیدها نکرد.
برنامه مهاجرت سری صهیونیستها به فلسطین تا 14 مه 1948 که بن گوریون تاسیس رژیم صهیونیستی را رسما اعلام کرد ادامه یافت.

منبع: ندای قدس